ابوالعباس دینوری: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'میگوید' به 'میگوید') |
||
| (۲۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|أَبُو الْعَبَّاس الدینَوَرِی | |أَبُو الْعَبَّاس الدینَوَرِی | ||
|- | |||
|وفات | |||
|340 ه. ق | |||
|- | |- | ||
|مذهب | |مذهب | ||
| خط ۱۷: | خط ۲۰: | ||
=دینوری از منظر بزرگان= | =دینوری از منظر بزرگان= | ||
==دینوری از منظر ابوعبدالرحمان السلیمی== | == دینوری از منظر ابوعبدالرحمان السلیمی == | ||
ابوعبدالرحمان السلیمی درباره ابوعباس دینوری چنین | ابوعبدالرحمان السلیمی درباره ابوعباس دینوری چنین میگوید: از بهترین فتوا دهندگان و مشایخ [[تصوف]] و اهل استقامت در [[طریقت]] و با مردم در باب معرفت الهی با بهترین شیوه صحبت می‌کرد و ایشان را موعظه می‌نمود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص355-358، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. | ||
==دینوری از منظر ابوالقاسم قشیری== | == دینوری از منظر ابوالقاسم قشیری == | ||
[[ابوالقاسم قشیری]] در مورد ابوالعباس دینوری | [[ابوالقاسم قشیری]] در مورد ابوالعباس دینوری میگوید: او عالمی فاضل بود. | ||
=معاصران= | =معاصران= | ||
دینوری با بزرگانی از اهل تصوف هم صحبتی و آشنایی داشت که از آن میان | دینوری با بزرگانی از اهل تصوف هم صحبتی و آشنایی داشت که از آن میان می‌توان به یُوسُف بن الْحُسَیْن، عبدالله الخراز، أَبا مُحَمَّد الْجریرِی وَ أَبا الْعَبَّاس بن عَطاء اشاره کرد <ref>[https://vista.ir/m/a/vuwxn/%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3-%D8%8C-%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%A8%D9%86-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%AF%DB%8C%D9%86%D9%88%D8%B1%DB%8C احمد بن محمد دینوری]</ref>. | ||
=سفرها= | =سفرها= | ||
او به نیشابور رفت و مدتی در آنجا رحل اقامت افکند سپس به سمرقند مهاجرت نمود و تا پایان عمر در آنجا ماند. | او به نیشابور رفت و مدتی در آنجا رحل اقامت افکند. سپس به سمرقند مهاجرت نمود و تا پایان عمر در آنجا ماند. | ||
=وفات= | =وفات= | ||
مورخین سال وفات او را بعد از سال 340هجری قمری ذکر | مورخین سال وفات او را بعد از سال 340هجری قمری ذکر کرده‌اند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%B3_%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%8A%D9%86%D9%88%D8%B1%D9%8A أبوالعباس الدینوری]</ref>. | ||
=گفتارها= | =گفتارها= | ||
عالم از جهت نگاه به اشیاء متفاوت است همه چیز به [[خدا]] | عالم از جهت نگاه به اشیاء متفاوت است. همه چیز به [[خدا]] بازمی‌گردد و سپس از خدا به خلق بازگشت دارند و چیزی از او پنهان نمی‌ماند و او قبل از هر چیز وجود داشته و همراه همه امور بوده. راهی غیر از آن برای رسیدن به خدا وجود ندارد. بدانید که پایین‌ترین مرحله ذکر این است که آنچه غیر از اوست فراموش کند و نهایت ذکر این است که ذاکر در ذکرش و از ذکرش محو شود و غرق در مذکور از رجوع به مقام ذکر است و این حالت فناء در فنا است. <ref>سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج15، ص500-501، مؤسسة الرسالة، ط3</ref> | ||
بدانید که | |||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: تصوف]] | [[رده:تصوف]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۱۶
| نام | أحمد بن محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | أَبُو الْعَبَّاس الدینَوَرِی |
| وفات | 340 ه. ق |
| مذهب | صوفی اهل تسنن |
أَبُو الْعَبَّاس الدینَوَرِی که اسمش أحْمد بن مُحَمَّد بود از علمای اهل سنت و صوفی برجسته قرن چهارم هجری است.
دینوری از منظر بزرگان
دینوری از منظر ابوعبدالرحمان السلیمی
ابوعبدالرحمان السلیمی درباره ابوعباس دینوری چنین میگوید: از بهترین فتوا دهندگان و مشایخ تصوف و اهل استقامت در طریقت و با مردم در باب معرفت الهی با بهترین شیوه صحبت می‌کرد و ایشان را موعظه می‌نمود[۱].
دینوری از منظر ابوالقاسم قشیری
ابوالقاسم قشیری در مورد ابوالعباس دینوری میگوید: او عالمی فاضل بود.
معاصران
دینوری با بزرگانی از اهل تصوف هم صحبتی و آشنایی داشت که از آن میان می‌توان به یُوسُف بن الْحُسَیْن، عبدالله الخراز، أَبا مُحَمَّد الْجریرِی وَ أَبا الْعَبَّاس بن عَطاء اشاره کرد [۲].
سفرها
او به نیشابور رفت و مدتی در آنجا رحل اقامت افکند. سپس به سمرقند مهاجرت نمود و تا پایان عمر در آنجا ماند.
وفات
مورخین سال وفات او را بعد از سال 340هجری قمری ذکر کرده‌اند[۳].
گفتارها
عالم از جهت نگاه به اشیاء متفاوت است. همه چیز به خدا بازمی‌گردد و سپس از خدا به خلق بازگشت دارند و چیزی از او پنهان نمی‌ماند و او قبل از هر چیز وجود داشته و همراه همه امور بوده. راهی غیر از آن برای رسیدن به خدا وجود ندارد. بدانید که پایین‌ترین مرحله ذکر این است که آنچه غیر از اوست فراموش کند و نهایت ذکر این است که ذاکر در ذکرش و از ذکرش محو شود و غرق در مذکور از رجوع به مقام ذکر است و این حالت فناء در فنا است. [۴]
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص355-358، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ احمد بن محمد دینوری
- ↑ أبوالعباس الدینوری
- ↑ سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج15، ص500-501، مؤسسة الرسالة، ط3