ابوالعباس دینوری
| ابوالعباس دینوری | |
|---|---|
| نام کامل | أحمد بن محمد أَبُو الْعَبَّاس الدینَوَرِی |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | 340 ق، ۳۳۰ ش، ۹۵۱ م |
| محل تولد | دینور، ایران |
| دین | اسلام، اهل تسنن |
| فعالیتها | از علمای اهل سنت و صوفی برجسته قرن چهارم هجری |
أَبُو الْعَبَّاس الدینَوَرِی که اسمش أحْمد بن مُحَمَّد بود از علمای اهل سنت و صوفی برجسته قرن چهارم هجری است.
از منظر بزرگان
ابوعبدالرحمان السلیمی:
ابوعبدالرحمان السلیمی درباره ابوعباس دینوری چنین میگوید: از بهترین فتوا دهندگان و مشایخ تصوف و اهل استقامت در طریقت و با مردم در باب معرفت الهی با بهترین شیوه صحبت میکرد و ایشان را موعظه مینمود[۱].
ابوالقاسم قشیری:
ابوالقاسم قشیری در مورد ابوالعباس دینوری میگوید: او عالمی فاضل بود.
معاصران
دینوری با بزرگانی از اهل تصوف هم صحبتی و آشنایی داشت که از آن میان میتوان به یُوسُف بن الْحُسَیْن، عبدالله الخراز، أَبا مُحَمَّد الْجریرِی وَ أَبا الْعَبَّاس بن عَطاء اشاره کرد [۲].
سفرها
او به نیشابور رفت و مدتی در آنجا رحل اقامت افکند. سپس به سمرقند مهاجرت نمود و تا پایان عمر در آنجا ماند.
وفات
مورخین سال وفات او را بعد از سال 340هجری قمری ذکر کردهاند[۳].
گفتارها
عالم از جهت نگاه به اشیاء متفاوت است. همه چیز به خدا بازمیگردد و سپس از خدا به خلق بازگشت دارند و چیزی از او پنهان نمیماند و او قبل از هر چیز وجود داشته و همراه همه امور بوده. راهی غیر از آن برای رسیدن به خدا وجود ندارد. بدانید که پایینترین مرحله ذکر این است که آنچه غیر از اوست فراموش کند و نهایت ذکر این است که ذاکر در ذکرش و از ذکرش محو شود و غرق در مذکور از رجوع به مقام ذکر است و این حالت فناء در فنا است[۴].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص355-358، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ احمد بن محمد دینوری
- ↑ أبوالعباس الدینوری
- ↑ سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج15، ص500-501، مؤسسة الرسالة، ط3