احمد بن جعفر بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر
احمد بن جعفر بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر | |
---|---|
نام کامل | احمد بن جعفر بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر |
نامهای دیگر | حیری |
اطلاعات شخصی | |
روز تولد | 295 ق |
محل تولد |
|
روز درگذشت | 370 ق |
دین | اسلام، شیعه |
استادان | حمید بن زیاد نینوایی |
شاگردان | هارون بن موسی تلعكبری |
فعالیتها | |
احمد بن جعفر بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر، سید ابوجعفر علوی حیری. محدث شیعی و از اعقاب امام موسی کاظم (علیهالسلام) است.
معرفی اجمالی
احمد بن جعفر بن محمد بن ابراهیم بن موسی بن جعفر، سید ابوجعفر علوی حیری. محدث شیعی. از اعقاب امام موسی کاظم (علیهالسلام). وی در اواخر قرن سوم هجری (حدود 295ق) چشم به جهان گشود زیرا «حمید بن زیاد نینوایی» (م310ق) از اساتید او بوده و طبعاً وی در زمان اخذ روایت از استادش، از سن کافی (حدود 15 سال) برخوردار بوده است.
وفات او نیز اگرچه به درستی روشن نیست اما این اندازه معلوم است که برخی از شاگردان بغدادی او در 370هجری از او حدیث شنیدهاند، بنابراین وفات او بعد از این تاریخ روی داده است. از نسبت «حیری» ممکن است چنین استنباط شود که وی اهل یکی از روستاهای نیشابور به نام «حیره» است، اما این برداشت صحیح نیست زیرا بیشتر شخصیتهای آنجا از رجال اهلسنت هستند و این، با علوی بودن او سازگار نیست. بنابراین باید گفت که وی اهل «حیره» در یک فرسخی کوفه نزدیک نجف، است و از همین جا این احتمال تقویت میشود که وی بخشی از تحصیلات خود را در کوفه گذرانده باشد،
چنانکه شاگردی او نزد «حمید بن زیاد» میتواند گواه این مطلب باشد زیرا حمید اهل کوفه بوده است. وی پس از آن به بغداد آمد و شاگردان چندی تربیت نمود. پدرش جعفر بن محمد بن ابراهیم موسوی از راویان حدیث بود و فاصله سنی او با پسرش چندان زیاد نبود از اینرو هر دو از حمید بن زیاد روایت دارند، چنانکه هر دو استاد هارون بن موسی تلعکبری(م385ق) نیز بودند و تلعکبری از پدر در سال 360هجری و از پسر در 370هجری حدیث شنیده است. از شاگردان و اساتید دیگر او چیزی در منابع نیامده است چنانکه از او اثر تألیفی نیز گزارش نشده است.
استادان
حمید بن زیاد نینوایی از استادان وی در کوفه بوده است.
شاگردان
از شاگردان نامدار وی هارون بن موسی تلعکبری میباشد.
جستارهای وابسته
منابع
- رجال طوسی، ص409 شماره 5948، وص419 شماره 6054؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1صص22 و74؛
- نقد الرجال تفرشی، ج1ص109 شماره 199.