عبدالرحمن نواوی
عبدالرحمن القطب النواوی (درگذشت 1327 ق - 1909 میلادی) یک عالم حنفی مصری بود. وی در روستای نوای مرکز ملوی استان اسیوط متولد شد. پسر عموی وی شیخ حسونه النواوی است. وی ریاست الازهر را در 25 محرم 1317 هجری قمری به دست گرفت.
تربیت و تحصیل
عبدالرحمن القطب نواوی در سال 1255 هجری قمری / 1829 میلادی متولد شد. وی در روستای خود نوای شروع به حفظ قرآن کرد و سپس به الازهر رفت و حفظ قرآن کریم را به اتمام رساند و خود را وقف کسب دانش و ادامه تحصیل مجدانه دروس کرد تا این که علمای وقت الازهر درخشش و تعالی او را مشاهده کردند.
اساتید
او توسط شیوخ و بزرگان زمان خود در الازهر تعلیم داده شد افرادی مانند:
شیخ عبدالرحمن البحراوی. شیخ عبدالرحمن السکا. شیخ عنبابی. شیخ علیش و...
مناصب
وی پس از فارغ‌التحصیلی از الازهر چندین سمت قضایی را عهده‌دار شد از جمله:
دبیرخانه شورای احکام فتوا، دستیار شیخ البقلی. قاضی منطقه جیزه. رئیس عدلیه استان الغربیه. ئیس و حاکم شرع قاهره و سپس به استان اسکندریه منتقل شد و دارای کرسی افتاء در وزارت عدلیه شد[۱].
ریاست الازهر
از آنجا که جامع الازهر توسط عثمانی تأسیس شد و از همان ابتدا برای حفظ شان و استقلال علم و علنا هیچ یک از امرا و حکام دخالت مستقیمی در آن نداشتند و آنچه شورا و ریاست الازهر اعلام می‌کردند مورد تایید حکام نیز بود تا زمان ظهور خدیو اسماعیل که در عزل و نصب علما و شیوخ الازهر دخالت می‌کرد، با این حال هیچ یک از شیوخ الازهر مطابق خواسته‌های او عمل نکردند. این قاعده در مورد عبدالرحمن القطب نواوی زمانی که به عنوان شیخ الازهر برگزیده شد نیز تکرار شد زیرا به صداقت، دانش و عدالت شهرت داشت و اعتماد همه را به خود جلب کرد. و این در ماه محرم سال 1317 هجری قمری - 1900 میلادی بود.
درگذشت
شیخ عبدالرحمن القطب نواوی در سال 1327 هجری قمری درگذشت[۲].