ابراهیم بن فهد كوفی

از ویکی‌وحدت
ابراهیم بن فهد كوفی
عالمان شیعه.jpg
اطلاعات شخصی
سال تولد305 ق، ۲۹۶ ش‌، ۹۱۷ م
محل تولدکوفه
دیناسلام، شیعه
استادان
  • محمدبن عقبه
  • داود بن رشید
  • عبدالله بن محمد تستری
شاگردان
  • عبدالعزیز بن یحیی جلودی بصری
  • ابوبكر محمدبن یحیی صولی شطرنجی
فعالیت‌هامحدث شیعی

ابراهیم بن فهد کوفی، محدث شیعی در اواخر قرن سوم و آغاز قرن چهارم. وی بیشتر دوران تحصیل خود را در کوفه و بصره گذرانده است و نزد اساتید این دو شهر به استماع حدیث پرداخت. ابن‏‌حجر به نقل از شیخ طوسی وی را از محدثان شیعی معرفی کرده است. برخی از روایات او درباره حجت بن الحسن (مهدی) در منابع شیعه و اهل‏‌سنت آمده است. از تاریخ ولادت و وفات او آگاهی دقیقی نداریم.

معرفی اجمالی

ابراهیم بن فهد کوفی، محدث شیعی در اواخر قرن سوم و آغاز قرن چهارم. از تاریخ ولادت و وفات او آگاهی دقیقی نداریم. برخی از شاگردان او در سال332هجری وفات یافته‌اند. هم‌چنین بعضی از هم‌‏دوره‏‌های او که نقش استادی نیز نسبت به وی داشتند در 298هجری از دنیا رفته‏‌اند بنابراین وفات او بین سال‏‌های 298 تا 332 هجری بوده است.

وی بیشتر دوران تحصیل خود را در کوفه و بصره گذرانده است و نزد اساتید این دو شهر به استماع حدیث پرداخت. ابن‏‌حجر به نقل از شیخ طوسی وی را از محدثان شیعی معرفی کرده است. برخی از روایات او درباره حجت بن حسن (مهدی) در منابع شیعه و اهل‏‌سنت آمده است. از معاصران و هم‏‌بحثان او محمدبن زکریا بن دینار غلابی بصری (م298ق) است که با هم از علی بن نصر عطار درباره فضیلت اهل‏‌بیت روایت دارند. ظاهراً نام فرزند او «ابوعبدالله فهدبن ابراهیم بن فهد» است که از شاگردان «محمدبن زکریا بن دینار غلابی بصری» بوده است. از آثار قلمی او چیزی در منابع به چشم نمی‌‏خورد.

استادان

از جمله استادان سنی و شیعی او «محمدبن عقبه»، «داود بن رشید» و «عبدالله بن محمد تستری» هستند.

شاگردان

از شاگردان شیعی او می‏‌توان «عبدالعزیز بن یحیی جلودی بصری»(م332ق) و «ابوبکر محمدبن یحیی صولی شطرنجی»(م335ق) را نام برد.

جستارهای وابسته

منابع

  • بحارالانوار، ج6ص311، و ج23ص139،
  • پاورقی؛ تاریخ مدینه دمشق، ج56ص417؛
  • شواهد التنزیل، حاکم حسکانی، ج1ص198 حدیث 208، و ج2ص270 حدیث 903؛
  • طبقات اعلام الشیعه، ج1ص4؛
  • کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج1ص151؛
  • لسان المیزان، ج1ص92 شماره 262؛
  • معجم احادیث المهدی(ع)، کورانی، ج3ص138 شماره 673.