۸۷٬۷۱۸
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'میکند' به 'میکند') |
جز (جایگزینی متن - ' ملی گرا' به ' ملیگرا') |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
برخی از مهمترین آثار گولن عبارتند از: از قرآن به ادراک(2جلد)، صر و نسل، مضراب شکسته، مجموعه عاها، موازین یا چراغهای برفراز راه، از فصلی به فصلی دیگر و تپههای زمردین قلب؛ کتاب جدید او که مجموعهای از مقالات و سخنرانی هایوی در خصوص جنگ و تروریسم است، شاگردانش جمعآوری کرده و با عنوان مسلمانان و مسؤلیتشان در مواجهه با خشونت انتشار دادهاند. | برخی از مهمترین آثار گولن عبارتند از: از قرآن به ادراک(2جلد)، صر و نسل، مضراب شکسته، مجموعه عاها، موازین یا چراغهای برفراز راه، از فصلی به فصلی دیگر و تپههای زمردین قلب؛ کتاب جدید او که مجموعهای از مقالات و سخنرانی هایوی در خصوص جنگ و تروریسم است، شاگردانش جمعآوری کرده و با عنوان مسلمانان و مسؤلیتشان در مواجهه با خشونت انتشار دادهاند. | ||
گولن احساسات قوی درباره میراث ملی اش دارد و به ترک بودن خود افتخار میکند ومدام به ریشههای ترک بودنش و تاریخ عثمانی ترکیه و جهان بزرگتر از ترکیه اشاره میکند. بنابراین میراث عثمانی- اسلامی هویت گولن را شکل میدهد. | گولن احساسات قوی درباره میراث ملی اش دارد و به ترک بودن خود افتخار میکند ومدام به ریشههای ترک بودنش و تاریخ عثمانی ترکیه و جهان بزرگتر از ترکیه اشاره میکند. بنابراین میراث عثمانی- اسلامی هویت گولن را شکل میدهد. ملیگرایی گولن شمول گراست و بر خون و نژاد مبتنی نیست بلکه بر تجارب تاریخی مشترک وواقعیتهای سیاسی تکیه میکند. گولن معتقد است اسلام دین ملت است و نباید آن را به داشتن هویت یک حزب تقلیل داد. | ||
از نظر گولن، اسلام یک پروژه سیاسی نیست که باید اجرا شود، بلکه گنجینه دانش و کردار برای توسعه یک جامعه عادل و اخلاقی است. گولن طرفدار صوفیگری است و از نطر وی صوفیگری راهی برای تکامل دائمی روح انسان است.<ref>رحمان قهرمانپور، فتح الله گولن و سیر تحولات فکری و سیاسی اسیلام گرایی در ترکیه، ماهنامه مهرنامه، سال 1390، شماره 10، ص، 105</ref> | از نظر گولن، اسلام یک پروژه سیاسی نیست که باید اجرا شود، بلکه گنجینه دانش و کردار برای توسعه یک جامعه عادل و اخلاقی است. گولن طرفدار صوفیگری است و از نطر وی صوفیگری راهی برای تکامل دائمی روح انسان است.<ref>رحمان قهرمانپور، فتح الله گولن و سیر تحولات فکری و سیاسی اسیلام گرایی در ترکیه، ماهنامه مهرنامه، سال 1390، شماره 10، ص، 105</ref> |