۸۸٬۰۰۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'روح الله' به 'روحالله') |
||
خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
به نقل از: عبدالرحیم سلیمانی اردستانی، درآمدی بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، ص ۱۳۶.</ref>. | به نقل از: عبدالرحیم سلیمانی اردستانی، درآمدی بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، ص ۱۳۶.</ref>. | ||
لکن در آیات فوق شواهدی است که ثابت میکند مقصود قرآن همان تثلیث رایج مسیحی است. در آیه اول (نساء: ۱۷۱) ابتدا خداوند اهل کتاب را از غلوّ باز میدارد، سپس به صورت حصر میفرماید: «مسیح فقط پیامبر خدا و کلمه<ref>ترکیب اضافی «کلمة الله» و | لکن در آیات فوق شواهدی است که ثابت میکند مقصود قرآن همان تثلیث رایج مسیحی است. در آیه اول (نساء: ۱۷۱) ابتدا خداوند اهل کتاب را از غلوّ باز میدارد، سپس به صورت حصر میفرماید: «مسیح فقط پیامبر خدا و کلمه<ref>ترکیب اضافی «کلمة الله» و «روحالله» از نوع «اضافه ی تشریفی» است. چنین اضافه ای در تمامی زبانها یافت میشود و مراد از آن بیان عظمت و احترام است.</ref> اوست.» و پس از عبارت «نگویید سه تا» میافزاید: «خدا منزه است از این که پسری داشته باشد.» این در حالی است که شخصیت دوم تثلیث، «پسر» است. پس [[اسلام]] و قرآن این اندیشه رسمی مسیحی رایج را رد میکند. | ||
آیه دوم نیز (مائده: ۷۳ ـ ۷۵) الوهیت مسیح را نفی میکند و میفرماید: «مسیح جز پیامبری نبود که قبل از او هم پیامبرانی آمده بودند.» | آیه دوم نیز (مائده: ۷۳ ـ ۷۵) الوهیت مسیح را نفی میکند و میفرماید: «مسیح جز پیامبری نبود که قبل از او هم پیامبرانی آمده بودند.» | ||
پس، از نظر قرآن، مسیح انسانی صرف است و این با تثلیث رایج مسیحی سازگاری ندارد<ref>ترکیب اضافی «کلمة الله» و | پس، از نظر قرآن، مسیح انسانی صرف است و این با تثلیث رایج مسیحی سازگاری ندارد<ref>ترکیب اضافی «کلمة الله» و «روحالله» از نوع «اضافه ی تشریفی» است. چنین اضافه ای در تمامی زبانها یافت میشود و مراد از آن بیان عظمت و احترام است.</ref>. | ||
از نگاه قرآن حضرت عیسی علیهالسلام شخصیتی است که دو امتیاز مهم دارد: یکی مقام [[رسالت]]، و دیگری تولّد معجزه آسای او با کلمه تکوینی خداوند<ref> ر. ک: درآمدی بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، ص ۱۳۶ ـ ۱۳۷.</ref>. | از نگاه قرآن حضرت عیسی علیهالسلام شخصیتی است که دو امتیاز مهم دارد: یکی مقام [[رسالت]]، و دیگری تولّد معجزه آسای او با کلمه تکوینی خداوند<ref> ر. ک: درآمدی بر الهیات تطبیقی اسلام و مسیحیت، ص ۱۳۶ ـ ۱۳۷.</ref>. |