confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
کُویت با نام رسمی دولت کویت کشوری است در غرب آسیا. کویت با کشورهای [[عراق]] و [[عربستان سعودی]]<ref>ر.ک:مقاله عربستان سعودی</ref> دارای مرزهای خاکی و با [[ایران]] از راه خلیج فارس دارای مرزهای آبی است. پایتخت آن، شهر کویت می‌باشد. زبان رسمی این کشور عربی و واحد پول آن دینار کویت است. | کُویت با نام رسمی دولت کویت کشوری است در غرب آسیا. کویت با کشورهای [[عراق]] و [[عربستان سعودی]]<ref>ر.ک:مقاله عربستان سعودی</ref> دارای مرزهای خاکی و با [[ایران]] از راه خلیج فارس دارای مرزهای آبی است. پایتخت آن، شهر کویت می‌باشد. زبان رسمی این کشور عربی و واحد پول آن دینار کویت است. | ||
جزو کشورهای کوچک طبقه‌بندی می‌شود که طبق آخرین سرشماری، ۳٬۳۹۹٬۶۳۷ نفر جمعیت دارد و حدود ۳۵% آنها [[شیعه]] هستند. کویت در سال ۱۹۶۲م به استقلال رسید و از همان سال تا کنون، خاندان آل صباح بر آن حکومت می‌کنند. | جزو کشورهای کوچک طبقه‌بندی می‌شود که طبق آخرین سرشماری، ۳٬۳۹۹٬۶۳۷ نفر جمعیت دارد و حدود ۳۵% آنها [[شیعه]] هستند. کویت در سال ۱۹۶۲م به استقلال رسید و از همان سال تا کنون، خاندان آل صباح بر آن حکومت می‌کنند. | ||
=تاریخچه= | |||
ساکنان اولیه کویت جماعتی از طوایف عتبی ساکن عربستان مرکزی بوده‌اند. در گذشته کویت محلی شبیه به اقامتگاه‌های معمولی عرب بوده است که به وسیله قلعه کوچکی از آن مدافعه و حفاظت می‌شده است. بعدا این محل به سرعت رو به آبادی و اهمیت نهاد و اعراب قبلی ساکن آن جا به وسیله عقد اتحادی با قبایل و طوایف مجاور موقعیت خود را بر علیه تجاوزات طایفه خالد که در آن زمان در شمال شرقی ساحل عربستان قدرت و نفوذ داشتند مستحکم ساختند. | |||
تاریخ بنای کویت به شیخ برّاک بن غریر آل‌حمید، شیخ قبیلهٔ بنی خالد و حاکم امارت احساء می‌رسد که در اواخر سال ۱۱۱۰ هجری قلعه‌ای را با نام کوت برای ذخیرهٔ آذوقه و همچنین انبار کردن اسلحه بنا کرد که بعدها نام کویت از آن گرفته شد و سپس این شهر در عهد شیخ سعدون بن محمد آل‌حمید به خاندان آل صباح بخشیده می‌شود.<ref>سایت رسمی دیوان امیری کویت http://www.da.gov.kw/ara/picsandevents/riseofkuwait.php؛ Kuwait: a Beacon of Humanity؛ Kuwait Information</History of Kuwait:: Rulers of Kuwait؛ !-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->؛ کتاب The reign of Mubarak al-Sabah ص</ref> بازرگانی کویت در قدیم بیشتر بدست ایرانیان به ویژه مردم فارس و خوزستان انجام می‌شد. در آغاز رشد شهر، چند صد خانوار بهبهانی نیز از هر صنف در این بندر ساکن شدند.<ref>سلطانی، سلطان‌علی، بیست و هشت گفتار در باب فرهنگ و مردم ایران، تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۸۱خ.، ص۱۶۳-۱۶۴. | |||
جواهری، ۱۹۶۱: ۱۷</ref> | |||
=بنادر مهم كويت= | |||
بندر الاحمدي | |||
بندر الاحمدي بزرگترين بندر نفتي كويت است كه داراي چهار لنگرگاه است . اسكله شمالي بندر الاحمدي مي تواند هم براي صادرات نفت خام و هم محصولات پالايش شده مورد استفاده قرار گيرد . | |||
ب ) بندر شعيبه : دومين بندر بزرگ كويت ، شعيبه است . داراي لنگرگاههاي ويژه كالاهاي تجاري ، كانتينر و لنگرگاه مخصوص محصولات نفتي است كه توسط شركت ملي نفت كويت اداره مي گردد . | |||
ج) بندر شويخ : اين بندر قديمي ترين بندر تجاري كويت است كه مي تواند كشتي هاي مختلف با آبخور 5/7 متر را در هر زمان و با آبخور 5/9 متر را فقط در وضعيت حداكثر مد آب بپذيرد . | |||
د) بندر الزور : بندر الزور ( ميناء المسعود ) چهارمين بندر نفتي كويت است كه صادرات نفت منطقه بيطرف يا مقسومه را انجام مي دهد . | |||
ح ) بندر دوحه : بندري كوچك است كه در سال 1981 براي قايقها و لنجهاي باري ساحلي كه بين كشورهاي منطقه خليج فارس كالاهاي سبك جابجا مي نمودند ، ساخته شد . عمق آب در آن به 3/4 متر مي رسد . | |||
ج ) بندر عبدالله : بندر عبدالله در سال 1954 جهت صادرات محصولات نفتي پالايشگاه ميناء عبدالله بنا شد كه داراي دو اسكله در عمق دو مايلي ساحل است . | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||