عزمیه و شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

دربارۀ تحریف [[قرآن]] به دست شیعه و این مسأله که [[شیعیان]] قرآن دیگری دارند؛ پس از بررسی اخبار فراوان، عزمیه معتقدند که طبق نظر رسمی شیعه [[علی بن ابی طالب|امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)]] پس از وفات [[حضرت محمد (ص)|پیامبر (صل الله علیه وآله وسلم)]] قرآنی را جمع‌آوری کرد که سوره‌ها و [[آیات]] آن مانند قرآن متداول میان [[مسلمانان]] است. فرق این قرآن در این است که سوره‌های آن بر اساس شان نزول مرتب شده، در نتیجه این همان قرآن متداول است و کسانی که ادعا می‌کنند که شیعیان قرآنی متفاوت دارند، دشمنان ظالمی هستند که قصد تفرقه میان [[مسلمانان]] را دارند<ref>''جریان‌های معاصر تصوف در مصر طریقت عزمیه'' ص 107.</ref>.

یکی از شبهاتی که علیه شیعه مطرح می‌شود این است که شیعه معتقد است [[نبوت]] در اصل برای [[علی بن ابی طالب|امیرالمؤمنین (علیه السلام)]] بوده است؛ لکن [[جبرئیل امین]] در ارسال پیام خیانت کرد و آن را به [[پیامبر]] ابلاغ کرد. برای همین [[شیعیان]] بعد از [[نماز]] سه مرتبه «خان الامین» می‌گویند. عزمیه آن را تکذیب کرده و دروغ و افترا به شیعه می‌داند و  معتقدند که شیعه بعد از نماز سه مرتبه تکبیر می‌گویند و سپس تسبیح [[حضرت زهرا(س)|حضرت زهرا (سلام الله علیها)]] که صد مرتبه ذکر خداست را انجام می‌دهند.

یکی از شبهاتی که به [[تشیع]] وارد می‌شود این است که [[شیعه]] به دلیل قائل شدن به «[[بداء]]»، نسبت جهل و نسیان به [[خداوند]] می‌دهد؛ چرا که بداء به این معناست که چیزی که بر خداوند مخفی بوده است  بر او آشکار می‌شود. [[عزمیه]] پس از بررسی این مطلب از کتاب‌های شیعه آن را کذب و افترا بر شیعه می‌داند؛ زیرا بخشی از عبارت علمای شیعه را آورده و بقیۀ مطالب را که نشان دهندۀ مراد واقعی است نیاورده‌اند. عزمیه بر این باورند که [[شیعه]] و [[سنی]] معتقدند که علم خدا تغییر و تبدیلی ندارد. [[بداء]] از منظر شیعه به این معناست که خداوند آنچه بر مردم مخفی است را بر آنها آشکار می‌کند<ref>''لجنة البحوث و الدراسات بالطریقة العزمیه،'' «شبهات حول الشیعة، الجزء السادس»؛ سلسه الفتوحات العزمیه، شمارۀ 35، ص 11_52.</ref>.

طریقۀ عزمیه پس از بررسی مسأله [[تقیه]] و فروع و انواع آن، ضمن رد نظر [[ابن تیمیه]] در زمینۀ [[تقیه]]، بر این باورند که تقیه اختصاص به شیعه ندارد. علاوه بر دو آیه در قرآن و روایات زیاد اهل‌سنت در [[تقیه]]، سیره [[صحابه]] و [[تابعین]] و فقها نیز بر تقیه بوده است.

در بحث جواز یا عدم جواز [[بکاء و تباکی|بکاء]] بر مومنانی که از دنیا رفته‌اند؛ عزمیه کاملا موافق شیعه است. آنان سند روایاتی که دلیل عدم جواز هستند را مخدوش می‌دانند و آنها را معارض با روایات جواز بکاء می‌دانند. همچنین به دلیل [[قرآن]] سیرۀ [[انبیا]] و [[پیامبر اسلام|پیامبر]] و روایات [[معصومین (ع)|معصومین (علیهم السلام)]] بکاء را جایز می‌دانند.

برخی همچون [[ابن تیمیه]] زیارت قبور اولیای الهی را [[شرک]] می‌دانند. [[عزمیه]] با نظر ابن تیمیه شدیدا مخالف است و بر اساس [[قرآن]]، [[سنت]] پیامبر و اجماع مسلمین اثبات می‌کنند که زیارت قبور اولیا الهی نه تنها شرک نیست؛ بلکه [[مستحب]] است. آنها زیارت قبور ائمه توسط شیعه را هم کاملا صحیح می‌دانند و خصوصا متن زیارت‌نامه‌ها از جمله «زیارت امین الله» را نشانۀ توحیدی بودن زیارت می‌دانند.

عزمیه بر این اعتقاد است که بر اساس عقیده کل [[مسلمانان]] [[مهدی منتظر|مهدی منتظر (علیه السلام)]] در آخر الزمان ظهور خواهد کرد و جهان را پر از عدل و قسط می‌کند؛ در حالی که پیش از آن پر از جور و ظلم شده بود. [[حضرت مهدی(عج)|حضرت مهدی (علیه السلام)]]  از نگاه آنها از اهل‌بیت پیامبر است.

در مسألۀ جواز جمع بین صلاتین در ظهر و مغرب بین [[شیعه]] و [[اهل‌سنت]] اختلاف وجود دارد. به همین دلیل برخی شیعه را محکوم به مخالفت با شریعت می‌کنند. [[عزمیه]]، [[شیعه]] را از این اتهام مبرا می‌داند و چنین پاسخ می‌دهد: اصل جواز جمع بین صلاتین در همۀ مذاهب وجود دارد اما [[اهل‌سنت]] در حالت عسر و حرج و سفر به آن عمل می‌کنند؛ لکن شیعه جوازش مطللق است.

[[عزمیه]] گفتن فقرۀ '''«حی علی خیر العمل»''' در [[اذان]] توسط شیعه را بدون اشکال می‌دانند؛ زیرا به نظرشان از نظر تاریخی در زمان [[خلیفه دوم|خلیفۀ دوم]] این فقره عوض شده است  و شیعه عمل به سنت‌های [[صحابه]] را برخود [[واجب]] نمی‌داند. همچنین گفتن فقره '''«اشهد ان علیا ولی الله»''' تشریع و [[بدعت]] نیست؛ چرا که جزو مستحبی است و در مقابل  لعن به [[علی بن ابی طالب|حضرت علی (علیه السلام)]] به وجود آمد.