کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن محمد بن عيسي بن علي بن ابيطالب (ع)، (000 – حدود 330ق) ابوالحسن علوي حسيني. محدث شيعي. وي از سادات علوي است و نسب كامل او چنين است: «احمد بن محمد بن احمد بن عيسي بن زيد بن علي بن حسين بن علي بن ابيطالب (ع)». در منابع حديثي گاهي به اختصار از او با عنوان «احمد بن محمد بن عيسي علوي حسيني» ياد مي‏شود و او غير از «احمد بن محمد بن عيسي اشعري قمي»(م.ح280ق) است. از تاريخ ولادت و مرگ وي اطلاعي نداريم. «ابوالفرج اصفهاني»(م356ق) و «محمد بن علي بن بابويه قمي»(م381ق) نخستين كساني هستند كه با نقل اخبار و روايات او، وي را به آيندگان شناسانيده‏اند، بنابراين وي از اساتيد «شيخ صدوق»(تولد: 306ق) است و طبعاً بايد بخش زيادي از سده چهارم را درك كرده باشد. در اينكه وي اهل كجاست و در چه حوزه‏هايي درس خوانده چيزي نمي‏دانيم. اما احتمالاً وي در دو شهر كوفه و قم اقامت تحصيلي داشته و شيخ صدوق احاديث او را در قم شنيده است. برخي از شنيده‏هاي او در باره فضيلت فاطمه زهراء (س) در كتاب‏هاي شيخ صدوق وارد شده است. از اساتيد او تنها «محمد بن ابراهيم بن اسباط» را مي‏شناسيم كه احتمالاً در كوفه به سر مي‏برده است ولي در منابع رجالي سخني از شرح‏حال اين استاد به ميان نيامده است. از او اثر تأليفي گزارش نشده است.

منابع: (معاني الاخبار، ص10 حديث1، وص64حديث17؛ علل الشرايع، ج2ص496 حديث1، باب 250: عله خلق الكلب و ابواب بعدي؛ مقاتل الطالبيين، تحقيق كاظم مظفر، چاپ نجف، ص443؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص52)