کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن محمد بن عیسی بن علی بن ابیطالب (ع)، (000 – حدود 330ق) ابوالحسن علوی حسینی. محدث شیعی. وی از سادات علوی است و نسب كامل او چنین است: «احمد بن محمد بن احمد بن عیسی بن زید بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب (ع)». در منابع حدیثی گاهی به اختصار از او با عنوان «احمد بن محمد بن عیسی علوی حسینی» یاد می‏شود و او غیر از «احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی»(م.ح280ق) است. از تاریخ ولادت و مرگ وی اطلاعی نداریم. «ابوالفرج اصفهانی»(م356ق) و «محمد بن علی بن بابویه قمی»(م381ق) نخستین كسانی هستند كه با نقل اخبار و روایات او، وی را به آیندگان شناسانیده‏اند، بنابراین وی از اساتید «شیخ صدوق»(تولد: 306ق) است و طبعاً باید بخش زیادی از سده چهارم را درك كرده باشد. در اینكه وی اهل كجاست و در چه حوزه‏هایی درس خوانده چیزی نمی‏دانیم. اما احتمالاً وی در دو شهر كوفه و قم اقامت تحصیلی داشته و شیخ صدوق احادیث او را در قم شنیده است. برخی از شنیده‏های او در باره فضیلت فاطمه زهراء (س) در كتاب‏های شیخ صدوق وارد شده است. از اساتید او تنها «محمد بن ابراهیم بن اسباط» را می‏شناسیم كه احتمالاً در كوفه به سر می‏برده است ولی در منابع رجالی سخنی از شرح‏حال این استاد به میان نیامده است. از او اثر تألیفی گزارش نشده است.

منابع: (معانی الاخبار، ص10 حدیث1، وص64حدیث17؛ علل الشرایع، ج2ص496 حدیث1، باب 250: عله خلق الكلب و ابواب بعدی؛ مقاتل الطالبیین، تحقیق كاظم مظفر، چاپ نجف، ص443؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص52)