احمد بن محمد وراق: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شخصیت | عنوان = احمد بن محمد وراق | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | نام = احمد بن محمد وراق | نام‌های دیگر = | سال تولد = | تاریخ تولد = | محل تولد = بغداد | سال درگذشت = | تاریخ درگذشت = حدود 325 قمری | محل درگذشت = | استادان = {{فهرس...» ایجاد کرد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۱۱ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۳۰

احمد بن محمد وراق
احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
نام کاملاحمد بن محمد وراق
اطلاعات شخصی
محل تولدبغداد
روز درگذشتحدود 325 قمری
دیناسلام، شیعه
استادان
  • محمد بن حسن بن درید عمانی
  • علی بن هارون حمیری
شاگرداناحمد بن یحیی مكتب
فعالیت‌هامحدث شیعی

احمد بن محمد وراق، (000 – حدود 325ق) ابوطیب. محدث شیعی در دهه‌‏های نخستین سده چهارم هجری. از راه وراقی و صحافی کتاب، هزینه زندگی را تأمین می‏‌نمود.

معرفی اجمالی

احمد بن محمد وراق، ابوطیب. محدث شیعی در دهه‌‏های نخستین سده چهارم هجری. وی در بغداد زندگی می‏‌كرد و ظاهراً از راه وراقی و صحافی کتاب، هزینه زندگی را تأمین می‏‌نمود. از استادان او محمد بن حسن بن درید عمانی(م321ق) است‌که در 308 هجری به بغداد بازگشت و وی از آن پس در مجلس درس او شركت جست و تا آخر عمر ملازم این استاد بود.

بنابراین وفات او بعد از درگذشت استادش اتفاق افتاده است اما با توجه به این‌كه شیخ صدوق(م381ق) از شاگردان با واسطه اوست و به ‏طور مستقیم از او نقل حدیث نمی‏‌كند در می‏‌یابیم که وفات او بعد از ابن‏ دریدعمانی، چندان به طول نیان‌جامیده است. از استادان دیگر او علی بن هارون حمیری است‌که شرح‏ حال او در منابع نیامده است. از شاگردان او احمد بن یحیی مكتب است‌که خود از اساتید شیخ صدوق بوده است. از او روایات چندی در فضیلت امام رضا (علیه السلام) و علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) باقی مانده که تماماً توسط این شاگرد نقل شده است. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.

استادان

از اساتید مشهور وی می‌توان از محمد بن حسن بن درید عمانی و علی بن هارون حمیری حمیری نام‌برد.

شاگردان

احمد بن یحیی مكتب که از اساتید شیخ بوده از شاگردان مشهور وی می‌باشد.

منابع

  1. عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ج1ص154 حدیث9، وج2ص76 حدیث7؛
  2. الامالی، شیخ صدوق، ص300 حدیث341؛
  3. کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج2ص354 باب52؛
  4. معانی الاخبار، ص353، باب معنی قول سلیمان، حدیث1؛
  5. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص56.