نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۸

نام	إبراهیم بن داود القصّار الرَقّی
نام‎های دیگر	ابراهیم قصار
درگذشت	326ق

إبراهیم بن داود القصّار الرَقّی کنیه‌اش ابواسحاق بود. او یکی از علمای بزرگ تصوف اهل سنت در قرن چهارم است. ابوعبدالرحمن سلمی در مورد او چنین می‌گوید: او از شیوخ بزرگ شام بود و در فقر و تهی دستی روزگار می‌گذراند و به پیروانش علاقه داشت^[۱]. و ابونعیم اصفهانی او را دارای کثرت اراده و کلامی آهنگین معرفی می‌کند. اصلیت او از شهر رقه در کشور سوریه بود. او از معاصرین جنید و ابوعبدالله جلاء و هم‌نشین بسیاری از مشایخ شام بود تا این که در سال 326 هـ برابر با سال 938 م در رقه درگذشت.

گفتار

ارزش هر فرد به همت اوست اگر دغدغه‌اش این دنیاست آن انسان ارزشی ندارد و اگر هدفش رضایت خداوند متعال است نمی‌توان برای او قدر و ارزشی بیان کرد زیرا جایگاهی بس رفیع است.

چشم‌ها قوی ولی بینش‌ها ضعیف و ضعیف‌ترین فرد آن است که در رد هوس‌ها ضعیف باشد و قوی‌ترین فرد کسی است که در دفع آن قوی و مستحکم باشد.

معرفت یعنی اثبات خداوند تبارک و تعالی در عالم خارج بدون هیچ پیرایه و توهمی^[۲].

اشعار

از اشعار اوست:

بر کتمان زبان پیروز شدید، پس چگونه می‌توانید چشمی که اشکش را در روزگار جاری نموده، نهان دارید؟^[۳]

کوه‌های محبّت را بر بالای سرم نهاده ‏اید، و حال آن که من از حمل پیراهن، عاجز و ناتوان و درمانده ‏ام^[۴].

پانویس

↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص245-247، دار الکتب العلمیة، ط2003
↑ صفوة الصفوة، ابن الجوزی، ج2، ص362، 1421هـ/2000م، دار‌الحدیث، القاهرة، مصر
↑ در محضر صاحب دلان
↑ إبراهیم القصار

[1] طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص245-247، دار الکتب العلمیة، ط2003

[2] صفوة الصفوة، ابن الجوزی، ج2، ص362، 1421هـ/2000م، دار‌الحدیث، القاهرة، مصر

[3] در محضر صاحب دلان

[4] إبراهیم القصار

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 !نام
-!إبراهيم بن داود القصّار الرَقّي
+!إبراهیم بن داود القصّار الرَقّی
 |-
 |نام‎های دیگر
@@ خط ۱۱: / خط ۱۱: @@
 |}
 </div>
-'''إبراهيم بن داود القصّار الرَقّي''' کنیه اش ابو اسحاق بود. او یکی از علمای بزرگ [[تصوف]] [[اهل سنت]] در قرن چهارم بود.ابو عبد الرحمن سلمی در مورد او چنین می گوید:او از شیوخ بزرگ [[شام]] بود و در فقر و تهی دستی روزگار می گذراند و به پیروانش علاقه داشت<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص245-247، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. و ابونعیم اصفهانی او را دارای کثرت اراده و کلامی آهنگین معرفی می کند.اصلیت او از شهر رقه در کشور [[سوریه]] بود. او از معاصرین جنید و ابو عبدالله جلاء و هم نشین بسیاری از مشایخ شام بود تا این که در سال 326 هـ برابر با سال 938 م در رقه  درگذشت.
+'''إبراهیم بن داود القصّار الرَقّی''' کنیه‌اش ابواسحاق بود. او یکی از علمای بزرگ [[تصوف]] [[اهل سنت]] در قرن چهارم است. ابوعبدالرحمن سلمی در مورد او چنین می‌گوید: او از شیوخ بزرگ [[شام]] بود و در فقر و تهی دستی روزگار می‌گذراند و به پیروانش علاقه داشت<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص245-247، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. و ابونعیم اصفهانی او را دارای کثرت اراده و کلامی آهنگین معرفی می‌کند. اصلیت او از شهر رقه در کشور [[سوریه]] بود. او از معاصرین [[جنید بغدادی|جنید]] و ابوعبدالله جلاء و هم‌نشین بسیاری از مشایخ شام بود تا این که در سال 326 هـ برابر با سال 938 م در رقه درگذشت.
 =گفتار=
-ارزش هر فرد به همت اوست اگر دغدغه اش  این دنیاست آن انسان ارزشی ندارد و اگر هدفش رضایت خداوند متعال است نمی توان برای او قدر و ارزشی بیان کرد زیرا جایگاهی بس رفیع است.
+ارزش هر فرد به همت اوست اگر دغدغه‌اش این دنیاست آن انسان ارزشی ندارد و اگر هدفش رضایت خداوند متعال است نمی‌توان برای او قدر و ارزشی بیان کرد زیرا جایگاهی بس رفیع است.
 چشم‌ها قوی ولی بینش‌ها ضعیف و ضعیف‌ترین فرد آن است که در رد هوس‌ها ضعیف باشد و قوی‌ترین فرد کسی است که در دفع آن قوی و مستحکم باشد.
-معرفت یعنی اثبات [[خداوند]] تبارک و تعالی در عالم خارج بدون هیچ پیرایه و توهمی<ref>صفوة الصفوة، ابن الجوزي، ج2، ص362، 1421هـ/2000م، دار الحديث، القاهرة، مصر</ref>.
+معرفت یعنی اثبات [[خداوند]] تبارک و تعالی در عالم خارج بدون هیچ پیرایه و توهمی<ref>صفوة الصفوة، ابن الجوزی، ج2، ص362، 1421هـ/2000م، دار‌الحدیث، القاهرة، مصر</ref>.
-==اشعار==
+== اشعار ==
 از اشعار اوست:
-تو کیستی که زبانت را نگه داشته و چشمان اشک آلودت را که تا ابدیت گریان است را پنهان می کنی.
+بر کتمان زبان پیروز شدید، پس چگونه می‌توانید چشمی که اشکش را در روزگار جاری نموده، نهان دارید؟<ref>[https://azka.ir/bayanate-bozorgan/256-dar-mahzare-sahebdelan-3 در محضر صاحب دلان]</ref>
-تو کوه های عشق را به دوش کشیدی بسی فراتر از من و من ضعیف تر از آنم که بتوانم پیراهنم را در تنم حمل کنم<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A5%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%87%D9%8A%D9%85_%D8%A7%D9%84%D9%82%D8%B5%D8%A7%D8%B1#cite_note-%D8%B5%D9%81%D9%88%D8%A9-4 إبراهيم القصار]</ref>.
+کوه‌های محبّت را بر بالای سرم نهاده ‏اید، و حال آن که من از حمل پیراهن، عاجز و ناتوان و درمانده ‏ام<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A5%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D9%87%D9%8A%D9%85_%D8%A7%D9%84%D9%82%D8%B5%D8%A7%D8%B1#cite_note-%D8%B5%D9%81%D9%88%D8%A9-4 إبراهیم القصار]</ref>.
-=پانویس=
+== پانویس ==
-{{پانویس|2}}
+{{پانویس}}
-[[رده: تصوف]]
+[[رده:صوفیه]]