۸۶٬۲۰۶
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' می گ' به ' می‌گ'
جز (جایگزینی متن - ' می کرد' به ' می‌کرد') |
جز (جایگزینی متن - ' می گ' به ' می‌گ') |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
'''ابوالسری منصور بن عمار بن کثیر السلمی خراسانی''' از علمای [[اهل سنت]] و از عرفای برجسته قرن سوم هجری بود. | '''ابوالسری منصور بن عمار بن کثیر السلمی خراسانی''' از علمای [[اهل سنت]] و از عرفای برجسته قرن سوم هجری بود. | ||
از مردم مرو و از روستایی به نام «دندانگان» بود<ref>طبقات الصوفية، تأليف: أبو عبد الرحمن السلمي، ص113-117، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. ذهبی در وصف خود گفته است: واعظی بلیغ و صالحی ربانی بود | از مردم مرو و از روستایی به نام «دندانگان» بود<ref>طبقات الصوفية، تأليف: أبو عبد الرحمن السلمي، ص113-117، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. ذهبی در وصف خود گفته است: واعظی بلیغ و صالحی ربانی بود کم‌نظیر در موعظه و تذکار او اهل زهد، خداپرستی و خوف بود و اندرزش بر جانها اثر می‌گذاشت. | ||
[[جنید بغدادی]] درباره او گفته: او از وعاظ بزرگ بود<ref>الرسالة القشيرية، تأليف: الجنيد، ص48</ref>. در [[عراق]]، [[شام]] و [[مصر]] وعظ می‌کرد و آوازه اش در آنجا پیچیده بود و مردم بر گرد او جمع شدند. وی در سال 225 هجری قمری در [[بغداد]] درگذشت. | [[جنید بغدادی]] درباره او گفته: او از وعاظ بزرگ بود<ref>الرسالة القشيرية، تأليف: الجنيد، ص48</ref>. در [[عراق]]، [[شام]] و [[مصر]] وعظ می‌کرد و آوازه اش در آنجا پیچیده بود و مردم بر گرد او جمع شدند. وی در سال 225 هجری قمری در [[بغداد]] درگذشت. | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
دل بندگان همه روحانی است. اگر شک و کینه به او وارد شود، روح انسانی از آن دوری می‌کند<ref>حلية الأولياء، تأليف: أبو نعيم، ج9، ص345</ref>. | دل بندگان همه روحانی است. اگر شک و کینه به او وارد شود، روح انسانی از آن دوری می‌کند<ref>حلية الأولياء، تأليف: أبو نعيم، ج9، ص345</ref>. | ||
هرکس از مصائب دنیا ناراضیتی ابراز کند، مصیبت او در دینش ظاهر | هرکس از مصائب دنیا ناراضیتی ابراز کند، مصیبت او در دینش ظاهر می‌گردد<ref>طبقات الأولياء، تأليف: ابن الملقن، ص220</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||