محمد عبده: تفاوت میان نسخه‌ها

شیخ محمد عبده مانند سید‌جمال به وحدت دنیای اسلام می‌­اندیشید و با تعصبات فرقه‌­ای رابطه‌­ای نداشت، همسازگری او با پیروان مذاهب دیگر به ویژه دوستان شیعی و ایرانی سید‌جمال­‌الدین بهترین نشانه وسعت مشرب و اعتقاد او به همگرایی و اتحاد مذهبی است. هم­چنین شرح نهج‌البلاغه او گامی مؤثر در جهت وحدت و تقریب بین مذاهب اسلامی بود. در جای جای این کتاب می‌­توان ارادت و علاقه قلبی وافر شیخ عبده را به حضرت علی(ع) یافت. نظریات عبده درباره مساله تلفیق فقه مذاهب اسلامی بیشتر در کتاب «الاسلام والنصرانیه» او درج شده است. عبده با طرح اصل تلفیق و فقه مقارن از مذاهب اسلامی و حتی فراتر از آنها با اجتهاد آزاد خود گرایشات تقریبی خود را بروز داد. شیخ درباره جمعیت دارالتقریب نیز که بعدها تشکیل شد نیز گام‌ های موثری برداشت و تا چند سال شاگردان او در مقام مفتی و رئیس الازهر و علمای طراز اول مصر بودند.  

شیخ محمد عبده شدیداً با اختلافات و نزاع های فرقه­‌ای غیرمنطقی و زیانبار مخالفت می‌­کرد. استاد شهید مطهری درباره شیخ محمد عبده می­‌گوید: «عبده با سید‌جمال در دو جهت اختلاف نظر دارد؛ یکی این که سید انقلابی فکر می­‌کرد و عبده طرفدار اصلاح تدریجی بود. دیگر این که سید مبارزه با استبداد و استعمار را در رأس برنامه‌­های خود قرار داده بود و معتقد بود باید اول ریشه‌­های این ام‌­الفساد را کند و دور انداخت. ولی عبده، لااقل در اواخر عمر و بعد از جدا شدن از سید در پاریس و بازگشت به مصر، معتقد بود که آموزش و پرورش و تربیت دینی جامعه بر تعلیم و هر حرکت سیاسی تقدم دارد.» <ref>مطهری، 1374ش، ص38</ref>. اهمیت تعلیم و تربیت از نظر عبده تا آن حد است که تربیت را اساس همه چیز می‌­دانست و معتقد بود: همه چیز بر اساس آن پایه‌ریزی می‌­شود و هر چه به وجود می‌­آید، با علم به وجود می­‌آید. به همین جهت بود که عبده در دوره اقامت در [[پاریس]] به سید‌جمال پیشنهاد داد که سیاست را رها کند و با هم به محلی بروند که تحت مراقبت دولت‌ها نباشند و با تربیت شاگردان، آنان را برای برنامه اصلاحی خود آماده سازند، ولی سید‌جمال نپذیرفت. <ref>جلیلی، ص108</ref>.