طاووسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

محمّدکاظم اصفهانی معروف به شیخ زین‌الدّین و مشهور به طاووس العرفا و در طریقت ملقّب به سعادت علیشاه، [[قطب]] سی و سوم سلسلهٔ نعمت‌اللهی سلطان علیشاهی گنابادی بعد از غیبت امام دوازدهم است.

این فرقه را از آن جهت طاووسیه نامیدند که چون زین‌العابدین شیروانی که محمد کاظم تنباکو فروش مرید وی بود، در سال 1253 هجری قمری درگذشت، او از طرف محمد شاه قاجار ملقب به طاووس العرفاء شد.

این فرقه از طریقه نعمت‌اللهیه نشأت گرفته است. موسس آن در اصفهان متولد و از مریدان حاج زین‌العابدین شیروانی شد. وی بعد از رحمت علی‌شاه شیرازی که جانشین مستعلی شاه مؤلف کتاب «بستان السیاحه» بود، از تبعیت جانشین او امتناع کرده به تهران رفته ادعای قطبیت کرد.

محمد کاظم تنباکو فروش ادعای الوهیت کرده و گفت یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر و دوازده امام در وی حلول کرده‌اند و او خلیفه و تجلی همه آنان است و اگر همه آنها به این جهان بازگردند، از او اطاعت خواهند کرد.

همچنین می ‏گفت که من باطن [[قرآن]]، [[نماز]]، [[روزه]] و [[حج]] هستم و هیچ چیزی از قدرت من خارج نیست و رسیدگی به امور زندگان و مردگان با من است و هرکسی دوازده سال تمام از من اطاعت کند و از من فرمان ببرد، انسان کامل و نفس و روح جدید و شمس‌الشموس می‌شود و باید وی را به چشم ملکوتی نگریست نه به چشم ظاهر.

مریدان او می‌بایستی طعامی فراهم می‌آوردند و مرید طعام را بر سر نهاده و سپس پیش پای قطب قرار می‌داد و قطب طعام را بر میهمانان خود تقسیم می‌کرد. به این رسم «نیاز» می‌گفتند. علاوه، مرسوم بود که هر مریدی اگر برای او هدایایی می‌آورد به او می‌گفت از این پس لازم نیست نماز بخوانی، زیرا من این نیازت را را بر‌عهده می‌گیرم.

== وفات ==