کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

اسحاق بن عباس بن اسحاق بن موسی بن جعفر، محدث شیعی. در روایتی از او با كنیه «ابوعبدالله» یاد شده كه ظاهراً بین كنیه او و فرزندش خلط شده است. از تاریخ ولادت و وفات او آگاهی درستی نداریم. به گفته نجاشی «ابوالمفضل شیبانی»(م387ق) با اینكه از شاگردان فرزندش «احمد بن اسحاق بن عباس» است، ولی در 322هجری در ناحیه «دیبل»(بر وزن میسر، از سواحل هند نزدیك سند) به‏طور مستقیم نزد او احادیثی شنیده است. بنابراین وی تا این تاریخ حیات داشته است. در برخی از نسخه‏ها به جای دیبل، «دبیل»(بر وزن دبیر، از نواحی آذربایجان، یا روستایی در رمله نزدیك فلسطین) ضبط شده است. وی اصالتاً عرب و از نوادگان امام هفتم شیعیان است. پدرش «عباس بن اسحاق موسوی» از اصحاب امام رضا(ع) و گزارشگر كتاب «مسائل علی بن جعفر(ع)» است. پدرش این كتاب را توسط استادش «اسماعیل بن محمد بن اسحاق بن موسی»(از شاگردان علی بن جعفر) روایت می‏كند. جد او «اسحاق بن موسی(ع)» ملقب به «امیر» یا «امین» است كه در 240هجری در مدینه وفات یافت. وی ظاهراً در كوفه پرورش یافت و از جمله طالبیانی است كه از ناحیه «آذربایجان» به كوفه منتقل شد و احتمالاً وی همان كسی است كه ابن طباطبا در كتاب «منتقله الطالبیه» از او با عنوان «ابوالقاسم مهلوس اسحاق بن عباس» یاد كرده و وی را از جمله انتقال‏یافتگان طالبیه به كوفه به شمار آورده است. در عمده الطالب نیز ضمن اینكه از او با عنوان «اسحاق مهلوس» یاد كرده، گفته است كه وی دارای اعقابی بوده كه در بغداد اقامت داشتند و به آنها بنی‏مهلوس می‏گفتند. اكنون در منابع حدیثی، روایات اندكی از او برجای مانده كه غالباً مضامین اخلاقی دارند. از این روایات به دست می‏آید كه استادان او یكی پدرش «عباس بن اسحاق بن موسی» و دیگری «اسماعیل بن محمد بن اسحاق» است كه با او رابطه خویشاوندی داشته است. از شاگردان او «ابوالمفضل محمد بن عبدالله شیبانی»(م387ق) و «ابوعبدالله محمد بن احمد قضاعی»(م.ب352ق) هستند. از او اثر تألیفی برجای نمانده است.