حرقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۳ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۷

حرقیه یکی از شاخه‌های فرقه جهمیه‌اند.

اعتقادات

پیروان این فرقه معتقدند که انسان‌های مستحق عذاب فقط یک بار در جهنم می‌سوزند و پس از آن رنج عذاب را تحمل نخواهند کرد.

دلایل حرقیه بر یک‌بار سوزاندن اهل عذاب در جهنم

حرقیه در این باره به دلایلی اشاره می کنند. اولا: مستحقین عذاب نه می‌میرند و نه زنده می‌شوند، زیرا خداوند فرموده است: إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیی‏» سوره طه، آیه 74. یعنی: هر کسی که گناهکار باشد و نزد پروردگار خویش برود، همانا او را دوزخی است که در آن نه می‏‌میرند و نه زنده می‏‌شوند. ثانیا: کفر ایشان دلیلی دیگر است که چون فقط یک‌بار دچار کفر شده‌اند، سپس به همان کفر خود ادامه دادند و کیفر ایشان مطابق با جنایت آنان است. از این جهت فقط یک‌بار در آتش دوزخ می‌سوزند ^[۱] با اینحال در برخی دیگر از منابع ضمن اشاره به این نکته که حرقیه بخشی از فرقه جهمیه‌اند، در نحوه عذاب اهل آتش گفته‌اند: اهل آتش چنان خواهند سوخت که هیچ نشانی از ایشان باقی نخواهد ماند.^[۲] ^[۳] ^[۴].

پانویس

↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، 152 با ویرایش و اصلاح عبارات
↑ دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملک، دو جلدی، چاپ تهران، ج2، ص 89
↑ عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله الحسن، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 92
↑ حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص272

[1] مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، 152 با ویرایش و اصلاح عبارات

[2] دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملک، دو جلدی، چاپ تهران، ج2، ص 89

[3] عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله الحسن، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 92

[4] حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص272

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۵: / خط ۵: @@
 == دلایل حرقیه بر یک‌بار سوزاندن اهل عذاب در جهنم ==
-حرقبه در این باره به دلایلی اشاره می کنند.
+حرقیه در این باره به دلایلی اشاره می کنند.
 اولا: مستحقین عذاب نه می‌میرند و نه زنده می‌شوند، زیرا خداوند فرموده است: إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیی‏» سوره طه، آیه 74. یعنی: هر کسی که گناهکار باشد و نزد پروردگار خویش برود، همانا او را دوزخی است که در آن نه می‏‌میرند و نه زنده می‏‌شوند.
 ثانیا: کفر ایشان دلیلی دیگر است که چون فقط یک‌بار دچار کفر شده‌اند، سپس به همان کفر خود ادامه دادند و کیفر ایشان مطابق با جنایت آنان است. از این جهت فقط یک‌بار در آتش دوزخ می‌سوزند <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، 152 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> با اینحال در برخی دیگر از منابع ضمن اشاره به این نکته که حرقیه بخشی از فرقه جهمیه‌اند، در نحوه عذاب اهل آتش گفته‌اند: اهل آتش چنان خواهند سوخت که هیچ نشانی از ایشان باقی نخواهد ماند.<ref>دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملک، دو جلدی، چاپ تهران، ج2، ص 89</ref> <ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله الحسن، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، چاپ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 92</ref> <ref>حنفی عبدالمنعم، موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، ص272</ref>.