حرقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۱

«حرقیه» یکی از شاخه‌های فرقۀ جهمیه‌اند.

اعتقادات

پیروان این فرقه معتقدند که انسان‌های مستحق عذاب فقط یک بار در جهنم می‌سوزند و پس از آن رنج عذاب را تحمل نخواهند کرد.

دو دلیل حرقیه بر یک‌بار سوزاندن

«حرقیه» بر یک‌بار سوزاندن اهل عذاب، دلایلی دارند که به آنها اشاره می‌کنیم:

مستحقین عذاب نه می‌میرند و نه زنده می‌شوند، زیرا خداوند فرموده است: إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیی ^[طه–74]‎؛ هر کسی که گناهکار باشد و نزد پروردگار خویش برود، همانا او را دوزخی است که در آن نه می‏‌میرند و نه زنده می‏‌شوند.
کفر ایشان دلیلی دیگر است که چون فقط یک‌بار دچار کفر شده‌اند، سپس به همان کفر خود ادامه دادند و کیفر ایشان مطابق با جنایت آنان است. از این جهت فقط یک‌بار در آتش دوزخ می‌سوزند^[۱] با این حال در برخی دیگر از منابع ضمن اشاره به این نکته که حرقیه بخشی از فرقه جهمیه‌اند، در نحوه عذاب اهل آتش گفته‌اند: اهل آتش چنان خواهند سوخت که هیچ نشانی از ایشان باقی نخواهد ماند^[۲]،^[۳]،^[۴].

پانویس

↑ مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی، چاپ دوم، 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.
↑ دبستان المذاهب؛ به اهتمام رضا زاده ملک؛ دو جلدی، چاپ تهران، ج2، ص 89.
↑ عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله الحسن؛ الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة؛ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 92.
↑ حنفی عبدالمنعم؛ موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة؛ ص 272.

[1] مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی، چاپ دوم، 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.

[2] دبستان المذاهب؛ به اهتمام رضا زاده ملک؛ دو جلدی، چاپ تهران، ج2، ص 89.

[3] عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله الحسن؛ الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة؛ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 92.

[4] حنفی عبدالمنعم؛ موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة؛ ص 272.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 '''«حرقیه»''' بر یک‌بار سوزاندن اهل عذاب، دلایلی دارند که به آنها اشاره می‌کنیم:
-# مستحقین عذاب نه می‌میرند و نه زنده می‌شوند، زیرا خداوند فرموده است:{{متن قرآن|إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیی|سوره = طه|آیه = 74}}؛ هر کسی که گناهکار باشد و نزد پروردگار خویش برود، همانا او را دوزخی است که در آن نه می‏‌میرند و نه زنده می‏‌شوند.
+# مستحقین عذاب نه می‌میرند و نه زنده می‌شوند، زیرا خداوند فرموده است: {{متن قرآن|إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِماً فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیی|سوره = طه|آیه = 74}}؛ هر کسی که گناهکار باشد و نزد پروردگار خویش برود، همانا او را دوزخی است که در آن نه می‏‌میرند و نه زنده می‏‌شوند.
 # کفر ایشان دلیلی دیگر است که چون فقط یک‌بار دچار کفر شده‌اند، سپس به همان کفر خود ادامه دادند و کیفر ایشان مطابق با جنایت آنان است. از این جهت فقط یک‌بار در آتش دوزخ می‌سوزند<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی، چاپ دوم، 152 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref> با این حال در برخی دیگر از منابع ضمن اشاره به این نکته که حرقیه بخشی از فرقه جهمیه‌اند، در نحوه عذاب اهل آتش گفته‌اند: اهل آتش چنان خواهند سوخت که هیچ نشانی از ایشان باقی نخواهد ماند<ref>دبستان المذاهب؛ به اهتمام رضا زاده ملک؛ دو جلدی، چاپ تهران، ج2، ص 89.</ref>،<ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله الحسن؛ الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة؛ آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 92.</ref>،<ref>حنفی عبدالمنعم؛ موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة؛ ص 272.</ref>.