اسماعیل بن محمد انباری کاتب: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شخصیت | عنوان = اسماعیل بن محمد انباری کاتب | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | نام = اسماعیل بن محمد انباری کاتب | نام‌های دیگر = انباری، كاتب | سال تولد = | تاریخ تولد = | محل تولد = عراق، الانبار | سال درگذشت = حدود 395 قمری | تا...» ایجاد کرد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲۵ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۲

اسماعیل بن محمد انباری کاتب
احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
نام کاملاسماعیل بن محمد انباری کاتب
نام‌های دیگرانباری، كاتب
اطلاعات شخصی
محل تولدعراق، الانبار
دیناسلام، شیعه
استادان
  • ابوعبدالله ابراهیم بن محمد ازدی
  • عبدالصمد بن علی
  • احمد بن جعفر مالكی
شاگردانشیخ مفید
فعالیت‌هامحدث شیعی

اسماعیل بن محمد انباری کاتب، محدث شیعی در اواخر سده چهارم هجری است. وی مدت زیادی در بغداد مشغول به تحصیل بوده و در آنجا استادان متعددی دیده تا این‌كه خود به مقام استادی رسیده است.

معرفی اجمالی

اسماعیل بن محمد انباری کاتب، محدث شیعی در اواخر سده چهارم هجری. از نسبت «انباری» استفاده می‌‏شود که وی اهل «أنبار»(یكی از استان‌های شمالی عراق) است و احتمالاً زادگاه او نیز همان‌جا بوده است. همچنین در برخی از روایات، با لقب «كاتب» از او یاد شده است اما چگونگی انتساب این لقب، بر ما روشن نیست. شاید وی در امر نویسندگی مهارت داشته و یا آنكه مدتی در دستگاه دولتی به شغل دبیری اشتغال داشته است. در باره حیات علمی او چندان چیزی نمی‏‌دانیم. آنچه می‏‌توان گفت این است که وی مدت زیادی در بغداد مشغول به تحصیل بوده و در آنجا استادان متعددی دیده تا این‌كه خود به مقام استادی رسید. استادان او ابوعبدالله ابراهیم بن محمد ازدی، عبدالصمد بن علی و احمد بن جعفر مالكی هستند. از شاگردان او شیخ مفید را می‌‏شناسیم که احادیث چندی از او نقل کرده است. شیخ طوسی نیز از طریق شیخ مفید، احادیث او را درکتاب امالی آورده است. از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.

استادان

از استادان وی ابوعبدالله ابراهیم بن محمد ازدی، عبدالصمد بن علی، احمد بن جعفر مالكی را می‌توان نام‌برد.

شاگردان

در میان شاگردان او تنها نام شیخ مفید ذکر شده است.

منابع

  1. الامالی، شیخ مفید، ص348؛
  2. الامالی، شیخ طوسی، ص121 حدیث188، وص182 حدیث305، وص186 حدیث312، وص691 حدیث1469؛
  3. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص64.