هانری کربن: تفاوت میان نسخه‌ها

با پایان یافتن [[جنگ جهانی دوم]]، و به‌ دنبال سفری که او در سپتامبر ۱۹۴۵ م به [[ایران]] داشت، وزارت امور خارجه [[فرانسه]] ریاست بخش ایران‌شناسی [[مؤسسه ایران و فرانسه]] را به او واگذار کرد. شرایط فراهم شد تا وی سالی چندبار به [[ایران]] سفر کند و با سید محمد کاظم عصار، [[علامه طباطبایی]] و سید جلال‌الدین آشتیانی به بحث و گفت‌و‌گو بپردازد. از آن پس کربن به مدت بیست سال، اول هر پاییز به ایران سفر می‌کرد و در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران تدریس می‌نمود. کربن در پایان پاییز مجدداً به پاریس بازمی‌گشت و در دانشگاه سوربن به تدریس حکمت و عرفان اسلامی ایران مشغول می‌شد

وی درباره [[قرآن]] می‌گوید: «اگر قرآن و اندیشه‌های محمد خرافی بود و از جانب خداوند نبود، هرگز جرات نمی‏‌کرد حرفی از علم به میان آورد و بشر را به علم و تعقل و تفکر دعوت کند. هیچ اندیشه‏‌ای به اندازه قرآن محمد انسان را به دانش فرا نخوانده است، تا آنجا که نزدیک به نه صد و پنجاه بار در قرآن از علم و عقل و فکر سخن رفته است».