کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

اسماعيل بن موسي بن ابراهيم، (000 – حدود 350ق) محدث شيعي در اواسط سده چهارم هجري. كنيه او در منابع ذكر نشده است. از شاگردان معروف او «محمد بن حسين بن حكم كوفي» است كه معاصر «شيخ تلعكبري»(م385ق) است و حدود 380هجري وفات يافته است، بنابراين وفات او طبعاً مي‏بايست پيش از اين تاريخ اتفاق افتاده باشد اما زمان دقيق آن روشن نيست. وي ظاهراً در كوفه پرورش يافت و بخش عمده‏اي از حيات علمي خود را در بغداد سپري كرده است. از معاصران او «حسين بن حكم كوفي»، «حسين بن حمدان خصيبي»(م358 يا 346ق) و «علي بن عباس بن وليد بجلي»(م360ق) هستند كه در بغداد و كوفه شاگردان مشتركي داشته‏اند. با توجه به اينكه شرح‏حال او در هيچ‏يك از منابع معتبر نيامده است، بخش‏هاي زيادي از زندگي او براي ما ناشناخته است. در منابع حديثي تنها يك روايت از او باقي مانده است. مضمون اين حديث خطبه‏اي است كه اميرالمؤمنين(ع) بر بالاي منبر كوفه ايراد كرده و بر امامت امامان دوازده‏گانه شيعه تصريح نموده است. وي اين حديث را از «سليمان بن حبيب» نقل كرده است. از او اثر تأليفي معرفي نشده است.

منابع: (كفايه الاثر، خزاز قمي، ص213؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1صص65 و267)