کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
ابومحمد. محدث شیعی. تاریخ ولادت و وفات او در دست نیست. با توجه به شاگردی «ابن غضائری»(م411ق) نزد او، گمان میرود وفات او در دهههای آخر سده چهارم حدود 380هجری اتفاق افتاده است. از جزئیات زندگی او گزارشی در منابع دیده نمیشود. از نسبت «عبسی»(به فتح عین و سکون باء) بر میآید که وی اصالتاً از مردم عرب کوفه است. عبسیون کوفه قبیلهای پرجمعیت، شناختهشده و دارای شاخههای متعدد بودند که سلسله نیاکان آنها به «عبس بن بغیض» میرسد و در نهایت به «نزار بن معد بن عدنان» باز میگردد. وی در کوفه پرورش یافت و از شاگردان ویژه «امیر ابومحمد جعفر بن ورقاء شیبانی»(م352ق) است که کتاب «حقائق التفضیل فی تأویل التنزیل» را نزد او فرا گرفته است. این کتاب مجموعه روایاتی است که در باره امامت امیرالمؤمنین(ع) و برتری آن حضرت بر سایر اهلبیت(ع) وارد شده است. همچنین مدتی در بغداد اقامت داشت و در آنجا «حسین بن عبیدالله غضائری»(م411ق)، «شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان»(م413ق) و دیگران از او احادیثی در فضیلت حمزه سیدالشهداء(ع)، فاطمه زهراء(س) و امیرالمؤمنین علی(ع) شنیدهاند. سوابق علمی او نشان میدهد که وی مدتی نیز در قم اقامت داشته است، زیرا اجازهنامهای که «شیخ تلعکبری»(م385ق) از اساتید قمی خود «حسن بن عبدالسلام» و «محمد بن عبد ربه انصاری» دریافت کرده است، از طریق او به تلعکبری رسانده شد. از اساتید دیگر او «ابوالحسین محمد بن احمد بن ابی سهل حربی» و «ابوجعفر محمد بن جریر طبری» هستند. از شاگردان او غیر از «ابن غضائری» و «شیخ مفید» کسی دیگر را نمیشناسیم. وی ظاهراً دارای اثر تألیفی نبوده است. | ابومحمد. محدث شیعی. تاریخ ولادت و وفات او در دست نیست. با توجه به شاگردی «ابن غضائری»(م411ق) نزد او، گمان میرود وفات او در دهههای آخر سده چهارم حدود 380هجری اتفاق افتاده است. از جزئیات زندگی او گزارشی در منابع دیده نمیشود. از نسبت «عبسی»(به فتح عین و سکون باء) بر میآید که وی اصالتاً از مردم عرب کوفه است. عبسیون کوفه قبیلهای پرجمعیت، شناختهشده و دارای شاخههای متعدد بودند که سلسله نیاکان آنها به «عبس بن بغیض» میرسد و در نهایت به «نزار بن معد بن عدنان» باز میگردد. وی در کوفه پرورش یافت و از شاگردان ویژه «امیر ابومحمد جعفر بن ورقاء شیبانی»(م352ق) است که کتاب «حقائق التفضیل فی تأویل التنزیل» را نزد او فرا گرفته است. این کتاب مجموعه روایاتی است که در باره امامت امیرالمؤمنین(ع) و برتری آن حضرت بر سایر اهلبیت(ع) وارد شده است. همچنین مدتی در بغداد اقامت داشت و در آنجا «حسین بن عبیدالله غضائری»(م411ق)، «شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان»(م413ق) و دیگران از او احادیثی در فضیلت حمزه سیدالشهداء(ع)، فاطمه زهراء(س) و امیرالمؤمنین علی(ع) شنیدهاند. سوابق علمی او نشان میدهد که وی مدتی نیز در قم اقامت داشته است، زیرا اجازهنامهای که «شیخ تلعکبری»(م385ق) از اساتید قمی خود «حسن بن عبدالسلام» و «محمد بن عبد ربه انصاری» دریافت کرده است، از طریق او به تلعکبری رسانده شد. از اساتید دیگر او «ابوالحسین محمد بن احمد بن ابی سهل حربی» و «ابوجعفر محمد بن جریر طبری» هستند. از شاگردان او غیر از «ابن غضائری» و «شیخ مفید» کسی دیگر را نمیشناسیم. وی ظاهراً دارای اثر تألیفی نبوده است. | ||
منابع: (الامالی، طوسی، ص154 حدیث256؛ رجال طوسی، ص424 شماره 6102، وص445 شماره 6330؛ رجال نجاشی، ص124 شماره 319، وص408 شماره 1082؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص65؛ الانساب، سمعانی، ج4ص140، ذیل عبسی) | منابع: (الامالی، طوسی، ص154 حدیث256؛ رجال طوسی، ص424 شماره 6102، وص445 شماره 6330؛ رجال نجاشی، ص124 شماره 319، وص408 شماره 1082؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص65؛ الانساب، سمعانی، ج4ص140، ذیل عبسی) | ||
[[رده:عالمان]] | |||
[[رده:عالمان شیعه]] | |||
[[رده:محدثان شیعه]] | |||
نسخهٔ ۲۶ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۴۸
| اسماعیل بن موسی بن ابراهیم | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | اسماعیل بن موسی بن ابراهیم |
| اطلاعات شخصی | |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | محمد بن حسین بن حکم کوفی |
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
اسماعیل بن موسی بن ابراهیم، محدث شیعی اواسط قرن چهارم هجری است. از معاصران او حسین بن حکم کوفی، حسین بن حمدان خصیبی و علی بن عباس بن ولید بجلی هستند که در بغداد و کوفه شاگردان مشترکی داشتهاند. منابع حدیثی تنها یک روایت از او باقی مانده است.
معرفی اجمالی
اسماعیل بن موسی بن ابراهیم، محدث شیعی اواسط قرن چهارم هجری است. کنیه او در منابع ذکر نشده است. از شاگردان معروف او محمد بن حسین بن حکم کوفی است که معاصر شیخ تلعکبری است و حدود 380 هجری وفات یافته است، بنابراین وفات او طبعاً میبایست پیش از این تاریخ اتفاق افتاده باشد اما زمان دقیق آن روشن نیست. ظاهراً در کوفه پرورش یافت و بخش عمدهای از حیات علمی خود را در بغداد سپری کرده است.
از معاصران او حسین بن حکم کوفی، حسین بن حمدان خصیبی و علی بن عباس بن ولید بجلی هستند که در بغداد و کوفه شاگردان مشترکی داشتهاند. با توجه به این‌که شرح حال او در هیچ یک از منابع معتبر نیامده است، بخشهای زیادی از زندگی او برای ما ناشناخته است. در منابع حدیثی تنها یک روایت از او باقی مانده است. مضمون این حدیث خطبهای است که امیرالمؤمنین(علیه السلام) بر بالای منبر کوفه ایراد کرده و بر امامت امامان دوازدهگانه شیعه تصریح نموده است. وی این حدیث را از سلیمان بن حبیب نقل کرده است. از او اثر تألیفی معرفی نشده است.
استادان
در منابع تنها نام محمد بن حسین بن حکم کوفی بعنوان استاد ایشان ذکر شده است.
منابع
- کفایه الاثر، خزاز قمی، ص213؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1صص65 و267.
| اسماعیل بن یحیی بن احمد عبسی | |
|---|---|
| |
| نام کامل | اسماعیل بن یحیی بن احمد عبسی |
| اطلاعات شخصی | |
اسماعیل بن یحیی بن احمد عبسی، (000 – حدود 380ق) ابومحمد. محدث شیعی. تاریخ ولادت و وفات او در دست نیست. با توجه به شاگردی «ابن غضائری»(م411ق) نزد او، گمان میرود وفات او در دهههای آخر سده چهارم حدود 380هجری اتفاق افتاده است. از جزئیات زندگی او گزارشی در منابع دیده نمیشود. از نسبت «عبسی»(به فتح عین و سکون باء) بر میآید که وی اصالتاً از مردم عرب کوفه است. عبسیون کوفه قبیلهای پرجمعیت، شناختهشده و دارای شاخههای متعدد بودند که سلسله نیاکان آنها به «عبس بن بغیض» میرسد و در نهایت به «نزار بن معد بن عدنان» باز میگردد. وی در کوفه پرورش یافت و از شاگردان ویژه «امیر ابومحمد جعفر بن ورقاء شیبانی»(م352ق) است که کتاب «حقائق التفضیل فی تأویل التنزیل» را نزد او فرا گرفته است. این کتاب مجموعه روایاتی است که در باره امامت امیرالمؤمنین(ع) و برتری آن حضرت بر سایر اهلبیت(ع) وارد شده است. همچنین مدتی در بغداد اقامت داشت و در آنجا «حسین بن عبیدالله غضائری»(م411ق)، «شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان»(م413ق) و دیگران از او احادیثی در فضیلت حمزه سیدالشهداء(ع)، فاطمه زهراء(س) و امیرالمؤمنین علی(ع) شنیدهاند. سوابق علمی او نشان میدهد که وی مدتی نیز در قم اقامت داشته است، زیرا اجازهنامهای که «شیخ تلعکبری»(م385ق) از اساتید قمی خود «حسن بن عبدالسلام» و «محمد بن عبد ربه انصاری» دریافت کرده است، از طریق او به تلعکبری رسانده شد. از اساتید دیگر او «ابوالحسین محمد بن احمد بن ابی سهل حربی» و «ابوجعفر محمد بن جریر طبری» هستند. از شاگردان او غیر از «ابن غضائری» و «شیخ مفید» کسی دیگر را نمیشناسیم. وی ظاهراً دارای اثر تألیفی نبوده است. منابع: (الامالی، طوسی، ص154 حدیث256؛ رجال طوسی، ص424 شماره 6102، وص445 شماره 6330؛ رجال نجاشی، ص124 شماره 319، وص408 شماره 1082؛ طبقات اعلام الشیعه، ج1ص65؛ الانساب، سمعانی، ج4ص140، ذیل عبسی)