کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰۰: | خط ۱۰۰: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
بشر بن سعيد بن قلبويه معدل، (000 – حدود 315ق) محدث شيعي. | بشر بن سعيد بن قلبويه معدل، (000 – حدود 315ق) محدث شيعي. کنيه او در منابع ذکر نشده است. در مورد کلمه «قلبويه» که ظاهراً نام جد اوست، وجوه ديگري نيز نقل شده از جمله: «قولويه»، «قبلويه»، «قيلويه» و «قالويه»، اما مدارکي که در دست ماست بيشتر با نام «قلبويه» از جد او ياد شده است. از معاصران او «ابن دريد عماني»(م321ق) است که با هم شاگردان مشترکي داشتهاند. بنابراين ميتوان حدس زد که وي در دهههاي نخست سده چهارم وفات يافته است. شرححال او از جمله تاريخ ولادت، دوران کودکي و چگونگي تحصيلات او براي ما روشن نيست. احتمالاً احاديثي که شاگرد او «ابوطيب احمد بن محمد وراق» در «رافقه» از او شنيده است، کاشف از آن است که اقامتگاه اصلي او در اين شهر بوده است. «رافقه» شهري است که در گذشته به آن «رقه»(به فتح راء و تشديد قاف) ميگفتند و در ساحل فرات نزديک موصل قرار دارد. اما گمان ميرود که وي بخش عمدهاي از حيات علمي خود را در بغداد به انجام رسانده است. از او احاديث اندکي در جوامع روايي شيعه باقي مانده که سلسله سند آنها به امام صادق(ع) ميرسد و در باره مناقب اميرالمؤمنين(ع) وارد شده است. صاحبنظران در باره ارزش روايات او سخني نگفتهاند، اما آنطور که از لقب «معدل»(به فتح دال و تشديد آن) بر ميآيد، ظاهراً داراي شخصيتي استوار و به عدالت و راستگويي شناختهشده بود. وي احاديث مذکور را از استادش «عبدالجبار بن کثير تميمي يماني» نقل ميکند و احتمالاً آنها را در بغداد از او شنيده است. از روايتگران احاديث او جز «ابوطيب وراق» کسي ديگر را نميشناسيم. همچنين از او اثر تأليفي معرفي نشده است. | ||
منابع: (علل الشرايع، ج1ص173، باب 139 حديث1؛ الامالي، شيخ صدوق، ص299 حديث339؛ الاربعون حديثاً، شهيد اول، ص69 حديث31؛ مراصد الاطلاع، ج2ص595، ذيل رافقه؛ الانساب، سمعاني، ج3ص84، ذيل رقي؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص66) | منابع: (علل الشرايع، ج1ص173، باب 139 حديث1؛ الامالي، شيخ صدوق، ص299 حديث339؛ الاربعون حديثاً، شهيد اول، ص69 حديث31؛ مراصد الاطلاع، ج2ص595، ذيل رافقه؛ الانساب، سمعاني، ج3ص84، ذيل رقي؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص66) | ||
نسخهٔ ۲۹ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۱
| اسماعیل بن موسی بن ابراهیم | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | اسماعیل بن موسی بن ابراهیم |
| اطلاعات شخصی | |
| روز درگذشت | حدود 350 قمری |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | محمد بن حسین بن حکم کوفی |
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
اسماعیل بن موسی بن ابراهیم، محدث شیعی اواسط قرن چهارم هجری است. از معاصران او حسین بن حکم کوفی، حسین بن حمدان خصیبی و علی بن عباس بن ولید بجلی هستند که در بغداد و کوفه شاگردان مشترکی داشتهاند. منابع حدیثی تنها یک روایت از او باقی مانده است.
معرفی اجمالی
اسماعیل بن موسی بن ابراهیم، محدث شیعی اواسط قرن چهارم هجری است. کنیه او در منابع ذکر نشده است. از شاگردان معروف او محمد بن حسین بن حکم کوفی است که معاصر شیخ تلعکبری است و حدود 380 هجری وفات یافته است، بنابراین وفات او طبعاً میبایست پیش از این تاریخ اتفاق افتاده باشد اما زمان دقیق آن روشن نیست. ظاهراً در کوفه پرورش یافت و بخش عمدهای از حیات علمی خود را در بغداد سپری کرده است.
از معاصران او حسین بن حکم کوفی، حسین بن حمدان خصیبی و علی بن عباس بن ولید بجلی هستند که در بغداد و کوفه شاگردان مشترکی داشتهاند. با توجه به این‌که شرح حال او در هیچ یک از منابع معتبر نیامده است، بخشهای زیادی از زندگی او برای ما ناشناخته است. در منابع حدیثی تنها یک روایت از او باقی مانده است. مضمون این حدیث خطبهای است که امیرالمؤمنین(علیه السلام) بر بالای منبر کوفه ایراد کرده و بر امامت امامان دوازدهگانه شیعه تصریح نموده است. وی این حدیث را از سلیمان بن حبیب نقل کرده است. از او اثر تألیفی معرفی نشده است.
استادان
در منابع تنها نام محمد بن حسین بن حکم کوفی بعنوان استاد ایشان ذکر شده است.
منابع
- کفایه الاثر، خزاز قمی، ص213؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1صص65 و267.
| اسماعیل بن یحیی بن احمد عبسی | |
|---|---|
| |
| نام کامل | اسماعیل بن یحیی بن احمد عبسی |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | کوفه |
| روز درگذشت | حدود 380 قمری |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان |
|
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
اسماعیل بن یحیی بن احمد عبسی، محدث شیعی. اصالتاً از مردم عرب کوفه است. از شاگردان ویژه امیر ابومحمد جعفر بن ورقاء شیبانی که کتاب حقائق التفضیل فی تأویل التنزیل را نزد او فرا گرفته است. سوابق علمی او نشان میدهد که وی مدتی نیز در قم اقامت داشته است.
معرفی اجمالی
اسماعیل بن یحیی بن احمد عبسی، محدث شیعی. تاریخ ولادت و وفات او در دست نیست. با توجه به شاگردی ابن غضائری نزد او، گمان میرود وفات او در دهههای آخر سده چهارم حدود 380 هجری اتفاق افتاده است. از جزئیات زندگی او گزارشی در منابع دیده نمیشود. از نسبت «عبسی»(به فتح عین و سکون باء) بر میآید که وی اصالتاً از مردم عرب کوفه است. عبسیون کوفه قبیلهای پرجمعیت، شناخته شده و دارای شاخههای متعدد بودند که سلسله نیاکان آنها به «عبس بن بغیض» میرسد و در نهایت به نزار بن معد بن عدنان باز میگردد.
وی در کوفه پرورش یافت و از شاگردان ویژه امیر ابومحمد جعفر بن ورقاء شیبانی است که کتاب حقائق التفضیل فی تأویل التنزیل را نزد او فرا گرفته است. این کتاب مجموعه روایاتی است که در باره امامت امیرالمؤمنین(علیه السلام) و برتری آن حضرت بر سایر اهلبیت(علیه السلام) وارد شده است. همچنین مدتی در بغداد اقامت داشت و در آنجا حسین بن عبیدالله غضائری، محمد بن محمد بن نعمان و دیگران از او احادیثی در فضیلت حمزه سیدالشهداء(علیه السلام)، فاطمه زهراء(سلام الله عِلِیها) و امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) شنیدهاند.
سوابق علمی او نشان میدهد که وی مدتی نیز در قم اقامت داشته است، زیرا اجازه نامهای که شیخ تلعکبری از اساتید قمی خود حسن بن عبدالسلام و محمد بن عبد ربه انصاری دریافت کرده است، از طریق او به تلعکبری رسانده شد. از اساتید دیگر او ابوالحسین محمد بن احمد بن ابی سهل حربی و ابوجعفر محمد بن جریر طبری هستند. از شاگردان او غیر از ابن غضائری و شیخ مفید کسی دیگر را نمیشناسیم. وی ظاهراً دارای اثر تألیفی نبوده است.
استادان
در میان استادان ایشان امیر ابومحمد جعفر بن ورقاء شیبانی، حسن بن عبدالسلام،محمد بن عبد ربه انصاری از همه مشهورتر هستند.
شاگردان
از شاگردان وی نام ابن غضائری، شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان در منابع ذکر شده است.
منابع
- الامالی، طوسی، ص154 حدیث256؛
- رجال طوسی، ص424 شماره 6102، وص445 شماره 6330؛
- رجال نجاشی، ص124 شماره 319، وص408 شماره 1082؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص65؛
- الانساب، سمعانی، ج4ص140، ذیل عبسی.
| Hoosinrasooli/صفحه تمرین | |
|---|---|
| |
| اطلاعات شخصی | |
بشر بن سعيد بن قلبويه معدل، (000 – حدود 315ق) محدث شيعي. کنيه او در منابع ذکر نشده است. در مورد کلمه «قلبويه» که ظاهراً نام جد اوست، وجوه ديگري نيز نقل شده از جمله: «قولويه»، «قبلويه»، «قيلويه» و «قالويه»، اما مدارکي که در دست ماست بيشتر با نام «قلبويه» از جد او ياد شده است. از معاصران او «ابن دريد عماني»(م321ق) است که با هم شاگردان مشترکي داشتهاند. بنابراين ميتوان حدس زد که وي در دهههاي نخست سده چهارم وفات يافته است. شرححال او از جمله تاريخ ولادت، دوران کودکي و چگونگي تحصيلات او براي ما روشن نيست. احتمالاً احاديثي که شاگرد او «ابوطيب احمد بن محمد وراق» در «رافقه» از او شنيده است، کاشف از آن است که اقامتگاه اصلي او در اين شهر بوده است. «رافقه» شهري است که در گذشته به آن «رقه»(به فتح راء و تشديد قاف) ميگفتند و در ساحل فرات نزديک موصل قرار دارد. اما گمان ميرود که وي بخش عمدهاي از حيات علمي خود را در بغداد به انجام رسانده است. از او احاديث اندکي در جوامع روايي شيعه باقي مانده که سلسله سند آنها به امام صادق(ع) ميرسد و در باره مناقب اميرالمؤمنين(ع) وارد شده است. صاحبنظران در باره ارزش روايات او سخني نگفتهاند، اما آنطور که از لقب «معدل»(به فتح دال و تشديد آن) بر ميآيد، ظاهراً داراي شخصيتي استوار و به عدالت و راستگويي شناختهشده بود. وي احاديث مذکور را از استادش «عبدالجبار بن کثير تميمي يماني» نقل ميکند و احتمالاً آنها را در بغداد از او شنيده است. از روايتگران احاديث او جز «ابوطيب وراق» کسي ديگر را نميشناسيم. همچنين از او اثر تأليفي معرفي نشده است. منابع: (علل الشرايع، ج1ص173، باب 139 حديث1؛ الامالي، شيخ صدوق، ص299 حديث339؛ الاربعون حديثاً، شهيد اول، ص69 حديث31؛ مراصد الاطلاع، ج2ص595، ذيل رافقه؛ الانساب، سمعاني، ج3ص84، ذيل رقي؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص66)