بکر بن احمد مخلد (محمد): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی « {{جعبه اطلاعات شخصیت | عنوان = بکر بن احمد مخلد | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | نام = بکر بن احمد مخلد (محمد) | نام‌های دیگر = | سال تولد = | تاریخ تولد = | محل تولد = بغداد | سال درگذشت = حدود 385 قمری | تاریخ درگذشت = | محل درگذشت = بغداد | استا...» ایجاد کرد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۴

بکر بن احمد مخلد
احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
نام کاملبکر بن احمد مخلد (محمد)
اطلاعات شخصی
محل تولدبغداد
محل درگذشتبغداد
دیناسلام، شیعه
استادانمحمد بن هارون منصوری عباسی
شاگردانحسن بن احمد بن قاسم معروف به شریف ابومحمد محمدی
فعالیت‌هامحدث شیعی

بکر بن احمد مخلد(محمد)، محدث شیعی در اواخر قرن چهارم. او احتمالاً در بغداد زندگانی را وداع گفته است.

معرفی اجمالی

بکر بن احمد مخلد (محمد)، یکی از محدثان شیعه در اواخر قرن چهارم است. در منابع اشاره‏ای به زندگی و شرح ‏حال او نشده است. تنها آگاهی ما از او، روایات انگشت‏ شماری است که از او باقی مانده که نشانگر آن است‌که وی تا اواخر سده چهارم می‌‏زیسته و احتمالاً در بغداد زندگانی را وداع گفته است. از معاصران او ابومحمد حسن بن عبدالرحمن بن خلاد و ابوعبدالله غالبی هستند که مشترکاً از محمد بن هارون منصوری عباسی روایاتی در باره چگونگی ساختن کشتی نوح شنیده‌‏اند که در بعضی از این روایات، به فضیلت امیرالمؤمنین(علیه السلام) و اهل‌‏بیت(علیه السلام) اشاره شده است. این احادیث در منابع اهل‌‏سنت آمده و بنا به گزارش سید بن طاوس، نخستین‏ بار ابن نجار بغدادی(استاد سید بن طاوس) آنها را در ذیل تاریخ بغداد آورده است، اما اکنون در نسخه‌‏ای که از کتاب ذیل تاریخ بغداد در اختیار داریم، اثری از این روایات به چشم نمی‏‌خورد. وی احادیثش را از «محمد بن هارون منصوری عباسی» نقل می‏‌کند که شرح‏ حال او نیز در منابع ذکر نشده است. از شاگردان او تنها حسن بن احمد بن قاسم معروف به شریف ابومحمد محمدی را می‏‌شناسیم که خود استاد نجاشی و شیخ طوسی بوده است. از آثار تألیفی او گزارشی در دست نیست.

اساتید

از محمد بن هارون منصوری عباسی در منابع بعنوان استاد وی یاد شده.

شاگردان

حسن بن احمد بن قاسم معروف به شریف ابومحمد محمدی فقط نام ایشان در منابع رجالی بعنوان شاگرد ذکر شده است.

منابع

  1. الامان من اخطار الاسفار، ابن طاوس، فصل چهارم، ص118؛
  2. بحار الانوار، ج26ص332 حدیث14؛
  3. کتاب الاربعین، شیخ ماحوزی، ص231 حدیث18؛
  4. الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج7ص165 شماره 885.