عقلیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


== عقاید ==
== عقاید ==
'''عقلیه''' معتقد بودند که نظر و قیاس؛ به علم و معرفت خداوند پیوند می‌خورد و زمانی که [[پیامبران|پیامبران]] مبعوث شوند، عقل در پذیرش هدایت آنها حجت دارد، امّا قبل از بعثت پیامبران برای عقل هیچ حجت و دلالتی نیست. به تعبیر دیگر، عقل تابع [[سنت]] است و در زمان نبود پیامبران، چون سنت آشکاری وجود نداشته است، پس دلیلی برای عذاب انسان راجع به افعالش وجود ندارد. [[قرآن]] در تایید این مطلب می‌فرماید: «ما کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّی نَبْعَثَ رَسُولًا» سوره حجر، آیه 17. یعنی ما هرگز (قومی را) مجازات نخواهیم کرد، مگر آنکه پیامبری مبعوث کرده باشیم (تا وظایف‌شان را به آنها بیان کند)<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 335 با ویرایش و اصلاح عبارات</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، مصر، مجلد اول سال 1950، مجلد دوم سال 1954 میلادی، ج 1 ص 118.</ref>.
'''عقلیه''' معتقد بودند که نظر و قیاس؛ به علم و معرفت خداوند پیوند می‌خورد و زمانی که [[پیامبران|پیامبران]] مبعوث شوند، عقل در پذیرش هدایت آنها حجت دارد، اما قبل از بعثت پیامبران برای عقل هیچ حجت و دلالتی نیست. به تعبیر دیگر، عقل تابع [[سنت]] است و در زمان نبود پیامبران، چون سنت آشکاری وجود نداشته است، پس دلیلی برای عذاب انسان راجع به افعالش وجود ندارد. [[قرآن]] در تایید این مطلب می‌فرماید:{{متن قرآن|ما کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّی نَبْعَثَ رَسُولًا|سوره = حجر|آیه = 17}}؛ «ما هرگز (قومی را) مجازات نخواهیم کرد، مگر آنکه پیامبری مبعوث کرده باشیم (تا وظایف‌شان را به آنها بیان کند)».<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 335 با ویرایش و اصلاح عبارات.</ref>،<ref>اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین؛ مصر؛ مجلد اول سال 1950، مجلد دوم سال 1954 میلادی، ج 1 ص 118.</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:فرق و مذاهب]]  
[[رده:فرق و مذاهب]]
<references />

نسخهٔ ‏۶ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۰۳

عقلیه از جمله فرقه‌های کلامی مربوط به شیعه «امامیه» بودند.

عقاید

عقلیه معتقد بودند که نظر و قیاس؛ به علم و معرفت خداوند پیوند می‌خورد و زمانی که پیامبران مبعوث شوند، عقل در پذیرش هدایت آنها حجت دارد، اما قبل از بعثت پیامبران برای عقل هیچ حجت و دلالتی نیست. به تعبیر دیگر، عقل تابع سنت است و در زمان نبود پیامبران، چون سنت آشکاری وجود نداشته است، پس دلیلی برای عذاب انسان راجع به افعالش وجود ندارد. قرآن در تایید این مطلب می‌فرماید:Ra bracket.png ما کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّی نَبْعَثَ رَسُولًا [حجر–17] La bracket.png؛ «ما هرگز (قومی را) مجازات نخواهیم کرد، مگر آنکه پیامبری مبعوث کرده باشیم (تا وظایف‌شان را به آنها بیان کند)».[۱]،[۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 335 با ویرایش و اصلاح عبارات.
  2. اشعری ابوالحسن؛ مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین؛ مصر؛ مجلد اول سال 1950، مجلد دوم سال 1954 میلادی، ج 1 ص 118.