عطائیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== جایگاه روایی == | == جایگاه روایی == | ||
عطاء‌بن‌ابی‌ریاح (رباح) با حدود دویست نفر از [[صحابه|صحابه پیامبر (ص)]] حشر و نشر داشته است. او از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، [[ابوبکر]]، [[عمر]]، [[عثمان]] و فضل‌بن‌عبّاس، به صورت مرسل و از اُمّ‌سَلَمه، اُمّ‌هانی، ابو‌سعید خُدْری، [[عایشه]]، [[ابن‌عبّاس]]، [[عبداللّه‌بن‌زبیر]]، [[عبدالله‌بن‌عمر]] و دیگران، روایت نقل کرده است. جمعی از راویان چون [[ابو حنیفه|ابو‌حنیفه]]، اوزاعی، زُهری، قتاده، اَعمَش، سَلَمة‌بن‌کهیل از وی حدیث شنیده اند. | عطاء‌بن‌ابی‌ریاح (رباح) با حدود دویست نفر از [[صحابه|صحابه پیامبر (ص)]] حشر و نشر داشته است. او از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، [[ابوبکر]]، [[عمر]]، [[عثمان]] و فضل‌بن‌عبّاس، به صورت مرسل و از اُمّ‌سَلَمه، اُمّ‌هانی، ابو‌سعید خُدْری، [[عایشه]]، [[ابن‌عبّاس]]، [[عبداللّه‌بن‌زبیر]]، [[عبدالله‌بن‌عمر]] و دیگران، روایت نقل کرده است. جمعی از راویان چون [[ابو حنیفه|ابو‌حنیفه]]، اوزاعی، زُهری، قتاده، اَعمَش، سَلَمة‌بن‌کهیل از وی حدیث شنیده اند. | ||
[[شیخ طوسی]] او را از اصحاب [[امام علی (ع)]] می‌داند و می‌نویسد که در نقل حدیث، خلط(مخلّط) می‌کرده است. <ref>شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۷۵ ش۷۲۱.</ref> البته عطا به نظر نمی‌تواند از اصحاب امام علی علیه‌السلام باشد، زیرا | [[شیخ طوسی]] او را از اصحاب [[امام علی (ع)]] می‌داند و می‌نویسد که در نقل حدیث، خلط(مخلّط) می‌کرده است. <ref>شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۷۵ ش۷۲۱.</ref> البته عطا به نظر نمی‌تواند از اصحاب امام علی علیه‌السلام باشد، زیرا وی در زمان شهادت حضرت تنها سیزده سال عمر داشت. | ||
علاوه، بعضی می‌گویند که تهمت خلط از ناحیه [[اهل‌سنّت]] درباره عطاء‌بن‌سائب گفته شده است نه درباره عطاء‌بن‌ابی‌رباح.<ref>شوشتری محمد تقی، قاموس الرجال: ج۷ ص۲۰۳ ش۴۸۸۹.</ref> در منابع اهل‌سنت از امام باقر علیه‌السلام نقل شده است که فرمود: احکام حج را از عطاء بیاموزید. <ref>ابن کثیر دمشقی، البدایه و النهایة، ج۹ ص۳۰۶.</ref> همچنین شیخ طوسی حدود 84 فتوا را به عطاء نسبت داده است.<ref>موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱، ص۴۶۰، ش۲۱۴</ref> | علاوه، بعضی می‌گویند که تهمت خلط از ناحیه [[اهل‌سنّت]] درباره عطاء‌بن‌سائب گفته شده است نه درباره عطاء‌بن‌ابی‌رباح.<ref>شوشتری محمد تقی، قاموس الرجال: ج۷ ص۲۰۳ ش۴۸۸۹.</ref> در منابع اهل‌سنت از امام باقر علیه‌السلام نقل شده است که فرمود: احکام حج را از عطاء بیاموزید. <ref>ابن کثیر دمشقی، البدایه و النهایة، ج۹ ص۳۰۶.</ref> همچنین شیخ طوسی حدود 84 فتوا را به عطاء نسبت داده است.<ref>موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱، ص۴۶۰، ش۲۱۴</ref> | ||
نسخهٔ ۶ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۵
عطائیه از مذاهب بائده (فراموش شده) فقهى اهل‌سنت و جماعت و منسوب شخصی به نام به عطاء‌بن‌ابى‌ریاح (رباح) است.
شرح حال
وی فقیهی تابعی از فقها، مفسرین و محدثین طبقه سوم در مکه و شخصی معلم و پارسا بود. وی در زمان خلافت عثمان به دنیا آمد و در جنگ حَجّاج با عبدالله بن زبیر، دستش قطع و در ادامه نابینا شد و سرانجام در سال ۱۱۴ هجری قمری در سن ۸۸ سالگی درگذشت. [۱][۲] [۳] [۴][۵] [۶] [۷]
تاریخچه
در زمان وى مذاهب فقهى (به عنوان مذهب و فرقه) هنوز برقرار نشده بود و در مدینه هفت نفر به عنوان فقهاى سبعه مرجعیت داشتند که مردم به آنان رجوع مى کردند. علاوه در مکه که عطاء مى زیسته است، جمعى از جمله خود وی مرجعیت داشتهاند که پس از درگذشت هر کدام از ایشان، دوران مرجعیت‌شان نیز خاتمه می‌یافت. [۸] [۹]
جایگاه روایی
عطاء‌بن‌ابی‌ریاح (رباح) با حدود دویست نفر از صحابه پیامبر (ص) حشر و نشر داشته است. او از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، ابوبکر، عمر، عثمان و فضل‌بن‌عبّاس، به صورت مرسل و از اُمّ‌سَلَمه، اُمّ‌هانی، ابو‌سعید خُدْری، عایشه، ابن‌عبّاس، عبداللّه‌بن‌زبیر، عبدالله‌بن‌عمر و دیگران، روایت نقل کرده است. جمعی از راویان چون ابو‌حنیفه، اوزاعی، زُهری، قتاده، اَعمَش، سَلَمة‌بن‌کهیل از وی حدیث شنیده اند. شیخ طوسی او را از اصحاب امام علی (ع) می‌داند و می‌نویسد که در نقل حدیث، خلط(مخلّط) می‌کرده است. [۱۰] البته عطا به نظر نمی‌تواند از اصحاب امام علی علیه‌السلام باشد، زیرا وی در زمان شهادت حضرت تنها سیزده سال عمر داشت. علاوه، بعضی می‌گویند که تهمت خلط از ناحیه اهل‌سنّت درباره عطاء‌بن‌سائب گفته شده است نه درباره عطاء‌بن‌ابی‌رباح.[۱۱] در منابع اهل‌سنت از امام باقر علیه‌السلام نقل شده است که فرمود: احکام حج را از عطاء بیاموزید. [۱۲] همچنین شیخ طوسی حدود 84 فتوا را به عطاء نسبت داده است.[۱۳]
آثار و روایات
باید گفت که شمار دقیقی از روایات و آثار عطاء‌بن‌ریاح گزارش نشده است، ولی احادیث فراوانی در منابع حدیثی اهل‌سنّت به او نسبت داده شده است.[۱۴]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 334
- ↑ یوسف بن عبدالرحمن بن یوسف، تهذیب الکمال، ج۲۰ ص۷۶ ش۳۹۳۳
- ↑ ذهبی شمس الدین محمد، تذکرة الحفّاظ، ج۱ ص۹۸.
- ↑ بخاری محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۶ ص۴۶۴ ش۲۹۹۹
- ↑ یوسف بن عبدالرحمن بن یوسف، تهذیب الکمال، ج۲۰ ص۸۵ ش۳۹۳۳
- ↑ منیع بغدادی محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۵ ص۴۷۰.
- ↑ محمدی ری شهری محمد، شناخت نامه حدیث، ج۳، ص۱۶۸-۱۶۹.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 335
- ↑ مقدسی شمس الدین ابو عبیدالله محمد بن احمد، احسن التقاسیم فى معرفة الاقالیم، لیدن سال 1876- 1906 میلادی، ص 37
- ↑ شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۷۵ ش۷۲۱.
- ↑ شوشتری محمد تقی، قاموس الرجال: ج۷ ص۲۰۳ ش۴۸۸۹.
- ↑ ابن کثیر دمشقی، البدایه و النهایة، ج۹ ص۳۰۶.
- ↑ موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱، ص۴۶۰، ش۲۱۴
- ↑ محمدی ری شهری محمد، شناخت نامه حدیث، ج۳، ص۱۶۸-۱۶۹.