عامه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
== وجه نام‌گذاری == | == وجه نام‌گذاری == | ||
دلیل نام‌گذاری اهل سنت به عامه این است که چون در سه قرن اول هجری قمری یعنی دوران زندگی [[امامان شیعه]]، | دلیل نام‌گذاری اهل سنت به عامه این است که چون در سه قرن اول هجری قمری یعنی دوران زندگی [[امامان شیعه]]، اهل‌سنت حاکم بودند و تقریبا همه امکانات حکومتی، قضایی و علمی در اختیار آنان بود، <ref>محدثی جواد، فرهنگ غدیر، قم، نشر معروف، سال ۱۳۹۲شمسی، ص۳۷۷.</ref> | ||
از این جهت تعبیر «عامه» درباره آنان به کار می‌رفته و حتی این تعبیر در احادیث امامان شیعه نیز بیان شده است.<ref>محدثی جواد، فرهنگ غدیر، قم، نشر معروف، سال ۱۳۹۲ شمسی، ص۳۷۷</ref> | از این جهت تعبیر «عامه» درباره آنان به کار می‌رفته و حتی این تعبیر در احادیث امامان شیعه نیز بیان شده است.<ref>محدثی جواد، فرهنگ غدیر، قم، نشر معروف، سال ۱۳۹۲ شمسی، ص۳۷۷</ref> | ||
مثلا در مقبوله عمر بن حنظلة از امام صادق(ع) از این تعبیر استفاده شده است. <ref>ر. ک. کلینی محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، نشر دار الکتب الاسلامیه، سال 1369 شمسی، ج۱، ص۶۸</ref> | مثلا در مقبوله عمر بن حنظلة از امام صادق(ع) از این تعبیر استفاده شده است. <ref>ر. ک. کلینی محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، نشر دار الکتب الاسلامیه، سال 1369 شمسی، ج۱، ص۶۸</ref> | ||
نسخهٔ ۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۳
عامّه در اصطلاح شیعه امامیه به معنی اهل‌سنت و جماعت است که در برابر شیعیان یعنی خاصّه میباشد و چون از نظر جمعیت شامل اکثریت مسلمانان می‌شوند، به آنان عامّه گویند. [۱]
وجه نام‌گذاری
دلیل نام‌گذاری اهل سنت به عامه این است که چون در سه قرن اول هجری قمری یعنی دوران زندگی امامان شیعه، اهل‌سنت حاکم بودند و تقریبا همه امکانات حکومتی، قضایی و علمی در اختیار آنان بود، [۲] از این جهت تعبیر «عامه» درباره آنان به کار می‌رفته و حتی این تعبیر در احادیث امامان شیعه نیز بیان شده است.[۳] مثلا در مقبوله عمر بن حنظلة از امام صادق(ع) از این تعبیر استفاده شده است. [۴]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 329
- ↑ محدثی جواد، فرهنگ غدیر، قم، نشر معروف، سال ۱۳۹۲شمسی، ص۳۷۷.
- ↑ محدثی جواد، فرهنگ غدیر، قم، نشر معروف، سال ۱۳۹۲ شمسی، ص۳۷۷
- ↑ ر. ک. کلینی محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، نشر دار الکتب الاسلامیه، سال 1369 شمسی، ج۱، ص۶۸