جعفر بن احمد علوی رقی عریضی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شخصیت | عنوان = جعفر بن احمد علوی رقی عریضی | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | نام = جعفر بن احمد علوی رقی عریضی | نام‌های دیگر = | سال تولد = | تاریخ تولد = | محل تولد = | سال درگذشت = | تاریخ درگذشت = حدود 315.ق | محل درگذشت = | استاد...» ایجاد کرد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۹

جعفر بن احمد علوی رقی عریضی
احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
نام کاملجعفر بن احمد علوی رقی عریضی
اطلاعات شخصی
روز درگذشتحدود 315.ق
دیناسلام، شیعه
استادان
  • ابوالحسن علی بن احمد عقیقی
  • ابوعبدالله احمد بن محمد بن خلیل
شاگرداناحمد بن زیاد بن جعفر همدانی
فعالیت‌هامحدث شیعی

جعفر بن احمد علوی رقی عریضی، محدثی است شیعی. مضامین روایات او در باره تشرف سی تن از رجال شیعه، به محضر امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در ایام حج در سال 293 هجری، و هم‌چنین در باره معراج پیامبر (صلی الله علیه) و برخی مناقب امیرالمؤمنین( علیه السلام) است.

معرفی اجمالی

جعفر بن احمد علوی رقی عریضی، محدث شیعی. در برخی از منابع حدیثی نام پدر او «محمد» آمده است. از لقب «رقی»(به فتح راء و تشدید قاف) بر می‌‏آید که وی حداقل مدتی در «رقه» واقع در ساحل فرات نزدیک موصل اقامت داشته است. اما آن‏‌طورکه از لقب «عریضی»(به ضم عین و فتح راء) استفاده می‌شود وی اصالتاً اهل «عریض» از روستاهای نزدیک مدینه بوده و ظاهراً نیاکان او از نوادگان امام صادق(علیه السلام) بوده‌‏اند. از جزئیات زندگی او هیچ گزارشی در منابع دیده نشده است، بنابراین تاریخ تولد، زمان وفات و چگونگی تحصیلات او بر ما مجهول است. شاید از آن ‏روی که شیخ صدوق با یک واسطه از او نقل حدیث می‌‏کند، بتوان وفات او را در اوایل سده چهارم در نظر گرفت. از او احادیث اندکی باقی مانده که آنها را از استادان خود ابوالحسن علی بن احمد عقیقی و ابوعبدالله احمد بن محمد بن خلیل نقل کرده است. مضامین روایات او در باره تشرف سی تن از رجال شیعه، به محضر امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در ایام حج در سال 293 هجری، و هم‌چنین در باره معراج پیامبر(صلی الله علیه) و برخی مناقب امیرالمؤمنین(علیه السلام) است. از شاگردان او احمد بن زیاد بن جعفر همدانی است که خود استاد شیخ صدوق بوده است. وی ظاهراً دارای اثر تألیفی نبوده است.

استادان

ابوالحسن علی بن احمد عقیقی و ابوعبدالله احمد بن محمد بن خلیل از استادان وی هستند.

شاگردان

در میان شاگردان وی تنها احمد بن زیاد بن جعفر همدانی هست که نامش در منابع ذکر شده است.

منابع

  1. کمال الدین و تمام النعمه، ص470، باب 50 حدیث24؛
  2. بحارالانوار، ج65صص76 و77؛
  3. معجم البلدان، ج4ص114 ذیل عریض؛
  4. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص68.