مالزی

پرونده:مالزی.png

مالزی

نام کشور	فارسی: مالزی نام فرانسوی: Malaisie
مکان	شرق آسیا
نوع حکومت	پادشاهی مشروطه فدرال با دو مجلس قانون گذاری
پایتخت	کوالالامپور
واحد پول	رینگیت (MYR)
زبان	باهاساماليزيا (مالايي ؛‌رسمي ؛‌بيش از 58% انگليسي ، چيني (32%) ، تاميل
دین رسمی	اسلام
آمار درصدی	اسلام ۵۶% • بودیسم ۱۷% • کنفسیونیسم و تائوییسم ۱۱.۶% • هندو ۷% • مسیحیان ۸%
اقوام
جمعیت
امید طول عمر	70 سال

مالزی از کشورهای اسلامی در جنوب شرق آسیا که اسلام در آن دین رسمی است و بیش از نیمی از جمعیت آن مسلمان هستند. اسلام در قرن نخست قمری(هفتم میلادی) با حضور تجار ایرانی و اعراب به این سرزمین وارد شد. از کشورهای اسلامی در جنوب شرق آسیا که اسلام در آن دین رسمی است و بیش از نیمی از جمعیت آن مسلمان هستند. اسلام در قرن نخست قمری هفتم میلادی با حضور تجار ایرانی و اعراب به این سرزمین وارد شد.

مالزی یا به‌طور رسمی فدراسیون مالزی کشوری در جنوب شرقی آسیا و پایتخت آن کوالا لامپور است. سازمان‌های دولتی و وزارت‌خانه‌های این کشور در شهر جدید پوتراجایا (پایتخت اداری) این کشور واقع است. مالزی عضو سازمان ملل متحد و اتحادیه کشورهای همسود است. این فدراسیون شامل سیزده ایالت در جنوب شرقی آسیا است. نام «مالزی» زمانی انتخاب شد که فدراسیون مالایا؛ سنگاپور، صباح و ساراواک یک اتحادیه متشکل از ۱۴ ایالت را تشکیل دادند. در سال ۱۹۶۵ سنگاپور از مالزی جدا شد و به کشوری مستقل تبدیل گردید.

با این که مالزی کشوری مسلمان است اما بسیاری از مردم از سراسر جهان به این سرزمین سفر می کنند.که در مالزی فرهنگ و سنت قدیمی و بافت مدرن شهری به طرز عجیب و زیبایی ترکیب شده است. شهرت زیاد مالزی علاوه بر سازه های مدرن و زیبا به طبیعت بکرش مربوط می شود که بی شک می تواند هر گردشگری را مسحور خود کند.

این کشور زیبا به خاطر سواحل متعدد و تنوع مناطق و جاذبه‌ های طبیعی ، یکی از مهمترین مقاصد گردشگری جهان ، به خصوص برای ورزش ‌هایی مانند غواصی دارای شهرت بسیار زیادی است . علاوه بر ساحل و جزیره‌ های متنوع آن ، جنگل‌ های انبوه و سرسبز یکی دیگر از جذابیت ‌های مالزی می باشد . علاوه بر جاذبه‌ های طبیعی ، از نظر جاذبه ‌های شهری ، آسمان خراش های بلند و رستوران‌ های مشهور هم کشور مالزی حرف‌ های زیادی برای گفتن دارد.

تاریخچه کشور مالزی

مختصر تاریخچه مالزی لحاظ زمانی به پنج دوره قسمت می شود:

قرون آغازین  : زندگی انسان ها در مالزی از چهل هزار سال قبل از میلاد مسیح درغارهای نیاه ، در منطقه ساراواک آغاز شد و ساکنان اولیه این غارها احتمالا از نژاد زرد و یا چینى مغولى بودند و بصورت قبیله اى زندگى مى کردند.

دوران فراز و نشیب ملاکا: این دوران فراز و نشیب بسیاری داشته است بطوریکه بعد از بنیان گذاری اولیه ملاکا توسط پارامسوارا شاهزاده سوماترایی در قرن پانزدهم ، یک قرن بعد بوسیله پرتغالی ها به تصرف درآمد و در قرن هفدهم هلندی ها با شکست دادن رقبای پرتغالی خود ملاکا را از آن خود کردند. در این بین اتفاقات زیادی در ملاکا رخ داد که از می توان از جنگهای قبایل سوماترای غربی ، حکومت سلطنتی در منطقه ترنگانو و اشغال پینانگ توسط نیروهای انگلیسی یاد کرد.

دوران استعماری : در اوایل قرن نوزدهم ، زمانی که انگلستان ، سنگاپور را اشغال و تحت فرمان خود کرد این دوره استعماری شروع شد و بنابرتوافق ما بین انگلیس و هلند ، هلندی ها ملاکا را به انگلیسی ها واگذار نمودند .

دوران استقلال : این دوران در زمان جنگ جهانی دوم و پس از اشغال مالزی بوسیله ژاپنی ها شروع شد و بعد از شکست متحدین ، برای بار دیگربه دست نیروهای انگلیسی افتاد و در دهه شصت میلادی بود که مالزی ، صباح ، ساراواک و سنگاپور طی توافقنامه ای متحد شدند و بدین ترتیب اتحادیه مالزی در آن دوران تشکیل شد.

دوران بعد از استقلال : بعد از استقلال این کشور، همچنان مشکلاتى را پیش رو داشت که آن ها ناشی از درگیرى با کشوراندونزى بود که در نهایت در سال 1965 سنگاپور از مالزى جدا شد و استقلال خود را اعلام کرد. در سال 1704، فیلیپین نیز یک مدعى فعال براى ساباه در آن دوره بود که این ادعا امروزه هم پابرجا است. اقتصاد کشور مالزى طی ده سال و بین دهه های 1980 و 1990 رشد بسیار صعودی داشت که تمام این پیشرفت به این شکلی که امروزه می بینیم رامردمش مدیون دکتر مهاتیر محمد هستند ، همچنین در طول این دوران طلایی ، مالزی از لحاظ مناظر و ظواهر تغییر بسیار شگرفی داشته است.

موقعیت جغرافیایی

این كشور در جنوب شرق آسیا واقع شده است. كشور تایلند در شمال و اندونزی در جنوب شرق آن قرار گرفته‌اند. دریای چین در شرق و اقیانوس‌های هند و آرام در جنوب و شرق آن موقعیت دارد.

مساحت كشور 330434 كیلومتر می‌باشد و مركب از سه جزیرة مهم ساراواك، مالایا و صباح است. سواحل شرقی آن كه به دریای چین جنوبی مشرف است به تعدادی جزایر و تخته سنگ‌های مرجانی ختم می‌شود. مهم‌ترین راه ارتباطی اقیانوس هند و اقیانوس آرام، تنگه مالاكا، در سواحل غربی آن واقع شده است این سواحل بدون بریدگی و بعضاً دارای باتلاق میباشند كه برای تأسیسات بندری مساعد نیست.

رودهای معروف آن پاهانگ و كلانتان نام دارند كه به دریای چین جنوبی می‌ریزند. این كشور دارای آب و هوای استوایی بوده 65% خاك آن را جنگل‌های استوایی پوشش می‌دهد. آب و هوای آن در كل گرم و مرطوب است و در معرض وزش بادهای موسون قرار دارد. با این همه، پوشش گیاهی شبه جزیره، جنگل‌های انبوه و همیشه سبز استوایی است. در واقع متراكم‌ترین پوشش گیاهی آب و هوای مناطق گرم و مرطوب را می‌توان در مالزی مشاهده كرد. تركیب گیاهی مالزی در شمار غنی‌ترین نوع در جهان است و حدود 8000 گونه گیاهی كه 2500 نوع آن درخت است در مالزی می‌روید. میزان تراكم پوشش جنگلی و گیاهی به گونه‌ای است كه غالباً مانع از تابش نور خورشید به زمین می‌شود، هر چند در دهه‌های اخیر وزش بادهای شدید و طوفان‌های استوایی به قسمت‌هایی از آن آسیب جدی وارد كرده است .

تقسیمات کشوری مالزی

در تقسیمات کشوری مالزی ، کشور مالزی به 13 استان یا ایالت تقسیم شده است و استاندار هر استان را اصطلاحا شاه یا سلطان می نامند .

ایالت سلانگور (Selangor) / ایالت ترنگانو (Trenccanu) / ایالت جوهور (Johor)/ ایالت کداح (Kedah)/ ایالت نگری سمبلین/ ایالت پاهانگ (Pahang)/ ایالت پینانگ (Penang)/ ایالت پراک (Perak)/ ایالت کلانتان (Kelantan)/ ایالت ملاکا (Melaka)/ ایالت پرلیس (Perlis) / ایالت صباح (Sabah) / ایالت ساراواک (Sarawak)

منطقه های فدرال کشور مالزی

در تقسیمات کشوری مالزی سه منطقه فدرال در مالزى وجود دارد که عبارتند از :

منطقه فدرال کوالالامپور : مرکز این ایالت شهر کوالالامپور می باشد که مساحتی در حدود 244 کیلومتر مربع را دارا می باشد ؛ جمعیت این ایالت در حدود 1 میلیون و 627 هزار نفر برآورد می شود.

منطقه فدرال پوتراجایا در مالزی غربی: مرکز این ایالت شهر پوتراجایا می باشد و مساحت این ایالت نیز به 49 کیلومتر مربع می رسد. جمعیت این ایالت در حدود 67 هزار نفر برآورد می شود.

جزیره کوچک لابوان در کنار ایالت صباح در مالزی شرقی:مرکز این ایالت شهر ویکتوریا می باشد و همچنین مساحت این ایالت در حدود 91 کیلومتر مربع بوده و جمعیت آن نیز به 85 هزار نفر می رسد.

دولت و سیاست

حکومت سلطنتی دوره‌ای

مالزی پس از استقلال از انگلیس در سال ۱۹۵۷، حکومت سلطنتی دوره‌ای را پذیرفت. بر اساس قانون اساسی مالزی، پادشاه، از میان ۹ سلطان ایالت‌های مختلف مالزی از ۱۳ ایالت، به‌طور دوره‌ای و برای مدت ۵ سال انتخاب می‌شود. در چهار ایالت دیگر که سلطان ندارند بالاترین مقام رسمی، فرمانداران انتصابی هستند که آن‌ها نیز با ترتیب خاصی انتخاب شده و مقام تشریفاتی و اختیارات رسمی سلاطین را دارا می‌باشند. پادشاه در مالزی در ظاهر دارای اختیارات و وظایف تشریفاتی است ولی در عمل بر بسیاری از امور دخالت داشته و حتی قدرت انحلال مجلس را نیز دارا می‌باشد.

پادشاه در مقام فرماندهی کل نیروهای مسلح کشور دارای اختیاراتی رسمی بوده و به عنوان بالاترین مقام کشور، تنفیذ نخست‌وزیر (پس از انتخاب شدن وی از طریق پارلمان) و توشیح پیشنهاد انحلال مجلس یا عدم قبول آن را بر عهده دارد.انتصاب قضات دادگاه فدرال و دادگاه‌های عالی از جمله معدود وظایف پادشاه است. تصمیمات پارلمان نیز به سمع و نظر شاه می‌رسد ولی وی اجازه اظهار نظر ندارد. انحلال مجلس هم از معدود اختیارات پادشاه محسوب می‌شود. قوه قانونگذاری مالزی متشکل از دو مجلس سنا و مجلس نمایندگان است که ۴۰ نفر از ۶۹ عضو مجلس سنا را پادشاه انتخاب می‌نماید.

دولت و سیاست

سازمان حکومتی در مالزی نسبتاً الگوبرداری از سازمان پارلمانی سیستم وست مینستر، یا به عبارتی میراث حکومت امپراتوری بریتانیا است. اما در عمل، بیشتر قدرت در شاخهٔ اجرائی دولت متمرکز می‌شود تا بخش مقننهٔ آن، و قوهٔ قضائیه در اثر حملات مداوم دولت در دورهٔ ماهاتیر تضعیف شده‌است. از زمان کسب استقلال در سال ۱۹۵۷، مالزی توسط یک ائتلاف چند نژادی تحت عنوان ناسیونال باریسان (قبلاً یک اتحاد بوده) اداره شده‌است.

مجلس مالزی شامل یک مجلس نمایندگان (Dewan Rakyat) یعنی خانه ملت و یک مجلس سنا یا (Dewan Negara) یعنی خانه کشور می‌باشد. مجلس ۲۱۹ عضوی نمایندگان از طریق هیئت‌های تک عضوی موکلانی انتخاب می‌شوند که اعضای آن برای حداکثر یک دوره ۵ ساله برگزیده شده‌اند. قدرت قانونگذاری بین قانونگذاران فدرال و ایالتی تقسیم می‌شود. تمام ۷۰ سناتور آن برای مدت ۳ سال متصدی امور وکالت خود هستند؛ که ۲۶ نفر از آن‌ها از سوی مجامع ایالتی، ۲ نفر به نمایندگی از منطقهٔ فدرال کوآلالامپور، یعنی ۱نفر از حوزه‌های فدرال لابوآن و پوتراجایا، و ۴۰ نفر باقی نیز توسط شاه منصوب می‌گردند. انتخابات پارلمانی مالزی دست کم یکبار در هر ۵ سال برگزار می‌شود، که آخرین انتخابات عمومی آن در مارس ۲۰۰۴ برگزار شده‌است. سن رأی‌دهندگان باید از ۲۱ به بالا باشد تا بتوانند برای اعضای مجلس نمایندگان و نیز بیشتر ایالات و نیز مجمع قضائی ایالتی رأی بدهند. رأی دادن اجباری نیست.

قدرت اجرایی در اختیار کابینهٔ مالزی هیئت دولت به ریاست نخست‌وزیر است؛ و قانون اساسی مالزی تأکید می‌کند که نخست‌وزیر باید عضو مجلس سفلای پارلمان مالزی باشد که بنابر نظر حاکم عالی می‌تواند به گروه اکثریت در مجلس دستور دهد. کابینه از میان اعضای دو مجلس انتخاب می‌گردد و مسئول ادارهٔ آن مرجع نیز می‌باشد. همچنین دولت مالزی در تلاش است که میزبانی جام جهانی ۲۰۳۰ را کسب کند.

دولت‌های ایالتی با ریاست وزرای عالی (Menteri Besar در ایالات مالایایی یا Ketua Menteri در ایالاتی که حاکمان موروثی ندارند) با شوراهای ایالتی (Dewan Undangan Negeri) و با رأی شاهان و فرمانداران آن‌ها برگزیده می‌شوند.

مذهب و زبان مردم مالزی

طبق قانون اساسی کشور مالزی دین رسمی این کشور اسلام اعلام نموده است ولی داشتن هر دین دیگری برای شهروندان آزاد می باشد . بر طبق سرشماری سال 2016 میلادی جمعیت این کشور چیزی در حدود سی و یک میلیون نفر بوده است که در حدود 61.3 درصد آنها را مسلمانان ، 19.8 درصد را بودایی ها ، 9.2 درصد را مسیحیان ، 6.3 درصد را هندوها و اینکه 1.3 درصد را کنفسیوس گرایان ، تائوئیسم و پیروان مذهب چینی تشکیل داده اند .

همچنین 0.7 درصد بیان کرده اند که پیرو هیچ دینی نیستند و 1.4 درصد باقیمانده از دین های دیگر پیروی می کنند و یا اطلاعاتی را در این زمینه ارائه نشده است. زبان رسمی و ملی کشور مالزی زبان مالایی یا باهاسا مالایو است ، قانون زبان ملی در سال 1967 میلادی الفبای لاتین را جایگزین الفبای جاوی کردند ولی استفاده از الفبای سنتی جاوی مانعی نداشته است . در ضمن زبان انگلیسی نیز زبان دوم این کشور محسوب شده و اغلب در معاملات تجاری از آن استفاده می گردد و همچنین به علت چند نژاده بودن مردمان این کشور زبان های چینی و هندی نیز در آن عموما رایج می باشند .

شهرهای مهم مالزی

کوآلالامپور

یکی از زیباترین شهرهای مالزی که اغلب توریست ها و گردشگران برای سفر آن را انتخاب می کنند، شهر کوالالامپور است. این شهر کوالالامپور به شهر آسمان خراش ها معروف است و دلیلش هم آن است که ساختمان های بسیار بلندی در این شهر ساخته شده و دلیلی برای جذب گردشگر از سراسر جهان شده است. آنچه باید درباره این شهر بدانید این است که سه منطقه اصلی که به مثلث طلایی معروف است در این شهر وجود دارد به نام های منطقه بوکیت بینتانگ، منطقه کی ال سی سی و چیتاتوون.

برج های معروف دوقلو کوالالامپور هم در منطقه کی ال سی سی قرار دارد.

پنانگ

در شرق کشور مالزی شهری به نام پنانگ وجود دارد که دارای تنوع بالایی در جاذبه های گردشگری و قومیتی نیست اما به دلیل بازارهای سرباز محلی و تبادلات اجناس مختلفی که در این شهر وجود دارد، مسافران زیادی آن را برای سفر خود انتخاب می کنند. این شهر در مرز آسیا و اروپا قرار دارد و در سال ۱۷۸۶ میلادی به عنوان اولین بندر تجاری در شرق این کشور انتخاب شد.

شرایط آب و هوایی در شهر پنانگ مالزی به طور معمول در مساعد است، اما از ماه آگوست تا نوامبر (مرداد تا آبان) شرایط آب و هوایی بسیار مناسبی در این شهر برقرار است.

لنکاوی langkawi

در کشور مالزی، شهری به نام لنکاوی وجود دارد که به آن لقب بهشت مالزی را داده اند و جالب است بدانید که در زبان مالایی به این شهر عقاب قهوه ای گفته می شود. جزایر لنکاوی در محل برخورد تنگه مالاکا با آبهای دریاهای آندامان قرار دارد و تقریبا بیش از صد جزیره در این شهر وجود دارد. از جمله بهترین جاذبه های گردشگری شهر لنکاوی در مالزی جزیره پولائو لنکاوی، پل هوایی لنکاوی، باغ پرندگان لنکاوی، آبشار لنکاوی، باغ برنج لامان لنکاوی، مسجد آل هانا لنکاوی است و لازم به ذکر است که بگوییم سوغاتی معروف آن هم کریستال لنکاوی می باشد.

جرج تاون George Town

شهری به نام جرج تاون در کشور مالزی وجود دارد که جزء یکی از شهرهای توریستی به شمار می رود و در میراث جهانی یونسکو هم به ثبت رسیده است. در این شهر جاذبه ها و بناهای تاریخی بسیار وجود دارد و همچنین مراکز خرید متنوع در کنار رستوران های مالایی، چینی و اروپایی سبب شده اند تا مسافران زیادی این شهر را برای سفر خود انتخاب کنند. شهر جرج تاون در واقع در ایالت پنانگ مالزی قرار دارد و از جمله مراکز مهم سیاسی، تحصیلی و اقتصادی در زمان حکمرانی پادشاه جرج سوم محسوب می باشد.

ایپوه Ipoh

دیگر شهر مدرن و مجلل کشور مالزی شهر ایپوه نام دارد، این شهر در قرن نوزدهم به دلیل وجود معادن قلع جز یکی از ثروتمندترین شهرهای آسیایی بود و سرمایه دارای بسیاری از کشورهای اروپایی وارد آن شدند و تجارت های کلانی انجام می دادند. در این شهر معماری بناها تقریبا ترکیبی از سبک چینی، مالایی و اروپایی بود و جالب است بدانید که در شهر ایپوه از ایستگاه مترو شهر حتما بازدید نمایید. امروزه این شهر به عنوان یک مقصد گردشگری در حال رشد فرهنگی و آشپزی در بین گردشگران شناخته شده است.

میری Miri

شهر میری پیشرفت و توسعه خود را مدیون چینی ها است و دلیل هم رفت و آمد زیاد بازرگانان چینی بوده است. در مورد این شهر جالب است بدانید که یکی از بهترین اقامتگاه های مالزی در این شهر قرار دارد و شما می توانید با قیمت مناسب در آن اقامت داشته باشید. سه جاذبه گردشگری در شهر میری مالزی می توان به پارک گونونگ مولو (Gunung Mulu)، تپه نیاه (Niah) و لمبیر هیل (Lambir) اشاره کرد.

جاذبه های تاریخی برتر و جاذبه های طبیعی برتر در مالزی

جورج تاون (George Town) – جورج تاون شهری رنگارنگ در پنانگ مالزی است که یکی از جاذبه‌ها و میراث تاریخی مهم این کشور است. ساختمان‌های رنگارنگ و زیبا، چهره‌ای رویایی به این شهر بخشیده‌اند.

معبد غار باتو (Batu Cave) – این معبد که محلی برای عبادت هندوهای مالزی است، شبیه به بهشت است. هیبت و شکوه این معبد مو به اندامتان سیخ می‌کند. به طوری که انگار واقعا خدای معبد در این مکان حضور دارد!

ایپوه (Ipoh) – ایپوه از سال 2017 به بعد به یکی از پر‌بازدیدترین مکان‌های دیدنی مالزی تبدیل شد. این شهر که مرکز پراک است به خاطر داشتن معابد بسیار زیبای هندو و بودایی خود از شهرت بسیار زیادی برخوردار است.

جزایر پرهنتیان (The Perhentians) – این جزایر در جنوب دریای چین واقع شده‌اند و یکی از زیباترین جاذبه‌های طبیعی مالزی هستند. آب‌های اطراف این جزیره به قدری زلال است که می‌توانید کف دریا و ساحل را به راحتی ببینید.

دره دانوم (Danum Valley)– دره دانوم واقع در ایالت صباح، یکی از شگفتی‌های طبیعی کشور مالزی است. قدمت این دره 130 میلیون سال تخمین زده شده است و مساحت آن چیزی بالغ بر 438 کیلومتر مربع است.

ارتفاعات کامرون (Cameron)– از قرن 19 میلادی به بعد، ارتفاعات کامرون به یکی از علاقمندی‌های توریست‌ها در سراسر دنیا بدل شد. پوشش گیاهی متراکم، تمام منطقه کامرون را مانند فرشی سبزرنگ پوشانده است.

اسلام در مالزی

سابقه ورود اسلام به منطقه جنوب شرقی آسیا به قرن هفتم میلادی باز می‌گردد.اهمیت اقتصادی این منطقه باعث جلب تاجران مسلمان ایرانی و عرب گردید؛ به گونه‌ای که رفته‌رفته با افزایش تعداد مسلمانان، افراد بومی با اسلام آشنا شدند و ضمن پذیرش آن، خود به ترویج این مذهب جدید پرداختند. به این ترتیب، مناطق مسلمان‌نشین بسیاری در آن نواحی (از جمله مالزی) پدیدار شد که از جمله می‌توان به حکومت سلطنتی مالاکا در قرن پانزدهم میلادی اشاره کرد.

اسلام در طول پانصد سال گذشته بخش مهم فرهنگ مالایو را تشکیل می‌داده است؛ ولی به هر حال با سنت‌های پیش از اسلام و نیز اعتقادات سنتی، شامل مفاهیم سیاسی هند، گره خورده است. این مفاهیم مربوط به جامعه فئودالی شدیداً طبقه‌بندی‌شده میان حاکم و تابع است که بر اساس تفاوت شدید رده‌های اجتماعی انجام می‌گرفت. در پایین‌ترین سطح، معلمان مذهبی دهکده، مدارس اسلامی را اداره می‌کردند؛۲ در عین حال، پیشوایان محلی (امام) بر انجام آداب مذهبی نظارت داشتند.

امامان به واسطه قواعد، آداب عبادت و تعهدات (نظیر فناوری و جمع‌آوری عشریه)، با قضات مسلمان (kadis) و دادگاه‌ها که با علمای بانفوذ مذهبی سروکار داشتند، رابطه منظم برقرار می‌کردند. علمای مذهبی هم به نوبه خود شوراهایی برای مشورت در خصوص قواعد و موضوعات مذهبی تشکیل می‌دادند. نتیجه عملکرد، سلسله مراتب منظمی از کارگزاران مذهبی بود که وظیفه پشتیبانی از اسلام و حقوق عرضی (ulamak) و نیز تعهد به حفظ نهادهای شبه‌فئودال حکومت را برعهده داشتند. این سیستم، همچنان مستمراً عمل می‌کرد و در طول دوران استعمار بریتانیا منظم‌تر و شدیدتر شد.

آداب جشن های هری رایا حاجی در مالزی

عیدالاضحی یا هری رایا حاجی در مالزی که بیش از 61 درصد از جمعیت 30 میلیون نفری آن را مسلمانان تشکیل می دهند، از جایگاه بسیار بالا و متفاوتی نسبت به سایر مناسبت های عمومی در این کشور برخوردار است. عید فطر در زبان مالایی تبارها بیشتر به نام های مختلف هری رایا یا عیدالفطری و هری رایا حاجی خوانده می شود . 'هرای رایا' در لغت به معنی 'روز جشن' است و برای اشاره به عیدهای اسلامی چون عید فطر و عید قربان نیز به کار می رود.البته در مالزی عید فطر بسیار گسترده تر و بزرگتر از عید قربان برگزار می شود.

در این کشور جنوب شرق آسیا هری رایا حاجی با آداب و رسوم بومی و قومی ادغام شده و ترکیبی از یک عید مذهبی- سنتی را ایجاد کرده است. دراین ایام مسلمانان مالزی با خریدهای ویژه به استقبال عید می روند و بستگی به توان مالی خود در خانه یا مراکز مختلف عمومی مانند رستوران ها، سالن ها و هتل ها جشن های ویژه ای را برگزار می کنند. اگرچه عمده گوشت مصرفی در این کشور وارداتی است و اکثر از استرالیا و یا کشورهای اطراف وارد می شود اما در روز عید قربان دام های زنده که عمدتا بز و گوسفند هستند قربانی می شوند.

نکته حائز اهمیت این است که در مالزی نیز مانند بسیاری از کشورهای اسلامی به دلیل اینکه در روز عیدقربان آمار دام های قربانی زیاد است، اکثر این قربانی ها به مراکز خیریه عمومی اهدا می شود تا نیازمندان از آنها استفاده کنند. عید قربان درعین حال برای مسلمانان در مالزی و اندونزی به دلیل توفیق حضور در بیت الله الحرام بسیار حائز اهمیت است. حج برای مسلمانان در کشورهای مالزی بسیار مهم است و تشرف به خانه خدا از آرزوهای قلبی این مسلمانان محسوب می شود.

علاوه بر مسلمانان بومی تباران مالایی که عید قربان را با مراسم کامل آن به مورد اجرا می گذارند ، تعداد زیادی از مسلمانان دیگر نیز که مقیم این کشور هستند، این عید مذهبی را با سرور و شادی برگزار می کنند. مردم این کشور در ایام تعطیلات ویژه عید فطر با بازگشت به زادگاه های خود که در زبان مالایی به آن بالیک کامپونگ می گویند مراسم ویژه عید را در کنار خانواده ها و اقوام خود برگزار می کنند. دیدار از بزرگان ، پذیرانی از اقوام و خویشان و پوشیدن لباس های نو بخشی از سنت های ویژه روز عید فطر در مالزی است که مردم این کشور همواره سعی می کنند این سنت ها را حفظ کنند.

گروه‌های شیعی

شیعیان مالزی، طبق پژوهش‌ها و مطالعات امور اسلامی وزارت نخست‌وزیری در کوالالامپور، به سه دسته تقسیم می‌شوند:

شیعة طیبی بهره: این دسته از شیعیان، در اصل از هندوستان به مالزی مهاجرت کرده‌اند و تعدادشان به حدود 200 تا 400 نفر می‌رسد؛

شیعة اسماعیلیة آقاخان: این گروه به Kedia peegbai معروف‌اند و در اطراف لمبه کلانگ (Lembah kelang) فعالیت دارند و تعداد آن‌ها کم‌تر از شیعیان بهره است؛

شیعة جعفریه یا امامیة اثناعشری: دولت مالزی پیدایش این گروه از شیعیان را به پیروزی انقلاب اسلامی ایران یعنی در سال 1979میلادی نسبت داده است.