عبدالفتاح اسماعیل الجوفی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←آثار) |
(←بحران) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''عبدالفتاح اسماعیل علی الجوفی''' (تولد:۱۷ ژوئیه ۱۹۳۹ – درگذشت: ۱۳ ژانویه ۱۹۸۶) از ۲۱ دسامبر سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۰ م، رئیس ستاد شورای‌عالی مردم، رئیس دولت [[یمن]]، بنیانگذار و نظریه‌پرداز و نخستین رهبر حزب [[سوسیالیستی|سوسیالیست]] یمن بود. وی در تاریخ ۱۳ ژانویه ۱۹۸۶ م، همراه با سه نفر دیگر به بهانه توطئه برای سرنگونی رژیم علی ناصر محمد بدون محاکمه اعدام شد<ref>[https://abadis.ir/fatofa/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%81%D8%AA%D8%A7%D8%AD-%D8%A7%D8%B3%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%AC%D9%88%D9%81%DB%8C/ عبد الفتاح]</ref>. | '''عبدالفتاح اسماعیل علی الجوفی''' (تولد:۱۷ ژوئیه ۱۹۳۹ – درگذشت: ۱۳ ژانویه ۱۹۸۶) از ۲۱ دسامبر سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۰ م، رئیس ستاد شورای‌عالی مردم، رئیس دولت [[یمن]]، بنیانگذار و نظریه‌پرداز و نخستین رهبر حزب [[سوسیالیستی|سوسیالیست]] یمن بود. وی در تاریخ ۱۳ ژانویه ۱۹۸۶ م، همراه با سه نفر دیگر به بهانه توطئه برای سرنگونی رژیم [[علی ناصر محمد]] بدون محاکمه اعدام شد<ref>[https://abadis.ir/fatofa/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%81%D8%AA%D8%A7%D8%AD-%D8%A7%D8%B3%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%AC%D9%88%D9%81%DB%8C/ عبد الفتاح]</ref>. | ||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
# مرحله انقلاب دمکراتیک؛ | # مرحله انقلاب دمکراتیک؛ | ||
# فرهنگ ملی<ref>[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%81%D8%AA%D8%A7%D8%AD_%D8%A7%D8%B3%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%84_%D8%A7%D9%84%D8%AC%D9%88%D9%81%DB%8C الجوفی]</ref>. | # فرهنگ ملی<ref>[https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%81%D8%AA%D8%A7%D8%AD_%D8%A7%D8%B3%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%84_%D8%A7%D9%84%D8%AC%D9%88%D9%81%DB%8C الجوفی]</ref>. | ||
او در سال ۱۹۸۰ از | == بحران == | ||
او در سال ۱۹۸۰ م، از همۀ مناصبش به دلایل پزشکی استعفا داد؛ و [[علی ناصر محمد]] جایگزین وی شد با این حال، او قبل از رفتن به مسکو برای درمان پزشکی به ریاست حزب منصوب شد. او در سال ۱۹۸۵ م، برای مقابله با بحران در حال افزایش بین علی ناصر محمد و رقیب حزب سوسیالیست به یمن بازگشت. در اکتبر ۱۹۸۵ م، او به‌عنوان دبیرکل کمیته مرکزی دفتر سیاسی حزب سوسیالیست یمن انتخاب شد. اما بحران در تاریخ ۱۳ ژانویه ۱۹۸۶ م، فوران کرد و نزاع بین طرفداران علی ناصر محمد و مخالفانش تبدیل به یک درگیری خونین خشونت‌آمیز در عدن شد. درگیری بیش از یک ماه ادامه داشت و هزاران تلفات را به همراه داشت. | |||
==درگذشت == | ==درگذشت == | ||
پنج سال پس از بازگشت عبدالفتاح اسماعیل، به شهرستان عدن، درگیری شدیدی بین علی ناصر محمد از | پنج سال پس از بازگشت عبدالفتاح اسماعیل، به شهرستان عدن، درگیری شدیدی بین علی ناصر محمد از یکطرف، که به انحصار قدرت متهم شده بود، با علی عنتر که [[اتحاد]] خود را با عبدالفتاح اسماعیل علیه علی ناصر محمد اعلام کرده بود در جریان بود، به‌ویژه که عذر وی از پست وزارت دفاع خواسته شده بود. عبدالفتاح پس از بازگشت خود به‌عنوان دبیر ادارۀ عمومی حزب سوسیالیست یمن منصوب شد، اما درگیری بین دوطرف تشدید شد و در ۱۳ ژانویه ۱۹۸۶ م، به اوج خود رسید، درخلال برگزاری جلسه دفتر سیاسی در شهر عدن، قدیمی‌ترین محافظ علی ناصر محمد اقدام به تیراندازی به سمت اعضای دفتر سیاسی کرد، عبدالفتاح اسماعیل از این حادثه جان سالم بدر برد. خانه او بعداً توسط توپخانه سنگین بمباران شد، اما سرنوشت او ناشناخته باقی ماند. تحقیقاتی در مورد سرنوشت او صورت گرفت و گزارش حاکی بود که او در یک زره پوش در نزدیکی فرماندهی نیروی دریایی در کمین افتاده بود و پس از به آتش کشیده زرهی وی در آن سوخته بود، اما این گزارش شواهدی نداشت<ref>[http://dptime.ir/%D8%AA%D9%82%D9%88%DB%8C%D9%85-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE/1392-10-23/%D9%85%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%A7%D9%8A-%D9%88%D8%AD%D8%AF%D8%AA-%D9%88-%D8%B6%D8%AF-%D9%88%D8%AD%D8%AF%D8%AA-%D9%8A%D9%85%D9%86-%D9%80-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%DA%A9%D9%88%D8%AA%D8%A7%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D8%AA%D8%AD%D9%88%D9%84%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D9%86-%D8%B3%D8%B1%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%AA%DA%98%DB%8C%DA%A9-%D8%AF%D8%B1-%D8%B7%D9%88%D9%84-%D9%82%D8%B1%D9%88%D9%86 وحدت و ضد وحدت در یمن]</ref>. | ||
<ref>[http://dptime.ir/%D8%AA%D9%82%D9%88%DB%8C%D9%85-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE/1392-10-23/%D9%85%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%A7%D9%8A-%D9%88%D8%AD%D8%AF%D8%AA-%D9%88-%D8%B6%D8%AF-%D9%88%D8%AD%D8%AF%D8%AA-%D9%8A%D9%85%D9%86-%D9%80-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%DA%A9%D9%88%D8%AA%D8%A7%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D8%AA%D8%AD%D9%88%D9%84%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D9%86-%D8%B3%D8%B1%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%AA%DA%98%DB%8C%DA%A9-%D8%AF%D8%B1-%D8%B7%D9%88%D9%84-%D9%82%D8%B1%D9%88%D9%86 وحدت و ضد وحدت در یمن]</ref>. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۵
| عبدالفتاح اسماعیل علی الجوفی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | عبدالفتاح اسماعیل علی الجوفی |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | 1939 م، ۱۳۱۷ ش، ۱۳۵۷ ق |
| محل تولد | یمن |
| دین | اسلام، سنی |
| آثار |
|
عبدالفتاح اسماعیل علی الجوفی (تولد:۱۷ ژوئیه ۱۹۳۹ – درگذشت: ۱۳ ژانویه ۱۹۸۶) از ۲۱ دسامبر سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۰ م، رئیس ستاد شورای‌عالی مردم، رئیس دولت یمن، بنیانگذار و نظریه‌پرداز و نخستین رهبر حزب سوسیالیست یمن بود. وی در تاریخ ۱۳ ژانویه ۱۹۸۶ م، همراه با سه نفر دیگر به بهانه توطئه برای سرنگونی رژیم علی ناصر محمد بدون محاکمه اعدام شد[۱].
زندگی‌نامه
عبدالفتاح اسماعیل در ژوئیه ۱۹۳۹ م، در روستای الأشعب از استان تعز در شمال یمن متولد شد. او در عدن تحصیل کرد، جایی که بعداً از سال ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۱ به‌عنوان آموزگار در یک پالایشگاه نفت کار کرد.
فعالیت‌ها
عبدالفتاح به ایجاد جنبش ملی‌گرای عرب در جنوب یمن و نیز در تشکیل تعدادی از هسته‌های آن کمک کرد تا زمانی که توسط مقامات انگلیس در عدن به اتهام تحریک سیاسی کارگران دستگیر شد. او در سال ۱۹۶۱ م، معلم مدرسه‌ای در یکی از محله‌های عدن شد و در آن زمان فعالیت سیاسی خود را دنبال می‌کرد. او یکی از بنیانگذاران جبهه آزادی‌بخش ملی است. در ۱۴ اکتبر سال ۱۹۶۳، پس از آزادسازی جنوب یمن توسط جبهه ملی نجات، به‌طور کامل درگیر کارهای انقلابی شد و به فرماندهی جناح نظامی جبهه آزادی‌بخش ملی به نام فدائیان درآمد. او سپس به‌عنوان عضو کمیته اجرایی در جلسات اول، دوم و سوم (۱۹۶۵–۱۹۶۷) انتخاب شد.
مناصب
یمن جنوبی در سال ۱۹۶۷ م، به استقلال دست یافت و عبدالفتاح اسماعیل، به‌عنوان وزیر فرهنگ و وحدت یمن، انتخاب شد.
تبعید
در جلسۀ چهارم جبهه آزادی‌بخش ملی، او نقش مهمی در تعیین خط گام به گام انقلاب ایفا کرد. در مارس ۱۹۶۸، توسط جناح راست جبهه آزادی‌بخش ملی دستگیر و تبعید شد. او در تبعید برنامه جبهه آزادی‌بخش ملی بیانیه چپگرا را تدوین کرد؛ و رهبری و ارتقای جناح چپ جبهه آزادی‌بخش ملی را به عهده گرفت و در ۲۲ ژوئن ۱۹۶۹ م، به‌عنوان یک گام اصلاحی قدرت را باز پس گرفت.
جبهه ملی آزادی‌بخش
بعد از این گام اصلاحی، عبدالفتاح اسماعیل به‌عنوان دبیرکل کمیته مرکزی جبهه ملی آزادی‌بخش و عضو ریاست شورای عالی مردم انتخاب شد. در سال ۱۹۷۰ م، او به‌عنوان رئیس کمیته اجرایی مجلس انتخاب شد. نقش مهمی در برقراری گفتگوی بین جبهه آزادی‌بخش ملی و سایر احزاب چپ در جنوب یمن ایفا کرد. این حرکت منجر به تشکیل حزب سوسیالیست یمن شد؛ و در اکتبر ۱۹۷۸ در اولین نشست حزب سوسیالیست یمن به عنوان اولین دبیرکل حزب انتخاب شد.
آثار
- ستاره‌ای دریا را رهبری می‌کند؛
- دیوان شعر؛
- مرحله انقلاب دمکراتیک؛
- فرهنگ ملی[۲].
بحران
او در سال ۱۹۸۰ م، از همۀ مناصبش به دلایل پزشکی استعفا داد؛ و علی ناصر محمد جایگزین وی شد با این حال، او قبل از رفتن به مسکو برای درمان پزشکی به ریاست حزب منصوب شد. او در سال ۱۹۸۵ م، برای مقابله با بحران در حال افزایش بین علی ناصر محمد و رقیب حزب سوسیالیست به یمن بازگشت. در اکتبر ۱۹۸۵ م، او به‌عنوان دبیرکل کمیته مرکزی دفتر سیاسی حزب سوسیالیست یمن انتخاب شد. اما بحران در تاریخ ۱۳ ژانویه ۱۹۸۶ م، فوران کرد و نزاع بین طرفداران علی ناصر محمد و مخالفانش تبدیل به یک درگیری خونین خشونت‌آمیز در عدن شد. درگیری بیش از یک ماه ادامه داشت و هزاران تلفات را به همراه داشت.
درگذشت
پنج سال پس از بازگشت عبدالفتاح اسماعیل، به شهرستان عدن، درگیری شدیدی بین علی ناصر محمد از یکطرف، که به انحصار قدرت متهم شده بود، با علی عنتر که اتحاد خود را با عبدالفتاح اسماعیل علیه علی ناصر محمد اعلام کرده بود در جریان بود، به‌ویژه که عذر وی از پست وزارت دفاع خواسته شده بود. عبدالفتاح پس از بازگشت خود به‌عنوان دبیر ادارۀ عمومی حزب سوسیالیست یمن منصوب شد، اما درگیری بین دوطرف تشدید شد و در ۱۳ ژانویه ۱۹۸۶ م، به اوج خود رسید، درخلال برگزاری جلسه دفتر سیاسی در شهر عدن، قدیمی‌ترین محافظ علی ناصر محمد اقدام به تیراندازی به سمت اعضای دفتر سیاسی کرد، عبدالفتاح اسماعیل از این حادثه جان سالم بدر برد. خانه او بعداً توسط توپخانه سنگین بمباران شد، اما سرنوشت او ناشناخته باقی ماند. تحقیقاتی در مورد سرنوشت او صورت گرفت و گزارش حاکی بود که او در یک زره پوش در نزدیکی فرماندهی نیروی دریایی در کمین افتاده بود و پس از به آتش کشیده زرهی وی در آن سوخته بود، اما این گزارش شواهدی نداشت[۳].