حسن صفار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''حسن صفار'''، از عالمان و اندیشمندان [[شیعه]] [[عربستان]]، | '''حسن صفار'''، از عالمان و اندیشمندان [[شیعه]] در [[عربستان]]، امام‌جمعه قطیف و عضو مجمع عمومی [[مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]] است. | ||
== تولد == | == تولد == | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
شیخ حسن صفار دروس | شیخ حسن صفار دروس ابتدایی و متوسطه را در قطیف خواند. او در سال ۱۹۷۱ م، به [[حوزه علمیه نجف|حوزۀ علمیۀ نجف]] رفت. در سال ۱۹۷۳ م، به [[حوزۀ علمیۀ قم]] و پس از یک سال به حوزۀ علمیۀ رسول اعظم در [[کویت]] رفت. | ||
== آثار == | == آثار == | ||
از | از ایشان بیش از ۱۳۵ کتاب و مقاله به چاپ رسیده است که برخی از آنها به زبان‌های دیگر ترجمه شده است. | ||
== اندیشه‌ها == | == اندیشه‌ها == | ||
وی با تأکید بر [[وحدت اسلامی]] معتقد است [[شیعه]] و [[سنی]] نباید براساس میراث گذشتگان خود مورد ارزیابی قرار گیرند. آنان باید قسمت‌های منفی این گذشته را به فراموشی بسپارند و بر نکات مثبت تأکید کنند تا شرایط فعلی را بهبود بخشیده و مسائل را حل کنند<ref>ابراهیم، شیعیان در جهان عرب مدرن، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۳۰۷.</ref>. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۱۹ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۴
| حسن صفار | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | حسن صفار |
| نام‌های دیگر | حسن بن موسی الصفار |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | ۱۹۵۶ م، ۱۳۳۴ ش، ۱۳۷۵ ق |
| محل تولد | قطیف، عربستان |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| فعالیت‌ها | |
حسن صفار، از عالمان و اندیشمندان شیعه در عربستان، امام‌جمعه قطیف و عضو مجمع عمومی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی است.
تولد
شیخ حسن صفار در سال ۱۹۵۶ م در قطیف عربستان متولد شد.
تحصیلات
شیخ حسن صفار دروس ابتدایی و متوسطه را در قطیف خواند. او در سال ۱۹۷۱ م، به حوزۀ علمیۀ نجف رفت. در سال ۱۹۷۳ م، به حوزۀ علمیۀ قم و پس از یک سال به حوزۀ علمیۀ رسول اعظم در کویت رفت.
آثار
از ایشان بیش از ۱۳۵ کتاب و مقاله به چاپ رسیده است که برخی از آنها به زبان‌های دیگر ترجمه شده است.
اندیشه‌ها
وی با تأکید بر وحدت اسلامی معتقد است شیعه و سنی نباید براساس میراث گذشتگان خود مورد ارزیابی قرار گیرند. آنان باید قسمت‌های منفی این گذشته را به فراموشی بسپارند و بر نکات مثبت تأکید کنند تا شرایط فعلی را بهبود بخشیده و مسائل را حل کنند[۱].
پانویس
- ↑ ابراهیم، شیعیان در جهان عرب مدرن، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۳۰۷.