ابراهیم بن عمروس همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
خط ۲۹: خط ۲۹:
استاد او «ابوعلی حسن بن اسماعیل قحطبی» است. وی هم‌چنین از علمای [[اهل سنت و جماعت|اهل‏‌سنت]] مانند [[احمدبن بدیل بن قریش]](قاضی هَمْدان‏) نیز روایت دارد.
استاد او «ابوعلی حسن بن اسماعیل قحطبی» است. وی هم‌چنین از علمای [[اهل سنت و جماعت|اهل‏‌سنت]] مانند [[احمدبن بدیل بن قریش]](قاضی هَمْدان‏) نیز روایت دارد.


=شاگردان=
== شاگردان ==
 
از شاگردان شیعی او می‏‌توان «ابوالحسن علی بن بابویه قمی»(پدر [[شیخ صدوق]]) را نام برد. از او اثر تألیفی برجای نمانده است.
از شاگردان شیعی او می‏‌توان «ابوالحسن علی بن بابویه قمی»(پدر [[شیخ صدوق]]) را نام برد. از او اثر تألیفی برجای نمانده است.



نسخهٔ ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۸

ابراهیم بن عمروس همدانی
احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی.jpg
نام کاملابراهیم بن عمروس همدانی
نام‌های دیگرابواسحاق هَمْدان‏ فسطاطی
اطلاعات شخصی
روز درگذشت321ق.
دیناسلام، شیعه
استادان
  • ابوعلی حسن بن اسماعیل قحطبی
  • احمدبن بدیل بن قریش
شاگردانابوالحسن علی بن بابویه قمی
فعالیت‌هافقیه، محدث شیعی

ابراهیم بن عمروس هَمْدان‏ی، فقیه و محدث شیعی. به گفته ذهبی وفات او در 321هجری اتفاق افتاده است. ذكر این لقب گویای آن است‌‏كه وی مدتی در فسطاط، یكی از شهرهای مهم مصر زندگی می‏‌كرده است.

معرفی اجمالی

ابراهیم بن عمروس هَمْدان‏ی، فقیه و محدث شیعی. سال ولادت او در دست نیست اما وفات او در اوایل قرن چهارم هجری و احتمالاً در هَمْدان‏ اتفاق افتاده است زیرا وی استاد ابوالحسن علی بن بابویه قمی بود و ابن بابویه در هَمْدان‏ در اواخر عمر او از او نقل حدیث كرده است. به گفته ذهبی وفات او در 321هجری اتفاق افتاده است. برخی از روایات او در امالی و خصال شیخ صدوق درباره فضیلت علی ذكر شده است. از دوران كودكی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست. قرائن نشان می‌‏دهند كه وی در علم و دانش به حد كمال رسیده بود و علاوه بر عالمان شیعی، بسیاری از محدثان اهل‌سنت نیز از او نقل حدیث كرده‏‌اند.

لقب

ذهبی با اشاره به این‌كه وی امام و پیشوای هَمْدان‏ بود، از او با لقب «فسطاطی» یاد می‌‏كند. ذكر این لقب گویای آن است‌‏كه وی مدتی در فسطاط، یكی از شهرهای مهم مصر زندگی می‏‌كرده است.

استادان

استاد او «ابوعلی حسن بن اسماعیل قحطبی» است. وی هم‌چنین از علمای اهل‏‌سنت مانند احمدبن بدیل بن قریش(قاضی هَمْدان‏) نیز روایت دارد.

شاگردان

از شاگردان شیعی او می‏‌توان «ابوالحسن علی بن بابویه قمی»(پدر شیخ صدوق) را نام برد. از او اثر تألیفی برجای نمانده است.

منابع

  1. خصال شیخ صدوق، ص515؛
  2. امالی شیخ صدوق، ص57 حدیث 14؛
  3. تهذیب الكمال، ابوالحجاج یوسف مزی، ج1ص270 شماره13؛
  4. سیر اعلام النبلاء، ج14ص550 شماره 315؛
  5. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص4.