ابراهیم بن عمروس همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
خط ۳۳: خط ۳۳:


== منابع ==
== منابع ==
خصال شیخ صدوق، ص515؛  
* خصال شیخ صدوق، ص515؛  
امالی شیخ صدوق، ص57 حدیث 14؛  
* امالی شیخ صدوق، ص57 حدیث 14؛  
تهذیب الكمال، ابوالحجاج یوسف مزی، ج1ص270 شماره13؛  
* تهذیب الكمال، ابوالحجاج یوسف مزی، ج1ص270 شماره13؛  
سیر اعلام النبلاء، ج14ص550 شماره 315؛  
* سیر اعلام النبلاء، ج14ص550 شماره 315؛  
طبقات اعلام الشیعه، ج1ص4.
* طبقات اعلام الشیعه، ج1ص4.


[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:عالمان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]
[[رده:محدثان شیعه]]

نسخهٔ ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۹

ابراهیم بن عمروس همدانی
احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی.jpg
نام کاملابراهیم بن عمروس همدانی
نام‌های دیگرابواسحاق هَمْدان‏ فسطاطی
اطلاعات شخصی
روز درگذشت321ق.
دیناسلام، شیعه
استادان
  • ابوعلی حسن بن اسماعیل قحطبی
  • احمدبن بدیل بن قریش
شاگردانابوالحسن علی بن بابویه قمی
فعالیت‌هافقیه، محدث شیعی

ابراهیم بن عمروس هَمْدان‏ی، فقیه و محدث شیعی. به گفته ذهبی وفات او در 321هجری اتفاق افتاده است. ذكر این لقب گویای آن است‌‏كه وی مدتی در فسطاط، یكی از شهرهای مهم مصر زندگی می‏‌كرده است.

معرفی اجمالی

ابراهیم بن عمروس هَمْدان‏ی، فقیه و محدث شیعی. سال ولادت او در دست نیست اما وفات او در اوایل قرن چهارم هجری و احتمالاً در هَمْدان‏ اتفاق افتاده است زیرا وی استاد ابوالحسن علی بن بابویه قمی بود و ابن بابویه در هَمْدان‏ در اواخر عمر او از او نقل حدیث كرده است. به گفته ذهبی وفات او در 321هجری اتفاق افتاده است. برخی از روایات او در امالی و خصال شیخ صدوق درباره فضیلت علی ذكر شده است. از دوران كودكی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست. قرائن نشان می‌‏دهند كه وی در علم و دانش به حد كمال رسیده بود و علاوه بر عالمان شیعی، بسیاری از محدثان اهل‌سنت نیز از او نقل حدیث كرده‏‌اند.

لقب

ذهبی با اشاره به این‌كه وی امام و پیشوای هَمْدان‏ بود، از او با لقب «فسطاطی» یاد می‌‏كند. ذكر این لقب گویای آن است‌‏كه وی مدتی در فسطاط، یكی از شهرهای مهم مصر زندگی می‏‌كرده است.

استادان

استاد او «ابوعلی حسن بن اسماعیل قحطبی» است. وی هم‌چنین از علمای اهل‏‌سنت مانند احمدبن بدیل بن قریش(قاضی هَمْدان‏) نیز روایت دارد.

شاگردان

از شاگردان شیعی او می‏‌توان «ابوالحسن علی بن بابویه قمی»(پدر شیخ صدوق) را نام برد. از او اثر تألیفی برجای نمانده است.

منابع

  • خصال شیخ صدوق، ص515؛
  • امالی شیخ صدوق، ص57 حدیث 14؛
  • تهذیب الكمال، ابوالحجاج یوسف مزی، ج1ص270 شماره13؛
  • سیر اعلام النبلاء، ج14ص550 شماره 315؛
  • طبقات اعلام الشیعه، ج1ص4.