ابراهیم بن حماد کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
| نام = براهیم بن حماد کوفی
| نام = براهیم بن حماد کوفی
| نام‌های دیگر =  
| نام‌های دیگر =  
| سال تولد = اوایل سده چهارم هجری
| سال تولد = اوایل قرن چهارم هجری
| تاریخ تولد =  
| تاریخ تولد =  
| محل تولد = [[کوفه]]
| محل تولد = [[کوفه]]
| سال درگذشت = اوایل سده چهارم
| سال درگذشت = اوایل قرن چهارم
| تاریخ درگذشت =  
| تاریخ درگذشت =  
| محل درگذشت =  
| محل درگذشت =  
خط ۱۸: خط ۱۸:
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
'''ابراهیم بن حماد کوفی'''، از دانشمندان و [[محدثان شیعه]] در قرن دوم و سوم هجری قمری بوده است.
'''ابراهیم بن حماد کوفی'''، از دانشمندان و [[محدّث|محدثان شیعه]] در قرن دوم و سوم هجری قمری بوده است.


=معرفی اجمالی=
=معرفی اجمالی=

نسخهٔ ‏۱۹ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۴

ابراهیم بن حماد
احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
نام کاملبراهیم بن حماد کوفی
اطلاعات شخصی
محل تولدکوفه
دیناسلام، شیعه
استادانمحمدبن مروان
شاگردان
  • احمد بن میثم
  • ابوالقاسم بن اسماعیل

ابراهیم بن حماد کوفی، از دانشمندان و محدثان شیعه در قرن دوم و سوم هجری قمری بوده است.

معرفی اجمالی

محدث شیعی در اوایل سده چهارم هجری. تاریخ ولادت و وفات او معلوم نیست. پسرش «ابوالحسن علی بن ابراهیم بن حماد» در اواسط سده چهارم می‌‏زیسته زیرا استاد ابن عیاش جوهری(م401ق) بوده است. همچنین علی بن حبشی بن قونی كوفی كه بعد از سال 332هجری وفات یافته با یك واسطه از او نقل حدیث می‌‏كند و این نشان می‌‌‏دهد كه وی در اوایل سده چهارم وفات یافته است. وی اهل كوفه بود و در آنجا پرورش یافت و پس از فراگیری ادبیات عرب به دانش حدیث روی آورد و احادیثی از او در منایع روایی شیعه به چشم می‌‏‌خورد. وی از دیدگاه كارشناسان علم رجال مورد تأیید قرار نگرفته و نسبت به درستی روایات او تردید وجود دارد. نجاشی و شیخ طوسی تنها با ذكر اینكه وی دارای كتابی است از او یاد كرده‌اند. از سوی دیگر اساتید و شاگردان او نیز مورد تأیید واقع نشده‌اند.

استادان

از اساتید او می‌‏توان محمدبن مروان را نام برد كه حال او به درستی روشن نیست.

شاگردان

از شاگردان او می‌‏‌توان احمد بن میثم و ابوالقاسم بن اسماعیل را نام برد كه این‌ها نیز افرادی ضعیف‏‌الروایه هستند. از تألیفات او كتابی است كه نام آن در منابع ذكر نشده است.

منابع

  1. تنقيح المقال(حجري)، ج1ص15 شماره 87؛
  2. رجال نجاشي، ص24 شماره 39؛
  3. طبقات اعلام الشيعه، ج1ص2؛
  4. معجم رجال الحديث، ج1ص197 شماره 136؛
  5. نقد الرجال تفرشي، ج1ص58 شماره 60.