کیمیاء السعادة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| عنوان = کیمیاء السعادة | |||
| تصویر = کیمیای سعادت.jpg | |||
| نام = کیمیای سعادت | |||
| پدیدآوران = [[محمد غزالی|ابوحامد غزالى]] | |||
| زبان = [[زبان فارسی|فارسی]] | |||
| زبان اصلی = | |||
| ترجمه = | |||
| سال نشر = 1361 ش | |||
| ناشر = انتشارات علمی و فرهنگی | |||
| تعداد صفحه = 120 | |||
| موضوع = [[اخلاق]]، آداب معاشرت | |||
| شابک = | |||
}} | |||
کتاب '''«کیمیاء السعادة»''' یا '''''«''کیمیای سعادت'''» نوشتهٔ [[محمد غزالی]] است. این اثر دربارهٔ [[اصول دین]] و معاشرت در [[اسلام]] که در آخرین سال‌های قرن پنجم هجری به [[زبان فارسی]] به رشته تحریر درآمده و از مشهورترین کتب عرفانی و دینی به‌شمار می‌رود که از لحاظ فصاحت کلام، درست‌نویسی و خالی بودن از تکلف و تصنع کم‌نظیر است<ref>غزالی طوسی، ابوحامد امام محمد، کیمیای سعادت، به کوشش حسین خدیوجم، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ دهم ۱۳۸۲.</ref>. | |||
| | == معرفی اجمالی == | ||
کیمیای سعادت چکیده‌ای است از کتاب بزرگ [[احیاء علوم الدین (کتاب)|احیاء علوم الدین]]، که غزالی آن را با همان نظم و ترتیب به زبان مادری خود نوشته است. مقدمۀ کتاب در چهار عنوان است: خودشناسی، خداشناسی، شناخت دنیا و شناخت آخرت. متن کتاب مانند احیاء به چهار رکن تقسیم شده: [[عبادات]]، معاملات، مُهلکات و مُنجیات. | |||
=== عبادات === | |||
غزالی برخلاف کتاب‌های فقهی در رکن عبادات به ظاهر عبادات نپرداخته و در همه جا فلسفه و معانی آن را نیز مورد بحث قرار داده است. این رکن کتاب مانند ارکان دیگر شامل ۱۰ اصل است: | |||
* اصل اول: اعتقاد [[اهل‌سنت]]؛ | |||
* اصل دوم: طلب علم؛ | |||
* اصل سوم: [[طهارت]]؛ | |||
* اصل چهارم: [[نماز]]؛ | |||
* اصل پنجم: [[زکات]]؛ | |||
* اصل ششم: [[روزه]] و شرایط آن؛ | |||
* اصل هفتم: [[حج]]؛ | |||
* اصل هشتم: [[قرآن]] خواندن؛ | |||
* اصل نهم: ذکر [[خداوند|حق‌تعالی]]؛ | |||
* اصل دهم: ترتیب و اذکار. | |||
== | === معاملات === | ||
در این رکن آداب و شرایط زندگی دنیوی مورد بحث قرار گرفته است و اصول و شرایطی که از نظر وی و با توجه به [[احادیث]] و سنن اسلامی برای زندگی سالم ضروری است، بیان شده‌است. این رکن کتاب نیز مشتمل بر ۱۰ اصل است: | |||
*اصل اول: | * اصل اول: آداب طعام خوردن؛ | ||
*اصل | * اصل دوم: آداب [[نکاح]]؛ | ||
*اصل | * اصل سوم: در آداب کسب و تجارت؛ | ||
* اصل چهارم: شناختن [[حلال]] و [[حرام]] و شبهات؛ | |||
*اصل پنجم: | * اصل پنجم:آداب صحبت؛ | ||
*اصل ششم: | * اصل ششم: آداب عزلت گرفتن از خلق؛ | ||
*اصل هفتم: | * اصل هفتم: آداب سفر؛ | ||
*اصل هشتم: | * اصل هشتم: آداب سماع و وجد؛ | ||
*اصل نهم: | * اصل نهم: [[امر به معروف و نهی از منکر]]؛ | ||
*اصل دهم: | * اصل دهم: فرمانروایی و رعیت داشتن. | ||
== | === مُهلکات === | ||
در این رکن | در این رکن ایشان به بررسی خطرات و دام‌هایی می‌پردازد که انسان را از راه راست بازمی‌دارد و از سعادت دنیوی و اخروی دور می‌سازد. این بخش کتاب، مانند ارکان دیگر به ۱۰ اصل تقسیم شده و نویسنده به یکی از این آفات پرداخته و راه شناخت صحیح آن و همچنین روش علاج و از بین بردن آن از خوی انسان را برشمرده است. این اصول عبارت‌اند از: | ||
*اصل اول: | * اصل اول: ریاضت نفس؛ | ||
*اصل دوم: | * اصل دوم: علاج شهوت شکم و فرج؛ | ||
*اصل سوم: | * اصل سوم: علاج شر سخن و آفت‌های زبان؛ | ||
*اصل چهارم: | * اصل چهارم: علاج بیماری [[خشم]] و [[کینه]] و [[حسد]]؛ | ||
*اصل پنجم: | * اصل پنجم: علاج دوستی دنیا؛ | ||
*اصل ششم: | * اصل ششم: علاج دوستی مال و آفت بخل؛ | ||
*اصل هفتم: | * اصل هفتم: علاج دوستی جاه و حشمت؛ | ||
*اصل هشتم: | * اصل هشتم: علاج ریا و نفاق اندر عبادت؛ | ||
*اصل نهم: | * اصل نهم: علاج کبر و [[عُجب]]؛ | ||
*اصل دهم: | * اصل دهم: علاج [[غرور]] و فریفتگی. | ||
== | === مُنجیات === | ||
در این | در این بخش کتاب، خصوصیات و کیفیت‌های روحی که سبب نجات انسان از بلایا و حسن عاقبت وی می‌شود مورد بحث قرار گرفته‌است. این رکن نیز ۱۰ اصل دارد: | ||
*اصل اول: | * اصل اول: در [[توبه]]؛ | ||
*اصل دوم: | * اصل دوم: در [[صبر]] و [[شکر]]؛ | ||
*اصل سوم: | * اصل سوم: در [[خوف]] و [[رجا]]؛ | ||
*اصل چهارم: | * اصل چهارم: در [[فقر]] و [[زهد]]؛ | ||
* اصل پنجم: در [[صدق]] و [[اخلاص]]؛ | |||
*اصل ششم: | * اصل ششم: در [[محاسبه]] و [[مراقبه]]؛ | ||
*اصل هفتم: | * اصل هفتم: در [[تفکر]] و [[ندامت]]؛ | ||
*اصل هشتم: | * اصل هشتم: در [[توکل]] و [[توحید]]؛ | ||
*اصل نهم: | * اصل نهم: در [[محبت]] و [[شوق]]؛ | ||
*اصل دهم: | * اصل دهم: در [[مرگ]] و احوال [[آخرت]]. | ||
== | == چاپ == | ||
در این | '''«کیمیای سعادت»''' چندین بار بوسیلۀ ''احمد آرام'' و ''حسین خدِیوجَم'' با زحمات و کار جداگانه در [[تهران]] به چاپ رسیده است. حسین خدیوجم، که ترجمه پارسی احیاء علوم الدین را نیز تألیف و به چاپ رسانده، متن کامل کیمیای سعادت را در سال ۱۳۶۱ در دو مجلد به چاپ رساند و تا حال بیش از ده بار به نشر رسیده است. در سال ۱۳۹۰ این کتاب مجدد، زیر نظر ''بهاءالدین خرمشاهی'' تصحیح و ویرایش شد و توسط نشر نگاه در یک مجلد به چاپ رسید. | ||
== ترجمه == | |||
این کتاب چندین بار به زبان‌های انگلیسی، [[عربی]]، ترکی، ایتالیایی، هندی و اردو، بنگالی و مالی (زبان کشورهای مالزیایی و [[سنگاپور]]) ترجمه گردیده است. | |||
= | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:کتاب‌ها]] | |||
[[رده:کتاب‌های اهل سنت]] | |||
[[رده: | |||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۴۰
| کیمیاء السعادة | |
|---|---|
 | |
| نام | کیمیای سعادت |
| پدیدآوران | ابوحامد غزالى |
| زبان | فارسی |
| سال نشر | 1361 ش |
| ناشر | انتشارات علمی و فرهنگی |
| تعداد صفحه | 120 |
| موضوع | اخلاق، آداب معاشرت |
کتاب «کیمیاء السعادة» یا «کیمیای سعادت» نوشتهٔ محمد غزالی است. این اثر دربارهٔ اصول دین و معاشرت در اسلام که در آخرین سال‌های قرن پنجم هجری به زبان فارسی به رشته تحریر درآمده و از مشهورترین کتب عرفانی و دینی به‌شمار می‌رود که از لحاظ فصاحت کلام، درست‌نویسی و خالی بودن از تکلف و تصنع کم‌نظیر است[۱].
معرفی اجمالی
کیمیای سعادت چکیده‌ای است از کتاب بزرگ احیاء علوم الدین، که غزالی آن را با همان نظم و ترتیب به زبان مادری خود نوشته است. مقدمۀ کتاب در چهار عنوان است: خودشناسی، خداشناسی، شناخت دنیا و شناخت آخرت. متن کتاب مانند احیاء به چهار رکن تقسیم شده: عبادات، معاملات، مُهلکات و مُنجیات.
عبادات
غزالی برخلاف کتاب‌های فقهی در رکن عبادات به ظاهر عبادات نپرداخته و در همه جا فلسفه و معانی آن را نیز مورد بحث قرار داده است. این رکن کتاب مانند ارکان دیگر شامل ۱۰ اصل است:
- اصل اول: اعتقاد اهل‌سنت؛
- اصل دوم: طلب علم؛
- اصل سوم: طهارت؛
- اصل چهارم: نماز؛
- اصل پنجم: زکات؛
- اصل ششم: روزه و شرایط آن؛
- اصل هفتم: حج؛
- اصل هشتم: قرآن خواندن؛
- اصل نهم: ذکر حق‌تعالی؛
- اصل دهم: ترتیب و اذکار.
معاملات
در این رکن آداب و شرایط زندگی دنیوی مورد بحث قرار گرفته است و اصول و شرایطی که از نظر وی و با توجه به احادیث و سنن اسلامی برای زندگی سالم ضروری است، بیان شده‌است. این رکن کتاب نیز مشتمل بر ۱۰ اصل است:
- اصل اول: آداب طعام خوردن؛
- اصل دوم: آداب نکاح؛
- اصل سوم: در آداب کسب و تجارت؛
- اصل چهارم: شناختن حلال و حرام و شبهات؛
- اصل پنجم:آداب صحبت؛
- اصل ششم: آداب عزلت گرفتن از خلق؛
- اصل هفتم: آداب سفر؛
- اصل هشتم: آداب سماع و وجد؛
- اصل نهم: امر به معروف و نهی از منکر؛
- اصل دهم: فرمانروایی و رعیت داشتن.
مُهلکات
در این رکن ایشان به بررسی خطرات و دام‌هایی می‌پردازد که انسان را از راه راست بازمی‌دارد و از سعادت دنیوی و اخروی دور می‌سازد. این بخش کتاب، مانند ارکان دیگر به ۱۰ اصل تقسیم شده و نویسنده به یکی از این آفات پرداخته و راه شناخت صحیح آن و همچنین روش علاج و از بین بردن آن از خوی انسان را برشمرده است. این اصول عبارت‌اند از:
- اصل اول: ریاضت نفس؛
- اصل دوم: علاج شهوت شکم و فرج؛
- اصل سوم: علاج شر سخن و آفت‌های زبان؛
- اصل چهارم: علاج بیماری خشم و کینه و حسد؛
- اصل پنجم: علاج دوستی دنیا؛
- اصل ششم: علاج دوستی مال و آفت بخل؛
- اصل هفتم: علاج دوستی جاه و حشمت؛
- اصل هشتم: علاج ریا و نفاق اندر عبادت؛
- اصل نهم: علاج کبر و عُجب؛
- اصل دهم: علاج غرور و فریفتگی.
مُنجیات
در این بخش کتاب، خصوصیات و کیفیت‌های روحی که سبب نجات انسان از بلایا و حسن عاقبت وی می‌شود مورد بحث قرار گرفته‌است. این رکن نیز ۱۰ اصل دارد:
- اصل اول: در توبه؛
- اصل دوم: در صبر و شکر؛
- اصل سوم: در خوف و رجا؛
- اصل چهارم: در فقر و زهد؛
- اصل پنجم: در صدق و اخلاص؛
- اصل ششم: در محاسبه و مراقبه؛
- اصل هفتم: در تفکر و ندامت؛
- اصل هشتم: در توکل و توحید؛
- اصل نهم: در محبت و شوق؛
- اصل دهم: در مرگ و احوال آخرت.
چاپ
«کیمیای سعادت» چندین بار بوسیلۀ احمد آرام و حسین خدِیوجَم با زحمات و کار جداگانه در تهران به چاپ رسیده است. حسین خدیوجم، که ترجمه پارسی احیاء علوم الدین را نیز تألیف و به چاپ رسانده، متن کامل کیمیای سعادت را در سال ۱۳۶۱ در دو مجلد به چاپ رساند و تا حال بیش از ده بار به نشر رسیده است. در سال ۱۳۹۰ این کتاب مجدد، زیر نظر بهاءالدین خرمشاهی تصحیح و ویرایش شد و توسط نشر نگاه در یک مجلد به چاپ رسید.
ترجمه
این کتاب چندین بار به زبان‌های انگلیسی، عربی، ترکی، ایتالیایی، هندی و اردو، بنگالی و مالی (زبان کشورهای مالزیایی و سنگاپور) ترجمه گردیده است.
پانویس
- ↑ غزالی طوسی، ابوحامد امام محمد، کیمیای سعادت، به کوشش حسین خدیوجم، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ دهم ۱۳۸۲.