دوازدهمین کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

این عید سعید و مبارک را - که میلاد مسعود پیغمبر معظّم اسلام، حضرت محمّدبن عبداللَّه صلّی اللَّه علیه وآله وسلّم و همچنین ولادت امام جعفربن محمّد الصّادق علیه الصّلاةوالسّلام است - به همه حضّار محترم، ملت عزیز ایران و مسلمانان جهان تبریک عرض می‌کنم.

یقیناً آن روزی که دنیای ظلمانیِ زمان ولادت پیغمبر، با نور الهیِ این وجود مقدّس منوّر شد، باید مبدأ تاریخ جدیدی برای بشریت محسوب شود. همان طوری که امیرالمؤمنین علیه الصّلاةوالسّلام در بیاناتشان فرمودند، در آن روز بر اثر حاکمیت قوانین و سلطه‌های ظالمانه، نور سعادت از میان جوامع بشری رخت بربسته بود؛ «والدّنیا کاسفة النّور، ظاهرة الغرور». نور وجود پیغمبر از همان آغاز، نشانه‌های حاکمیت حق و دلایل حضور برهان الهی را در میان مردم آشکار کرد. عجایبی که در هنگام ولادت پیغمبر اکرم(ص) رخ داده است، در حقیقت هشداری به بشریت و تاریخ محسوب می‌شود. این که کاخ کسری در هنگام این ولادت آسیب ببیند، یا آتشکده‌هایی خاموش شود، یک معنای  نمادین هم دارد.  

معنای نمادین این حقایق و حوادث این است که با ظهور این مولود مبارک، راهی در مقابل پای بشر گذاشته خواهد شد و بشریّت باید از ظلماتِ اوهام و نظام‌های ظالمانه نجات پیدا کند. این که چه کسانی این راه را انتخاب کنند و با قدرت بپیمایند و چه کسانی از آن اعراض کنند و به خیرات آن نرسند، به اراده و خواست انسان‌ها بستگی دارد. خود آنها هستند که سرنوشت و آینده خودشان را به دست خود انتخاب می‌کنند؛ لیکن این راه در مقابل انسان‌ها گذاشته شده است. علاوه بر این، سنّت الهی هم بر این است که حرکت عمومی بشر، به سمت همین هدف‌های والا ترتیب داده شود. این چیزی است که به طور قهری و طبیعی، جامعه بشریّت به سمت آن حرکت می‌کند. همچنان که همه حوادث تاریخ هم این را نشان داده است؛ تعالی علمی بشری و پیشرفت معرفتی انسان، همه در جهت تعالیم نبیّ اکرم اسلام و به سوی نهایتِ این راه است.  

امروز هم بیش از همیشه، انسان‌ها به تعالیم روشنگر پیغمبر اسلام احساس نیاز می‌کنند. ملت ما مفتخر است که بحمداللَّه با اراده و تصمیم و ایستادگی و مقاومت خود، اوّلاً این راه را آگاهانه انتخاب کرد؛ ثانیاً بر پیمودن این راه استقامت ورزید و پافشاری کرد. برای ملت ایران افتخار بزرگی است که پرچمدار دعوت نبوی در همه عرصه‌های حیات باشد.  

اسلام فقط برای این نیامد که اعتقادی را در زوایای قلب و ذهن انسان‌ها به وجود آورد؛ ولو آن اعتقاد، در عمل و زندگی آنها هیچ گونه اثری نگذارد. اسلام آمد تا زندگی را متحوّل کند و راه بشر را تصحیح نماید. اعتقاد به اسلام، سرچشمه عمل بشر است. احکام و قوانین اسلام، فراگیرِ همه عرصه‌های زندگی انسان‌هاست - زندگی اجتماعی، زندگی فردی، زندگی سیاسی و مشی اقتصادی - و اسلام برای همه آنها برنامه و راهنمایی دارد. امروز بحمداللَّه ملت ایران مفتخر است که همه عرصه‌های زندگی خود را تحت تعلیم اسلام گذاشته است. البته واقعیّت زندگی ما، با آن چیزی که اسلام از ما می‌خواهد، فاصله بسیار زیادی دارد؛ لیکن جهت‌گیری نظام اسلامی به سمت پُر کردن این فاصله است و بحمداللَّه به فضل انقلاب و با راهنمایی امام بزرگوار و با همّت مجاهدانه ملت ایران، در این سال‌ها این جهتگیری را داشته‌ایم و روزبه روز ملت ایران در این راه راسختر شده است.