ابوبکر بن سالم: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo">پرونده:ابوبکربن سالم.jpg|جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی| مقبره ابوب...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
!نام | !نام | ||
! | !أبوبکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|درگذشت | |درگذشت | ||
|992ق | |992ق | ||
|- | |||
|آثار | |||
|«فتح باب المواهب وبغیة مطلب الطالب» | |||
«معارج التوحید» | |||
«معراج الأرواح إلی المنهج الوضاح» | |||
«مفتاح السرائر وکنز الذخائر» | |||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابوبکر بن سالم''' (919 - 992 ق) عالم دینی و مصلح اجتماعی و سیاسی با نفوذ و اعتبار زیاد در محافل اجتماعی حضرمی بود. وی دارای ریاست علمی و دینی در شهر خودش عینات بود و هر جا که | '''ابوبکر بن سالم''' (919 - 992 ق) عالم دینی و مصلح اجتماعی و سیاسی با نفوذ و اعتبار زیاد در محافل اجتماعی حضرمی بود <ref>الزرکلی, خیر الدین (2002). الجزء الثانی. بیروت، لبنان: دار العلم للملایین. صفحة 64</ref>. | ||
وی دارای ریاست علمی و دینی در شهر خودش عینات بود و هر جا که می‌رفت جمعیت به دور او حلقه می‌زدند. وی جد اعلای خاندان شیخ ابوبکر بن سالم که از [[علویان]] هستند بود<ref>القضمانی, محمد یاسر (2014). السادة آل باعلوی وغیض من فیض أقوالهم الشریفة وأحوالهم المنیفة. دمشق، سوریا: دار نور الصباح. صفحة 109</ref>. | |||
=نسب= | =نسب= | ||
أبوبکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن السقاف بن محمد مولی الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسی بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد‌الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین السبط بن علی بن أبی‌طالب، وعلی زوج فاطمة بنت محمد صلی الله علیه وسلم. نسب او با 25 واسطه به [[محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم(ص)]] منتهی می‌شود. | |||
=تولد و تربیت= | =تولد و تربیت= | ||
وی در شهر | وی در شهر تریم در منطقه حضرموت در روز شنبه سیزدهم جمادی الاول در سال 919 هجری قمری متولد شد و مادرش طلحه بنت عقیل بن احمد بن ابی‌بکر السکران است. او در تریم بزرگ شد، سپس به همراه پدرش به روستای اللسک روستایی که اکنون نیز وجود دارد نقل مکان کرد در آنجا از محضر اساتیدی چند بهره‌مند شد. سپس در سال 946 هجری قمری در شهر عینات در شرق تریم ساکن شد و مسجد خود را در آنجا تأسیس کرد و تا زمان مرگ امامت آنجا را بر عهده داشت<ref>السقاف, عبدالرحمن بن عبیدالله (1425 هـ). إدام القوت فی ذکر بلدان حضرموت. بیروت، لبنان: دار المنهاج. صفحة 975</ref>. | ||
=اساتید= | =اساتید= | ||
| خط ۲۶: | خط ۳۶: | ||
او از محضر اساتید متعددی بهره برد که عبارتند از: | او از محضر اساتید متعددی بهره برد که عبارتند از: | ||
أحمد بن | أحمد بن عبدالرحمن السکران | ||
عمر بن محمد | عمر بن محمد باشیبان | ||
عبدالله بن محمد باقشیر | |||
عمر بن | عمر بن عبدالله بامخرمة | ||
أحمد بن | أحمد بن علوی باجحدب | ||
محمد بن محمد | محمد بن محمد البکری | ||
معروف بن | معروف بن عبدالله باجمّال<ref>الشلی, محمد بن أبی‌بکر (1402 هـ). المشرع الروی فی مناقب السادة الکرام آل أبی علوی (PDF). الجزء الثانی (الطبعة الثانیة). صفحة 58</ref>. | ||
=فعالیت‌های اصلاح گرایانه= | |||
ابوبکر بن سالم پس از درگذشت استادش تنها رهبر مذهبی و ریاست [[صوفیان]] در حضرموت شد و به واسطه موقعیت و مرکز خود با استفاده از نفوذ خود بزرگترین رهبر مذهبی شد که دارای زندگی اجتماعی و سیاسی موثری شد. از جمله فعلیت‌های اصلاحی او می‌توان به حل اختلاف بسیاری از روسای قبایل که با هم منازعه داشتند، امرا و سلاطینی که از او می‌خواستند بین آنان میانجیگری کند و همچنین از علما، بزرگان و اهل [[تصوف]] نیز بسیار به او مراجعه می‌کردند. و از آنجا که عینات در آن زمان خود یک منطقه نظامی بود او توانست با قدرت مدیریت خود آن منطقه را از بحران دور نگه دارد. شهرت او در تمام کشورهای عربی و دیگر شهرهای مثل فاس در مغرب دور گسترش یافت. دانشمندان، شاهزادگان نویسندگان و شاعران در نوشته‌ها و اشعار خود از وی تمجید کرده‌اند. | |||
ابوبکر بن سالم پس از درگذشت استادش تنها رهبر مذهبی و ریاست [[صوفیان]] در حضرموت شد و به واسطه موقعیت و مرکز خود | |||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
شاگردان بسیاری از کرسی تدریس وی بهرمند و | شاگردان بسیاری از کرسی تدریس وی بهرمند و فارغ‌التحصیل شده‌اند و به همین دلیل از علمای بنام شده‌اند که از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: | ||
أحمد بن محمد الحبشی | |||
عبدالرحمن بن محمد الجفری | |||
عبدالرحمن بن أحمد البیض | |||
یوسف بن عابد الحسنی | |||
محمد بن علوی صاحب المقیروبات | |||
عبدالرحمن بن محمد السکران | |||
عبدالرحمن بن عقیل العطاس | |||
عمر بن عیسی بارکوة | |||
أحمد بن صالح الشریف | |||
حسن بن أحمد باشعیب | |||
محمد بن | محمد بن عبدالرحمن باوزیر | ||
محمد بن عمرالخطیب | |||
عبدالله بن أحمد الخطیب | |||
محمد سراج‌الدین باجمّال | |||
أحمد بن سهل الیتیم | |||
عمر بن إبراهیم الحبانی | |||
عبید بن عبدالملک بانافع<ref>الکاف, عمر بن علوی (1423 هـ). خلاصة الخبر عن بعض أعیان القرنین العاشر والحادی عشر. دار المنهاج. صفحة 79</ref> | |||
=آثار= | =آثار= | ||
او دیوانی منظوم داشته ولی اکثر آثارش به شکل و نثری لطیف در بیان لطائف است. علوم دینی و شرعی و بیان حقائق طریقتی از دیگر موضوعات تالیفات اوست که از آن میان | او دیوانی منظوم داشته ولی اکثر آثارش به شکل و نثری لطیف در بیان لطائف است. علوم دینی و شرعی و بیان حقائق طریقتی از دیگر موضوعات تالیفات اوست که از آن میان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: | ||
«فتح باب المواهب | «فتح باب المواهب وبغیة مطلب الطالب» | ||
«معارج | «معارج التوحید» | ||
«معراج الأرواح | «معراج الأرواح إلی المنهج الوضاح» | ||
«مفتاح السرائر | «مفتاح السرائر وکنز الذخائر» | ||
=فرزندان= | =فرزندان= | ||
او چهار دختر به | او چهار دختر به نام‌های: فاطمة، عائشة، علویة و طلحة. و سیزده پسر به نام‌های: عبدالرحمن، جعفر، عبدالله الأکبر و سالم که نسل همگی آنان ادامه نیافته است. ولی او از فرزندانش با نام‌های الحسین، الحامد، عمرالمحضار، حسن، أحمد، صالح، علی، شیخان و عبدالله الأصغر نسلش ادامه یافت که آنها را به نام آل شیخ ابوبکر بن سالم می‌شناسند. سپس این خانواده به شاخه‌های متعددی تقسیم شد که هریک را با نام و نسب اجداد خود میشناختند که عبارتند از:آل الحسین، آل الحامد، آل حیدر، آل شیخان، آل المحضار، آل الهدار، آل بن ناصر، آل بن جندان، آل بوفطیم، آل الحیید و.... | ||
=وفات= | =وفات= | ||
وی در شب یکشنبه 27 ذی الحجه 992 هجری قمری در عینات درگذشت و در همآنجا به خاک سپرده شد و گنبدی بلند بر فراز قبر وی برای زیارت کنندگانش از همه کشورها ساخته شد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A8%D9%83%D8%B1_%D8%A8%D9%86_%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%85 | وی در شب یکشنبه 27 ذی الحجه 992 هجری قمری در عینات درگذشت و در همآنجا به خاک سپرده شد و گنبدی بلند بر فراز قبر وی برای زیارت کنندگانش از همه کشورها ساخته شد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%A8%D9%83%D8%B1_%D8%A8%D9%86_%D8%B3%D8%A7%D9%84%D9%85 أبوبکر بن سالم]</ref>. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:صوفیه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۱۹
| نام | أبوبکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابوبکر بن سالم |
| درگذشت | 992ق |
| آثار | «فتح باب المواهب وبغیة مطلب الطالب»
«معارج التوحید» «معراج الأرواح إلی المنهج الوضاح» «مفتاح السرائر وکنز الذخائر» |
ابوبکر بن سالم (919 - 992 ق) عالم دینی و مصلح اجتماعی و سیاسی با نفوذ و اعتبار زیاد در محافل اجتماعی حضرمی بود [۱]. وی دارای ریاست علمی و دینی در شهر خودش عینات بود و هر جا که می‌رفت جمعیت به دور او حلقه می‌زدند. وی جد اعلای خاندان شیخ ابوبکر بن سالم که از علویان هستند بود[۲].
نسب
أبوبکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن السقاف بن محمد مولی الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن أحمد المهاجر بن عیسی بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد‌الباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین السبط بن علی بن أبی‌طالب، وعلی زوج فاطمة بنت محمد صلی الله علیه وسلم. نسب او با 25 واسطه به پیامبر اکرم(ص) منتهی می‌شود.
تولد و تربیت
وی در شهر تریم در منطقه حضرموت در روز شنبه سیزدهم جمادی الاول در سال 919 هجری قمری متولد شد و مادرش طلحه بنت عقیل بن احمد بن ابی‌بکر السکران است. او در تریم بزرگ شد، سپس به همراه پدرش به روستای اللسک روستایی که اکنون نیز وجود دارد نقل مکان کرد در آنجا از محضر اساتیدی چند بهره‌مند شد. سپس در سال 946 هجری قمری در شهر عینات در شرق تریم ساکن شد و مسجد خود را در آنجا تأسیس کرد و تا زمان مرگ امامت آنجا را بر عهده داشت[۳].
اساتید
او از محضر اساتید متعددی بهره برد که عبارتند از:
أحمد بن عبدالرحمن السکران
عمر بن محمد باشیبان
عبدالله بن محمد باقشیر
عمر بن عبدالله بامخرمة
أحمد بن علوی باجحدب
محمد بن محمد البکری
معروف بن عبدالله باجمّال[۴].
فعالیت‌های اصلاح گرایانه
ابوبکر بن سالم پس از درگذشت استادش تنها رهبر مذهبی و ریاست صوفیان در حضرموت شد و به واسطه موقعیت و مرکز خود با استفاده از نفوذ خود بزرگترین رهبر مذهبی شد که دارای زندگی اجتماعی و سیاسی موثری شد. از جمله فعلیت‌های اصلاحی او می‌توان به حل اختلاف بسیاری از روسای قبایل که با هم منازعه داشتند، امرا و سلاطینی که از او می‌خواستند بین آنان میانجیگری کند و همچنین از علما، بزرگان و اهل تصوف نیز بسیار به او مراجعه می‌کردند. و از آنجا که عینات در آن زمان خود یک منطقه نظامی بود او توانست با قدرت مدیریت خود آن منطقه را از بحران دور نگه دارد. شهرت او در تمام کشورهای عربی و دیگر شهرهای مثل فاس در مغرب دور گسترش یافت. دانشمندان، شاهزادگان نویسندگان و شاعران در نوشته‌ها و اشعار خود از وی تمجید کرده‌اند.
شاگردان
شاگردان بسیاری از کرسی تدریس وی بهرمند و فارغ‌التحصیل شده‌اند و به همین دلیل از علمای بنام شده‌اند که از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
أحمد بن محمد الحبشی
عبدالرحمن بن محمد الجفری
عبدالرحمن بن أحمد البیض
یوسف بن عابد الحسنی
محمد بن علوی صاحب المقیروبات
عبدالرحمن بن محمد السکران
عبدالرحمن بن عقیل العطاس
عمر بن عیسی بارکوة
أحمد بن صالح الشریف
حسن بن أحمد باشعیب
محمد بن عبدالرحمن باوزیر
محمد بن عمرالخطیب
عبدالله بن أحمد الخطیب
محمد سراج‌الدین باجمّال
أحمد بن سهل الیتیم
عمر بن إبراهیم الحبانی
عبید بن عبدالملک بانافع[۵]
آثار
او دیوانی منظوم داشته ولی اکثر آثارش به شکل و نثری لطیف در بیان لطائف است. علوم دینی و شرعی و بیان حقائق طریقتی از دیگر موضوعات تالیفات اوست که از آن میان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
«فتح باب المواهب وبغیة مطلب الطالب»
«معارج التوحید»
«معراج الأرواح إلی المنهج الوضاح»
«مفتاح السرائر وکنز الذخائر»
فرزندان
او چهار دختر به نام‌های: فاطمة، عائشة، علویة و طلحة. و سیزده پسر به نام‌های: عبدالرحمن، جعفر، عبدالله الأکبر و سالم که نسل همگی آنان ادامه نیافته است. ولی او از فرزندانش با نام‌های الحسین، الحامد، عمرالمحضار، حسن، أحمد، صالح، علی، شیخان و عبدالله الأصغر نسلش ادامه یافت که آنها را به نام آل شیخ ابوبکر بن سالم می‌شناسند. سپس این خانواده به شاخه‌های متعددی تقسیم شد که هریک را با نام و نسب اجداد خود میشناختند که عبارتند از:آل الحسین، آل الحامد، آل حیدر، آل شیخان، آل المحضار، آل الهدار، آل بن ناصر، آل بن جندان، آل بوفطیم، آل الحیید و....
وفات
وی در شب یکشنبه 27 ذی الحجه 992 هجری قمری در عینات درگذشت و در همآنجا به خاک سپرده شد و گنبدی بلند بر فراز قبر وی برای زیارت کنندگانش از همه کشورها ساخته شد[۶].
پانویس
- ↑ الزرکلی, خیر الدین (2002). الجزء الثانی. بیروت، لبنان: دار العلم للملایین. صفحة 64
- ↑ القضمانی, محمد یاسر (2014). السادة آل باعلوی وغیض من فیض أقوالهم الشریفة وأحوالهم المنیفة. دمشق، سوریا: دار نور الصباح. صفحة 109
- ↑ السقاف, عبدالرحمن بن عبیدالله (1425 هـ). إدام القوت فی ذکر بلدان حضرموت. بیروت، لبنان: دار المنهاج. صفحة 975
- ↑ الشلی, محمد بن أبی‌بکر (1402 هـ). المشرع الروی فی مناقب السادة الکرام آل أبی علوی (PDF). الجزء الثانی (الطبعة الثانیة). صفحة 58
- ↑ الکاف, عمر بن علوی (1423 هـ). خلاصة الخبر عن بعض أعیان القرنین العاشر والحادی عشر. دار المنهاج. صفحة 79
- ↑ أبوبکر بن سالم