احمد بن حسن حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد = | ||
| محل تولد = | | محل تولد = | ||
| سال درگذشت = 304ق | | سال درگذشت = 304ق. | ||
| تاریخ درگذشت = | | تاریخ درگذشت = | ||
| محل درگذشت = | | محل درگذشت = | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن حسن حسینی'''، [[محدث]] [[شیعی]] و از [[اصحاب]] [[ | '''احمد بن حسن حسینی'''، [[محدث]] [[شیعی]] و از [[اصحاب]] [[حسن بن علی (عسکری)|امام عسکری (علیه‌السلام)]]. در منابع حدیثی [[مذهب شیعه|شیعه]]، احادیث متعددی از او باقی مانده که در تمام این موارد شاگرد او [[ابوالحسن محمد بن قاسم جرجانی]] استاد [[شیخ صدوق]] معروف به [[مفسر گرگانی]] از وی روایت میکند. مضمون احادیثی که توسط او نقل شده، بیشتر در موضوع [[اخلاق]] و تربیت است. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن حسن حسینی، محدث شیعی و از اصحاب امام عسکری علیه‌السلام. کنیه او در منابع ذکر نشده است. ولادت او در اوایل | احمد بن حسن حسینی، محدث شیعی و از اصحاب امام عسکری (علیه‌السلام). کنیه او در منابع ذکر نشده است. ولادت او در اوایل قرن سوم [[هجری]] روی داد زیرا وی احادیثی به طور مستقیم از امام یازدهم [[شیعیان]] دارد و با توجه به این‌که آن امام در 260هجری وفات یافت پس او در آن زمان از سن کافی و وجاهت لازم برخوردار بود. | ||
وی همچنین نزد [[ناصر كبیر اطروش|ناصر کبیر اطروش]] شاگردی نموده و [[احادیث]] متعددی از او دارد، بنابراین وفات او را میتوان بعد از 304هجری تخمین زد. از دوران کودکی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست ولی از آنجا که وی از امام عسکری (علیه‌السلام) [[حدیث]] شنیده، استفاده میشود که مدتی در [[سامراء]] اقامت داشته و پس از درگذشت آن امام، به [[طبرستان]] آمد و نزد «حسن بن علی ناصر اطروش»(فرمانروای علوی طبرستان که ضمن رهبری سیاسی جامعه، حلقه درسی نیز در آمل داشت)، جلوس نمود و به استماع حدیث مشغول شده است. | |||
در منابع حدیثی شیعه، احادیث متعددی از او باقی مانده که در تمام این موارد شاگرد او [[ابوالحسن محمد بن قاسم جرجانی]] استاد [[شیخ صدوق]] معروف به [[مفسر گرگانی]] از وی روایت میکند. مضمون احادیثی که توسط او نقل شده، بیشتر در موضوع [[اخلاق]] و تربیت است. از او هیچ اثر تألیفی باقی نمانده است. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
* الامالی، شیخ صدوق، ص171 حدیث172، وص439 حدیث580؛ | |||
* طبقات اعلام الشیعه، ج1ص22؛ | |||
* عیون اخبار الرضا، ج1ص5 حدیث1؛ | |||
* معانی الاخبار، ص287 باب معنی الموت، حدیث1 و2 و6؛ | |||
* وسایل الشیعه(آل البیت)، ج2ص436 حدیث2573 وص448 حدیث2614، و ج9ص390 حدیث12309. | |||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۰
| احمد بن حسن حسینی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن حسن حسینی |
| اطلاعات شخصی | |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
احمد بن حسن حسینی، محدث شیعی و از اصحاب امام عسکری (علیه‌السلام). در منابع حدیثی شیعه، احادیث متعددی از او باقی مانده که در تمام این موارد شاگرد او ابوالحسن محمد بن قاسم جرجانی استاد شیخ صدوق معروف به مفسر گرگانی از وی روایت میکند. مضمون احادیثی که توسط او نقل شده، بیشتر در موضوع اخلاق و تربیت است.
معرفی اجمالی
احمد بن حسن حسینی، محدث شیعی و از اصحاب امام عسکری (علیه‌السلام). کنیه او در منابع ذکر نشده است. ولادت او در اوایل قرن سوم هجری روی داد زیرا وی احادیثی به طور مستقیم از امام یازدهم شیعیان دارد و با توجه به این‌که آن امام در 260هجری وفات یافت پس او در آن زمان از سن کافی و وجاهت لازم برخوردار بود.
وی همچنین نزد ناصر کبیر اطروش شاگردی نموده و احادیث متعددی از او دارد، بنابراین وفات او را میتوان بعد از 304هجری تخمین زد. از دوران کودکی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست ولی از آنجا که وی از امام عسکری (علیه‌السلام) حدیث شنیده، استفاده میشود که مدتی در سامراء اقامت داشته و پس از درگذشت آن امام، به طبرستان آمد و نزد «حسن بن علی ناصر اطروش»(فرمانروای علوی طبرستان که ضمن رهبری سیاسی جامعه، حلقه درسی نیز در آمل داشت)، جلوس نمود و به استماع حدیث مشغول شده است. در منابع حدیثی شیعه، احادیث متعددی از او باقی مانده که در تمام این موارد شاگرد او ابوالحسن محمد بن قاسم جرجانی استاد شیخ صدوق معروف به مفسر گرگانی از وی روایت میکند. مضمون احادیثی که توسط او نقل شده، بیشتر در موضوع اخلاق و تربیت است. از او هیچ اثر تألیفی باقی نمانده است.
منابع
- الامالی، شیخ صدوق، ص171 حدیث172، وص439 حدیث580؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص22؛
- عیون اخبار الرضا، ج1ص5 حدیث1؛
- معانی الاخبار، ص287 باب معنی الموت، حدیث1 و2 و6؛
- وسایل الشیعه(آل البیت)، ج2ص436 حدیث2573 وص448 حدیث2614، و ج9ص390 حدیث12309.