اسماعیلیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۷۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
 
{{جعبه اطلاعات فرق و مذاهب
| عنوان = اسماعیلیه
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام = اباضیه
| نام رایج =
| تاریخ شکل گیری =
| مبدأ شکل گیری =
| موسس = 
| عقیده = 
}}
'''«اسماعیلیّه»''' فرقه‌ای از [[شیعه]] هستند که معتقدند [[امامت|مقام امامت]] پس از [[جعفر بن محمد (صادق‌)|امام صادق (علیه‌السلام)]] به فرزند بزرگش اسماعیل که در زمان آن حضرت از دنیا رفته است منتقل شده است. از این گروه به [[قرامطه]] و شش امامی نیز تعبیر شده است<ref>سبحانی، جعفر؛ بحوث فی الملل و النحل؛ ج ۷، ص ۵۴.</ref>.
'''«اسماعیلیّه»''' فرقه‌ای از [[شیعه]] هستند که معتقدند [[امامت|مقام امامت]] پس از [[جعفر بن محمد (صادق‌)|امام صادق (علیه‌السلام)]] به فرزند بزرگش اسماعیل که در زمان آن حضرت از دنیا رفته است منتقل شده است. از این گروه به [[قرامطه]] و شش امامی نیز تعبیر شده است<ref>سبحانی، جعفر؛ بحوث فی الملل و النحل؛ ج ۷، ص ۵۴.</ref>.
   
   
=اسماعیلیّه=
== اسماعیلیّه ==
اسماعیلیه از موعود باوران غیر معتقد به [[حجت بن حسن (مهدی)|حضرت مهدی (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف)]] بودند که به [[امامت]] شش امام اول شیعیان [[اثناعشری]] اعتقاد داشتند، اما پس از امام صادق (علیه‌السلام) بزرگ‌ترین فرزند او اسماعیل، یا فرزند او محمد را به امامت پذیرفتند<ref>شهرستانی، محمد بن عبدالکریم؛ الملل و النحل؛ ج 1،  ص ۲۲۶.</ref> و از پذیرش امامت [[موسی بن جعفر (کاظم)|امام موسی کاظم (علیه‌السلام)]] خودداری کردند، در حالی‌که اسماعیل  در زمان پدرش از دنیا رفته بود.
اسماعیلیه از موعود باوران غیر معتقد به [[حجت بن حسن (مهدی)|حضرت مهدی (عجل‌الله تعالی فرجه الشریف)]] بودند که به [[امامت]] شش امام اول شیعیان [[اثناعشری]] اعتقاد داشتند، اما پس از امام صادق (علیه‌السلام) بزرگ‌ترین فرزند او اسماعیل، یا فرزند او محمد را به امامت پذیرفتند<ref>شهرستانی، محمد بن عبدالکریم؛ الملل و النحل؛ ج 1،  ص ۲۲۶.</ref> و از پذیرش امامت [[موسی بن جعفر (کاظم)|امام موسی کاظم (علیه‌السلام)]] خودداری کردند، در حالی‌که اسماعیل  در زمان پدرش از دنیا رفته بود.


خط ۸: خط ۱۸:


[[مبارکیه]] خود به دو گروه تقسیم شدند: گروهی که [[قرامطه]] نامیده شدند و معتقد بودند که محمد بن اسماعیل نمرده و او همان قائم و مهدی است که روزی ظهور خواهد کرد و با ظهور او دور هفتم جهان آغاز خواهد شد. آنان به وجود امامان مستور بعد از محمد بن اسماعیل اعتقاد نداشتند<ref>نوبختی، حسن بن موسی؛ فرق الشیعه؛ انتشارات مکتبه الفقیه قم؛  ص ۸۳-۸۴.</ref> و گروه دیگری بودند که می‌گفتند که دور هفتم جهان با محمد بن اسماعیل آغاز شده و بعد از وی امامان مستوری هستند که در بلاد و شهرها می‌گردند و داعیان و مبلغانی دارند که مردم را به پیروی از امام مستور فرای می‌خوانند و بعد از امامان مستور، مهدی ظهور خواهد کرد<ref>شهرستانی، محمد بن عبدالکریم؛ الملل و النحل؛ ‌تحقیق محمد سید گیلانی؛ دارالمعرفه بیروت؛ ج ۱، ص ۱۹۲.</ref>.
[[مبارکیه]] خود به دو گروه تقسیم شدند: گروهی که [[قرامطه]] نامیده شدند و معتقد بودند که محمد بن اسماعیل نمرده و او همان قائم و مهدی است که روزی ظهور خواهد کرد و با ظهور او دور هفتم جهان آغاز خواهد شد. آنان به وجود امامان مستور بعد از محمد بن اسماعیل اعتقاد نداشتند<ref>نوبختی، حسن بن موسی؛ فرق الشیعه؛ انتشارات مکتبه الفقیه قم؛  ص ۸۳-۸۴.</ref> و گروه دیگری بودند که می‌گفتند که دور هفتم جهان با محمد بن اسماعیل آغاز شده و بعد از وی امامان مستوری هستند که در بلاد و شهرها می‌گردند و داعیان و مبلغانی دارند که مردم را به پیروی از امام مستور فرای می‌خوانند و بعد از امامان مستور، مهدی ظهور خواهد کرد<ref>شهرستانی، محمد بن عبدالکریم؛ الملل و النحل؛ ‌تحقیق محمد سید گیلانی؛ دارالمعرفه بیروت؛ ج ۱، ص ۱۹۲.</ref>.
== دیدگاه شیخ مفید ==
== دیدگاه شیخ مفید ==
[[شیخ مفید]] دربارۀ اسماعیل می‌گوید: اسماعیل بزرگ‌ترین پسر امام صادق (علیه‌السلام) بود. امام، او را بسیار دوست می‌داشت و به او بیش از دیگران نیکی و محبت می‌کرد؛ ولی اسماعیل در زمان حیات پدر در «عریض» (دره‌ای نزدیک مدینه) از دنیا رفت. مردم، جنازه‌اش را به مدینه نزد امام صادق (علیه‌السلام) آوردند و در [[قبرستان بقیع]] دفن کردند. روایت شده است حضرت در مرگ او بسیار بی‌تابی می‌کرد، به‌گونه‌ای که با پای برهنه و بی ردا، دنبال تابوت او می‌رفت. همچنین دستور  می‌فرمود تابوت او را پیش از دفن، چندین بار به زمین نهادند و هربار حضرت می‌آمد و پارچه از روی صورتش برمی‌داشت و در روی او نگاه می‌کرد. مقصود امام از این کار، این بود که مرگ او را پیش چشم آنان که گمان بر امامت و جانشینی او داشتند، ثابت و شبهۀ آنان را دربارۀ زنده بودنش بر طرف کند و به آنها بفهماند که اسماعیل واقعا از دنیا رفته است.
[[شیخ مفید]] دربارۀ اسماعیل می‌گوید: اسماعیل بزرگ‌ترین پسر امام صادق (علیه‌السلام) بود. امام، او را بسیار دوست می‌داشت و به او بیش از دیگران نیکی و محبت می‌کرد؛ ولی اسماعیل در زمان حیات پدر در «عریض» (دره‌ای نزدیک مدینه) از دنیا رفت. مردم، جنازه‌اش را به مدینه نزد امام صادق (علیه‌السلام) آوردند و در [[قبرستان بقیع]] دفن کردند. روایت شده است حضرت در مرگ او بسیار بی‌تابی می‌کرد، به‌گونه‌ای که با پای برهنه و بی ردا، دنبال تابوت او می‌رفت. همچنین دستور  می‌فرمود تابوت او را پیش از دفن، چندین بار به زمین نهادند و هربار حضرت می‌آمد و پارچه از روی صورتش برمی‌داشت و در روی او نگاه می‌کرد. مقصود امام از این کار، این بود که مرگ او را پیش چشم آنان که گمان بر امامت و جانشینی او داشتند، ثابت و شبهۀ آنان را دربارۀ زنده بودنش بر طرف کند و به آنها بفهماند که اسماعیل واقعا از دنیا رفته است.