بنی اسرائیل: تفاوت میان نسخه‌ها

۸۶۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳۰ دسامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">
[[پرونده:گوساله پرستی قوم بنی اسرائیل.jpg|بی‌قاب|چپ]]
[[پرونده: گوساله پرستی قوم بنی اسرائیل.jpg|جایگزین=قوم بنی اسرائیل|بندانگشتی|قوم بنی اسرائیل]]
'''بنی اسرائیل''' به دوازده فرزند یا قومی‌ گفته می‌شود که به نام پدر و جدشان اسرائیل ([[حضرت یعقوب|یعقوب]]) نام‌گذاری شده‌اند. [[خدا|خداوند]] در [[قرآن]] ۴۱ بار از آنان یاد کرده است.
اسرائیل و پسرانش به سبب قحطی در [[کنعان]]، به [[جمهوری عربی مصر|مصر]] رفتند و نسل آن‌ها تا زمان [[حضرت موسی|موسی(علیه السلام)]] در مصر ماندند. پس از وفات [[حضرت موسی|موسی(علیه السلام)]]، یوشع و پس از وی، عصر داوران بنی‌اسرائیل شروع شد. آنان پادشاه نبودند و فقط به حل اختلافات می‌پرداختند. سال‌ها بعد، عصر پادشاهان بنی‌اسرائیل با [[طالوت]] و سپس [[حضرت داود]] و [[حضرت سلیمان|سلیمان(علیه السلام)]] آغاز شد. بعد از سلیمان (علیه السلام) فرزندش به پادشاهی رسید اما ده طایفه از بین دوازده طایفه بنی‌اسرائیل از او پیروی نکردند و فقط دو طایفه [[بنیامین]] و [[یهودا]] از او پیروی کردند و در منطقه‌ای به نام یهودا در [[بیت المقدس|اورشلیم]] ساکن شدند و نام [[آیین یهودیت|یهودی]] از همین طایفه ریشه دارد.
در دوران سلیمان (علیه السلام)‌ معبدی برای [[عبادت]] ساخته شده بود به نام هیکل سلیمان که به سبب اختلاف میان اقوام بنی‌اسرائیل و اشغال [[بیت المقدس|اورشلیم]] چند بار تخریب شد. آنها بعد از آنکه موسی (علیه السلام) به [[طورسینا]] رفت و مدتی غایب بود به گوساله‌پرستی روی آوردند. خداوند در قرآن از نعمت‌ها، ‌ دستورات و توبیخ‌های فراوانی که به بنی‌اسرائیل داده است، نام می‌برد.


== تاریخچه ==
[[بنی اسرائیل]]، به دوازده فرزند یا قومی‌گفته می‌شود که به نام پدر و جدشان اسرائیل ([[حضرت یعقوب|یعقوب]]) نام‌گذاری شده‌اند<ref>مهروش، «بنی‌اسرائیل»، ‌ ۱۳۸۳ ش، ج ۱۲. ص ۶۲۹.</ref>.
هم‌چنین برخی از فرزندان یعقوب یا قوم بنی‌اسرائیل به عنوان [[اسباط]] یاد کرده‌اند<ref>اسدی، در مدخل «اسباط»، ج ۳، ص ۱۸.</ref>. خداوند در قرآن ۴۱ بار از آنها یاد کرده است<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۵۵</ref>. این قوم در نگاه عرب پیش از اسلام به دلیل برخورداری از [[کتاب آسمانی]]، مناسک دینی خاص و پیشینه تاریخی، اقلیتی فرهیخته‌تر دانسته می‌شدند. با وجود فرهنگ قرآنی صدر اسلام، بنی‌اسرائیل به منزله گروهی با هویت رقیب قرار گرفتند<ref>مهروش، «بنی‌اسرائیل»، ‌ ۱۳۸۳ ش، ج ۱۲. ص ۶۲۹.</ref>.


</div>
اسرائیل و پسرانش به سبب قحطی در [[کنعان]]، به [[جمهوری عربی مصر|مصر]] رفتند<ref>پژوهشکده تحقیقات اسلامی، فرهنگ شیعه، ۱۳۸۶ ش، ص ۲۶۲.</ref>. و نسل آنها تا زمان موسی (علیه السلام) در مصر ماندند و به رهبری موسی (علیه السلام) از فشار حکومت [[فرعون]] فرار و دوباره به کنعان بازگشتند. آنها حدود چهل سال در [[صحرای سینا]] سرگردان بودند<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ‌۱۳۸۹ ش، ص ۸۳.</ref>. تا این‌که پس از وفات موسی، یوشع جانشین وی شد و بتدریج کنعان را فتح کرد<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ‌۱۳۸۹ ش، ص ۸۳.</ref>.
'''بنی اسرائیل''' به دوازده فرزند یا قومی گفته می‌شود که به نام پدر و جدشان اسرائیل ([[یعقوب]]) نام‌گذاری شده‌اند. خداوند در [[قرآن]] ۴۱ بار از آنان یاد کرده است.


اسرائیل و پسرانش به سبب قحطی در [[کنعان]]، به [[مصر]] رفتند و نسل آنها تا زمان [[موسی]] (ع) در [[مصر]] ماندند. پس از وفات [[موسی]] (ع)، یوشع و پس از وی، عصر داوران بنی‌اسرائیل شروع شد. آنان پادشاه نبودند و فقط به حل اختلافات می‌پرداختند. سال‌ها بعد، عصر پادشاهان بنی‌اسرائیل با [[طالوت ]]و سپس [[داود ]]و [[سلیمان ]] (ع) آغاز شد. بعد از [[سلیمان ]] (ع) فرزندش به پادشاهی رسید اما ده طایفه از بین دوازده طایفه بنی‌اسرائیل از او پیروی نکردند و فقط دو طایفه [[بنیامین ]]و [[یهودا ]]از او پیروی کردند و در منطقه‌ای به نام [[یهودا ]]در [[اورشلیم]] ساکن شدند و نام [[یهودی]] از همین طایفه ریشه دارد.
== داوران بنی‌اسرائیل ==
پس از یوشع (علیه السلام) شخصیت‌های متعددی به رهبری بنی اسرائیل پرداختند که '''داوران بنی اسرائیل''' نامیده می‌شوند. آنان پادشاه نبودند و فقط به حل اختلافات داخلی بنی اسرائیل می‌پرداختند. آخرین داور بنی اسرائیل سموئیل بود و بعد از ایشان، عصر پادشاهان بنی اسرائیل با طالوت و سپس داود و سلیمان (علیه السلام) آغاز شد<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ‌۱۳۸۹ ش، ص ۹۱ و ۹۳.</ref>. نقاشی گوستاو دوره نقاش معروف [[فرانسه|فرانسوی]] از [[کوروش]]، فتح [[بابِل]] و آزادی بنی‌اسرائیل.


در دوران [[سلیمان ]] (ع)‌ معبدی برای عبادت ساخته شده بود به نام هیکل [[سلیمان ]]که به سبب اختلاف میان اقوام بنی‌اسرائیل و اشغال [[اورشلیم]] چند بار تخریب شد. آن‌ها بعد از آنکه [[موسی]] ) به طور سینا رفت و مدتی غایب بود به گوساله‌پرستی روی آوردند. خداوند در  [[قرآن ]] از نعمت‌ها،‌ دستورات و توبیخ‌های فراوانی که به بنی‌اسرائیل داده است، نام می‌برد.
== ریشه یهود ==
به گفته [[عهد عتیق]]، سال‌ها پس از شروع پادشاهی و پس از رحلت سلیمان(علیه السلام)، فرزندش حکومت را به دست گرفت و چون وی به ستمکاری پرداخت، ده طایفه از طایفه‌های دوازده‌گانه بنی اسرائیل از فرمان او سر باز زدند و تنها دو نوه یهودا و بنیامین در سرزمینی کوچکی به نام یهودا که شامل شهر [[بیت المقدس|اورشلیم]] ([[مسجد الاقصی|قدس]]) می‌شد برای او باقی ماند. و نام [[آیین یهودیت|یهودی]] از اینجا می‌آید. ده نوه دیگر حکومت مستقلی به نام اسرائیل به رهبری یکی از سرداران سلیمان (علیه السلام) تشکیل دادند<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ‌۱۳۸۹ ش، ص ۹۵.</ref>.


=تاریخچه=
== هیکل سلیمان ==
بنی اسرائیل، به دوازده فرزند یا قومی گفته می‌شود که به نام پدر و جدشان اسرائیل ([[یعقوب]]) نام گذاری شده‌اند.<ref>مهروش، «بنی‌اسرائیل»،‌ ۱۳۸۳ ش، ج ۱۲. ص ۶۲۹.</ref>
نام معبدی است که سلیمان (علیه السلام) در مدت هفت سال و نیم آن را بنا کرد. این معبددر اورشلیم بر کوه موریا بنا شده بود<ref>حسن‌زاده آملی، دروس معرفت نفس، ۱۳۸۱ ش، ص ۶۱۵.</ref>. بعد از جدایی بنی‌اسرئیل از یکدیگر، [[بُخْتُ‌النَّصْر]] پادشاه [[بابِل]] این معبدرا تخریب می‌کند و این قوم به اسارت به بابِل برده شدند<ref>فیض کاشانی، الأصفی فی تفسیرالقرآن، ۱۴۱۸ ق، ج ۱، ص ۴۰۹.</ref>. مدتی بعد ایران قدرت یافت و کوروش، بابِل را فتح کرد و به بنی اسرائیل اجازه داد به سرزمین خود برگردند. آن‌ها دوباره معبدرا بازسازی کردند ولی بعد از مدتی بین آن‌ها اختلاف ایجاد شد و رومی‌ها که از حضور آنها احساس خطر می‌کردند، در سال ۷۰ م اورشلیم را اشغال کردند و [[معبد]] سلیمان (علیه السلام) را برای مرتبه دوم خراب کردند و پس از آن بنی اسرائیل به کلی در مناطق مختلف پراکنده شدند<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ‌۱۳۸۹ ش، ص ۸۳.</ref>.
همچنین برخی از فرزندان [[یعقوب]] یا قوم بنی‌اسرائیل به عنوان [[اسباط]] یاد کرده‌اند.<ref>اسدی، در مدخل «اسباط»، ج ۳، ص ۱۸.</ref> خداوند در [[قرآن ]] ۴۱ بار از آنها یاد کرده است.<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۵۵</ref> این قوم در نگاه عرب پیش از اسلام به دلیل برخورداری از [[کتاب آسمانی]]، مناسک دینی خاص و پیشینه تاریخی، اقلیتی فرهیخته‌تر دانسته می‌شدند. با وجود فرهنگ قرآنی صدر اسلام، بنی‌اسرائیل به منزله گروهی با هویت رقیب قرار گرفتند.<ref>مهروش، «بنی‌اسرائیل»،‌ ۱۳۸۳ ش، ج ۱۲. ص ۶۲۹.</ref>


اسرائیل و پسرانش به سبب قحطی در [[کنعان]]، به مصر رفتند<ref>پژوهشکده تحقیقات اسلامی، فرهنگ شیعه، ۱۳۸۶ ش، ص ۲۶۲.</ref> و نسل آنها تا زمان [[موسی]] (ع) در [[مصر]] ماندند و به رهبری [[موسی]] (ع) از فشار حکومت [[فرعون]] فرار و دوباره به [[کنعان]] بازگشتند. آن‌ها حدود چهل سال در صحرای سینا سرگردان بودند<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ‌۱۳۸۹ ش، ص ۸۳.</ref> تا اینکه پس از وفات [[موسی]]، [[یوشع]] جانشین وی شد و بتدریج [[کنعان]] را فتح کرد.<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ‌۱۳۸۹ ش، ص ۸۳.</ref>
== کاربرد واژه ==
بنی‌اسرائیل، در لغت به هر کدام از فرزندان یعقوب (علیه السلام) گفته می‌شود اما کاربرد اصطلاحی آن، یک قوم و ملت است؛ نه فقط فرزندان یعقوب (علیه السلام). زندگی بنی اسرائیل، ویژگی‌ها و نوع برخورد خداوند با آنها و رفتار آنان با پیامبران، حوادث مختلف و متعددی دارد<ref>هاشمی رفسنجانی، فرهنگ قرآن، ۱۳۸۵ ش، ج ۶، ص ۲۹۴.</ref>.


داوران بنی‌اسرائیل
اگر چه قوم بنی‌اسرائیل پس از یعقوب (علیه السلام) و فرزندان او به وجود آمدند، ولی آن‌چه در قرآن بیشتر به عنوان مخاطب این نام قرار گرفته، پیروان و نسل پس از موسی (علیه السلام) است<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۵۸.</ref>. در قرآن به واژه بنی‌اسرائیل ۱۲ نقیب نسبت داده‌اند که مفسران برای نقیب معانی مختلفی ذکر کردند<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۵۸.</ref>. از جمله:
پس از [[یوشع]] (ع) شخصیت‌های متعددی به رهبری بنی اسرائیل پرداختند که داوران بنی اسرائیل نامیده می‌شوند. آنان پادشاه نبودند و فقط به حل اختلافات داخلی بنی اسرائیل می‌پرداختند. آخرین داور بنی اسرائیل سموئیل بود و بعد از ایشان، عصر پادشاهان بنی اسرائیل با [[طالوت ]]و سپس [[داود ]]و [[سلیمان ]] (ع) آغاز شد.<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ‌۱۳۸۹ ش، ص ۹۱ و ۹۳.</ref>نقاشی گوستاو دوره نقاش معروف فرانسوی از [[کوروش]]، فتح بابِل و آزادی بنی‌اسرائیل.


==ریشه یهود==
رئیسان قوم<ref>طوسی، التبیان، بی‌تا، ج ۳، ص ۴۶۵.</ref>.
به گفته عهد عتیق، سال‌ها پس از شروع پادشاهی و پس از رحلت [[سلیمان ]] (ع)، فرزندش حکومت را به دست گرفت و چون وی به ستمکاری پرداخت، ده طایفه از طایفه‌های دوازده‌گانه بنی اسرائیل از فرمان او سر باز زدند و تنها دو نوه [[یهودا ]]و [[بنیامین ]]در سرزمینی کوچکی به نام [[یهودا ]]که شامل شهر [[اورشلیم]] ([[قدس]]) می‌شد برای او باقی ماند. و نام [[یهودی]] از اینجا می‌آید. ده نوه دیگر حکومت مستقلی به نام اسرائیل به رهبری یکی از سرداران [[سلیمان ]] (ع) تشکیل دادند.<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ‌۱۳۸۹ ش، ص ۹۵.</ref>
شاهدانی که در برابر آنها خدا یا [[حضرت موسی|موسی(علیه السلام)]] با بنی‌اسرائیل [[بیعت]] کردند<ref>طوسی، التبیان، بی‌تا، ج ۳، ص ۴۶۵.</ref>.
ضامنانی که خدا یا موسی(علیه السلام) از آنها عهد گرفت<ref>قمی مشهدی، تفسیر کنز الدقائق، ۱۳۶۸ ش، ج ۴، ص ۶۰.</ref>.
فرزندان اسرائیل<ref>العروسی الحویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ ق، ج ۲، ص ۸۷.</ref>.


==هیکل سلیمان==
== کتب مقدس ==
نام معبدی است که [[سلیمان ]] (ع) در مدت هفت سال و نیم آن را بنا کرد. این [[معبد]] در [[اورشلیم]] بر کوه موریا بنا شده بود.<ref>حسن‌زاده آملی، دروس معرفت نفس، ۱۳۸۱ ش، ص ۶۱۵.</ref> بعد از جدایی بنی‌اسرئیل از یکدیگر، [[بُخْتُ‌النَّصْر]] پادشاه بابِل این [[معبد]] را تخریب می‌کند و این قوم به اسارت به بابِل برده شدند.<ref>فیض کاشانی، الأصفی فی تفسیرالقرآن، ۱۴۱۸ ق، ج ۱، ص ۴۰۹.</ref> مدتی بعد [[ایران]] قدرت یافت و کوروش، بابِل را فتح کرد و به بنی اسرائیل اجازه داد به سرزمین خود برگردند. آن‌ها دوباره [[معبد]] را بازسازی کردند ولی بعد از مدتی بین آنها اختلاف ایجاد شد و رومی‌ها که از حضور آنها احساس خطر می‌کردند، در سال ۷۰ م [[اورشلیم]] را اشغال کردند و [[معبد]] [[سلیمان ]] (ع) را برای مرتبه دوم خراب کردند و پس از آن بنی اسرائیل به کلی در مناطق مختلف پراکنده شدند.<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ‌۱۳۸۹ ش، ص ۸۳.</ref>
اگرچه ترکیب بنی‌اسرائیل قرآنی است و این اصطلاح به صورت مرکب نخستین بار در [[قرآن]] به کار رفته، اما در [[کتاب مقدس]]، حکایات گوناگونی درباره فرزندان و نوادگان یعقوب (علیه السلام) بیان شده است<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۵۶.</ref>. در کتاب مقدس درباره واژه بنی‌اسرائیل سه معنا مانند نسل اسرائیل (یعقوب)، گروهی از مومنان که اولاد روحانی خدا به شمار می‌آیند و ملک اسرائیل یا قبیله‌های ده‌گانه برای جدایی آنان از یهودا. اما آنچه از این کاربردها رواج بیشتری دارد و به صورت مطلق از این لفظ فهمیده می‌شود معنای نخست این اصطلاح است<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۵۶.</ref>.


==کاربرد واژه==
ماجرای بنی‌اسرائیل و پدرشان اسرائیل در عهد عتیق از ماجرای قحطی کنعان و هجرت یعقوب (علیه السلام) به مصر آغاز می‌شود و در ادامه به مشکلات پیش روی بنی اسرائیل و و حضور پیامبران متعددی در میان این قوم اشاره کرده است<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ص ۵۶.</ref>.
بنی‌اسرائیل، در لغت به هر کدام از فرزندان [[یعقوب]] (ع) گفته می‌شود اما کاربرد اصطلاحی آن، یک قوم و ملت است؛ نه فقط فرزندان [[یعقوب]] (ع). زندگی بنی اسرائیل، ویژگی‌ها و نوع برخورد خداوند با آنها و رفتار آنان با پیامبران، حوادث مختلف و متعددی دارد.<ref>هاشمی رفسنجانی، فرهنگ قرآن، ۱۳۸۵ ش، ج ۶، ص ۲۹۴.</ref>


اگر چه قوم بنی‌اسرائیل پس از [[یعقوب]] (ع) و فرزندان او به وجود آمدند، ولی آنچه در [[قرآن]] بیشتر به عنوان مخاطب این نام قرار گرفته، پیروان و نسل پس از [[موسی]] (ع) است.<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۵۸.</ref> در [[قرآن ]]به واژه بنی‌اسرائیل ۱۲ نقیب نسبت داده‌اند که مفسران برای نقیب معانی مختلفی ذکر کردند<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۵۸.</ref> از جمله:
== عید پِسَح ==
بعد از قتل و فشار حاکمان مصر به بنی‌اسرائیل، به ادعای [[عهد عتیق]]، موسی(علیه السلام) به دستور خداوند برای نجات آن‌ها؛ رهبران قوم را جمع کرد و از آنان خواست برای نجات خود به منطقه کنعان برگردند تا از نعمت‌های آن بهره‌مند شوند. موسی و برادرش [[هارون]] به مصر رفتند و با [[معجزه]] مشکلاتی را برای فرعون به وجود آوردند که او مجبور شد بنی‌اسرائیل را آزاد کند. یهودیان این روز رهایی را به عنوان [[عید پسح]] جشن می‌گیرند<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۵۶.</ref>.


رئیسان قوم.<ref>طوسی، التبیان، بی‌تا، ج ۳، ص ۴۶۵.</ref>
== گوساله‌پرستی ==
شاهدانی که در برابر آنها خدا یا [[موسی]] (ع) با بنی‌اسرائیل بیعت کردند.<ref>طوسی، التبیان، بی‌تا، ج ۳، ص ۴۶۵.</ref>
بنابر گزارش عهد عتیق، موسی(علیه السلام) در برگشت از طور سینا تأخیر کرد و بنی اسرائیل نزد هارون(علیه السلام) رفتند و از او خواستند که برای آن‌ها خدایی بسازد که گوساله‌ای از طلا ساختند و آن را [[عبادت]] می‌کردند حضرت موسی(علیه السلام) با مشاهده [[گوساله پرستی]] بنی‌اسرائیل ناراحت شد و لوح سنگی را شکست و دوباره برای دریافت آن چهل روز عبادت کرد، تا آنکه این لوح بار دیگر به او داده شد<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ‌۱۳۸۹ ش، ص ۸۹.</ref>. قرآن این داستان را تقریباً به همین‌شکل نقل می‌کند جز این‌که هارون(علیه السلام)‌ را از ساختن بت مبرا دانسته و سازنده گوساله را فردی به نام سامری معرفی می‌کند<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ‌۱۳۸۹ ش، ص ۸۹.</ref>.
ضامنانی که خدا یا [[موسی]] (ع) از آنها عهد گرفت.<ref>قمی مشهدی، تفسیر کنز الدقائق، ۱۳۶۸ ش، ج ۴، ص ۶۰.</ref>
فرزندان اسرائیل.<ref>العروسی الحویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ ق، ج ۲، ص ۸۷.</ref>


==کتب مقدس==
== پیامبران ==
اگرچه ترکیب بنی‌اسرائیل قرآنی است و این اصطلاح به صورت مرکّب نخستین بار در [[قرآن ]]به کار رفته، اما در [[کتاب مقدس]]، حکایات گوناگونی درباره فرزندان و نوادگان [[یعقوب]] (ع) بیان شده است.<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۵۶.</ref> در [[کتاب مقدس]] درباره واژه بنی‌اسرائیل سه معنا مانند نسل اسرائیل ([[یعقوب]])، گروهی از [[مومنان]] که اولاد روحانی [[خدا]] به شمار می‌آیند و ملک اسرائیل یا قبیله‌های ده‌گانه برای جدایی آنان از [[یهودا]]. اما آنچه از این کاربردها رواج بیشتری دارد و به صورت مطلق از این لفظ فهمیده می‌شود معنای نخست این اصطلاح است.<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن  و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۵۶.</ref>
ازمیان پیامبران بنی‌اسرائیل موسی (علیه السلام) و عیسی (علیه السلام) را [[اولوالعزم]] و صاحب شریعت می‌گویند. یعنی آزادانه به آنها قوانین و دستوراتی وحی شده که مأمور ابلاغ آن بوده‌اند<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۷۷ ش، ج ۲، ص ۱۶۸.</ref>.


ماجرای بنی‌اسرائیل و پدرشان اسرائیل در عهد عتیق از ماجرای قحطی [[کنعان]] و هجرت [[یعقوب]] (ع) به مصر آغاز می‌شود و در ادامه به مشکلات پیش روی بنی اسرائیل و و حضور پیامبران متعددی در میان این قوم اشاره کرده است.<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ص ۵۶.</ref>
گروه دیگر پیامبرانی هستند که از خود شریعتی نداشته‌اند، بلکه مأمور تبلیغ شریعت و قوانینی بوده‌اند که در آن زمان وجود داشته است. برخی پیامبران بنی اسرائیل از جمله یعقوب، یوسف، [[یوشع]]، [[هارون]]، داود، سلیمان، الیاس، الیسع، یونس، عزیر، زکریا و دیگر پیامبران از این جمله‌اند<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۷۷ ش، ج ۲، ص ۱۶۸.</ref>.


==عید پِسَح==
به نقل از برخی [[حدیث|احادیث]] [[مذهب شیعه|شیعه]] نخستین پیغمبر بنی‌اسرائیل موسی(علیه السلام) و آخرین پیغمبرشان عیسی(علیه السلام) بوده است و تمامی پیامبران قوم بنی‌اسرائیل را ششصد نفر دانسته‌اند<ref>صدوق، ‌ خصال، بی‌تا، ‌ ج ۲، ص ۶۲۴.</ref>.
بعد از قتل و فشار حاکمان مصر به بنی‌اسرائیل، به ادعای عهد عتیق، [[موسی]] (ع) به دستور [[خداوند]] برای نجات آنها؛ رهبران قوم را جمع کرد و از آنان خواست برای نجات خود به منطقه [[کنعان]] برگردند تا از نعمت‌های آن بهره‌مند شوند. [[موسی]] و برادرش هارون به [[مصر]] رفتند و با معجزه مشکلاتی را برای فرعون به وجود آوردند که او مجبور شد بنی‌اسرائیل را آزاد کند. [[یهودیان]] این روز رهایی را به عنوان عید پسح جشن می‌گیرند.<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۵۶.</ref>


==گوساله‌پرستی==
== نعمت‌های خداوند به بنی‌اسرائیل ==
بنی‌اسرائیل از اقوامی هستند که قرآن در موارد گوناگون به نعمت‌هایی که از آن برخوردار شده‌اند اشاره نموده است<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۵۸.</ref>.


بنابر گزارش [[عهد عتیق]]، [[موسی]] (ع) در برگشت از [[طور سینا]] تأخیر کرد و بنی اسرائیل نزد [[هارون]] (ع) رفتند و از او خواستند که برای آنها خدایی بسازد که گوساله‌ای از طلا ساختند و آن را عبادت می‌کردند حضرت [[موسی]] (ع) با مشاهده گوساله پرستی بنی‌اسرائیل ناراحت شد و لوح سنگی را شکست و دوباره برای دریافت آن چهل روز عبادت کرد، تا آنکه این لوح بار دیگر به او داده شد.<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ‌۱۳۸۹ ش، ص ۸۹.</ref> [[قرآن ]]این داستان را تقریباً به همین‌شکل نقل می‌کند جز اینکه [[هارون]] (ع)‌ را از ساختن بت مبرا دانسته و سازنده گوساله را فردی به نام [[سامری]] معرفی می‌کند.<ref>توفیقی، ادیان بزرگ، ‌۱۳۸۹ ش، ص ۸۹.</ref>
این نعمت‌ها عبارتند از:
* اعطای حکم (تشخیص خیر و شر)، نبوت و کتاب<ref>سوره جاثیه، آیه ۱۶.</ref>.
* بهره‌مندی از روزی طیب<ref>سوره جاثیه، آیه ۱۶.</ref>.
* سایه‌انداختن ابر برای حفظ بنی‌اسرائیل از گرمای بیابان<ref>سوره بقره، آیه ۵۷.</ref>.
* برتری بر عالمیان<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۲.</ref>.
* نجات از دشمنان<ref>سوره طه، آیه ۸۰.</ref>.
* ایجاد بهترین مکان برای زندگی<ref>سوره اسراء، آیه ۱۰۴.</ref>.
* نشان دادن معجزات الهی<ref>سوره یونس، آیه ۹۰.</ref>.
* [[نزول قرآن|نزول]] منّ و سلوی<ref>سوره طه، آیه ۸۰.</ref>.


==پیامبران==
== دستورهای خدا به بنی‌اسرائیل ==
ازمیان پیامبران بنی‌اسرائیل [[موسی]] (ع) و عیسی (ع) را [[اولوالعزم]] و صاحب شریعت می‌گویند. یعنی آزادانه به آنها قوانین و دستوراتی وحی شده که مأمور ابلاغ آن بوده‌اند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۷۷ ش، ج ۲، ص ۱۶۸.</ref>
خداوند در [[قرآن]]در برابر نعمت‌هایی که به بنی اسرائیل داده است از آنان می‌خواهد برخی از کارها را به جا بیاورند دستوراتی مانند:


گروه دیگر پیامبرانی هستند که از خود شریعتی نداشته‌اند، بلکه مأمور تبلیغ شریعت و قوانینی بودهاند که در آن زمان وجود داشته است. برخی [[پیامبران]] بنی اسرائیل از جمله [[یعقوب]]، [[یوسف]]، [[یوشع]]، [[هارون]]، [[داود]]، [[سلیمان]]، [[الیاس]]، [[الیسع]]، [[یونس]]، [[عزیر]]، [[زکریا]] و دیگر [[پیامبران]] از این جمله‌اند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۷۷ ش، ج ۲، ص ۱۶۸.</ref>
* وفای به عهد<ref>سوره بقره، آیه ۴۵.</ref>.
* ترس از خدا<ref>سوره بقره، آیه ۴۰.</ref>.
* [[ایمان]] به [[وحی]]<ref>سوره بقره، آیه ۴۱.</ref>.
* عدم خلط حق و باطل و کتمان حق<ref>سوره بقره، آیه ۴۲.</ref>.
* اقامه [[نماز]] و ادای [[زکات]]<ref>سوره بقره، آیه ۴۳.</ref>.
* عبادت خدا، احسان به والدین و دست‌گیری از یتیمان و بینوایان<ref>سوره بقره، آیه ۸۳.</ref>.
* گفتار نیکو<ref>سوره بقره، آیه ۸۳.</ref>.
* پرهیز از زیاده‌روی<ref>سوره طه، آیه ۸۱</ref>.


به نقل از برخی احادیث شیعه نخستین پیغمبر بنی‌اسرائیل [[موسی]] (ع) و آخرین پیغمبرشان [[عیسی]] (ع) بوده است و تمامی پیامبران قوم بنی‌اسرائیل را ششصد نفر دانسته‌اند..<ref>صدوق،‌ خصال، بی‌تا،‌ ج ۲، ص ۶۲۴.</ref>
== مذمت بنی اسرائیل ==
بنی‌اسرائیل در آیات متعددی مذمت شده‌اند و در این آیات به عذاب‌هایی مانند لعن، کوردلی و رسوایی در دنیا و آخرت اشاره و این عذاب را به دلیل گناهان این قوم می‌داند<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۶۰.</ref>. از جمله:


==نعمت‌های خداوند به بنی‌اسرائیل==
* گمراهی با وجود آیات فراوان<ref>سوره بقره، آیه ۲۱۱.</ref>.
بنی‌اسرائیل از اقوامی هستند که [[قرآن ]]در موارد گوناگون به نعمت‌هایی که از آن برخوردار شده‌اند اشاره نموده است.<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۵۸.</ref> این نعمت‌ها عبارتند از:
* نافرمانی [[پیامبران]]<ref>سوره بقره، آیه ۲۴۶.</ref>.
* انکار [[نبوت]] [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر اکرم (محمد صلی الله علیه و آله و سلم)]]<ref>سوره شعراء، آیه ۱۹۷</ref>.
* عمل‌نکردن به کتاب آسمانی<ref>سوره بقره، آیه ۸۵</ref>.
* اسراف<ref>سوره مائده، آیه ۳۲.</ref>.
* [[شرک]]<ref>سوره مائده، آیه ۷۲.</ref>.
* آسیب‌رسانی به پیامبران و انکار آنان<ref>سوره مائده، آیه ۱۱۰.</ref>.
* تفرقه و اختلاف با وجود نعمت‌های الهی<ref> سوره یونس، آیه ۹۳.</ref>.
* فساد در زمین<ref> سوره اسراء، آیه ۴.</ref>.
* امر دیگران به نیکی و ترک آن<ref>سوره بقره، ‌ آیه ۴۴.</ref>.
*]]گوساله‌پرستی<ref> سوره بقره، ‌ آیه ۵۱.</ref>.
* درخواست رؤیت [[خدا]]<ref>سوره بقره، ‌ آیه ۵۵.</ref>.
* بهانه‌گیری<ref>سوره بقره، ‌ آیه ۶۱.</ref>.
* پول‌دوستی و فخرفروشی<ref>سوره بقره، ‌ آیه ۲۴۷.</ref>.
* خون‌ریزی<ref>سوره بقره، ‌ آیه ۸۴ و ۸۵.</ref> <ref>[http://masirebaz.ir/?p=352 قوم بنی اسرائیل]</ref><br />.


*اعطای حکم (تشخیص خیر و شر)، نبوت و کتاب.<ref>سوره جاثیه، آیه ۱۶.</ref>
== جستارهای ویژه ==
* [[حضرت موسی]]
* [[حضرت یعقوب]]
* [[بیعت]]


*بهره‌مندی از روزی طیب.<ref>سوره جاثیه، آیه ۱۶.</ref>
== پانویس ==
{{پانویس}}


*سایه‌انداختن ابر برای حفظ بنی‌اسرائیل از گرمای بیابان.<ref>سوره بقره، آیه ۵۷.</ref>
== منابع ==
* ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال، ترجمه فهری، تهران، علمیه اسلامیه، چاپ اول، بی‌تا.
* اسدی، علی، مدخل «اسباط»، دائرة المعارف قرآن کریم، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۸۲ ش.
* العروسی الحویزی، عبدعلی بن جمعة، تفسیر نور الثقلین، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم، ۱۴۱۵ ق.
* پژوهشکده تحقیقات اسلامی، فرهنگ شیعه، قم، نشر زمزم هدایت، چاپ دوم، ۱۳۸۶ ش.
* توفیقی، حسین، ادیان بزرگ، تهران، نشر وزارت فرهنگ و ارشاد، چپ سیزدهم، ۱۳۸۹ ش.
* حسن زاده آملی، حسن، دروس معرفت نفس، قم، ‌ انتشارات الف لام میم، چاپ اول، ۱۳۸۱ ش.  


*برتری بر عالمیان.<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۲.</ref>
{{فلسطین}}
 
[[رده:تاریخ]]
*نجات از دشمنان.<ref>سوره طه، آیه ۸۰.</ref>
[[رده:ادیان و آیین‌ها]]
 
[[رده:مفاهیم و اصطلاحات دینی]]
*ایجاد بهترین مکان برای زندگی.<ref>سوره اسراء، آیه ۱۰۴.</ref>
[[رده:فلسطین]]
 
*نشان دادن معجزات الهی.<ref>سوره یونس، آیه ۹۰.</ref>
 
*نزول منّ و سلوی.<ref>سوره طه، آیه ۸۰.</ref>
 
==دستورهای خدا به بنی‌اسرائیل==
خداوند در [[قرآن ]]در برابر نعمت‌هایی که به بنی اسرائیل داده است از آنان می‌خواهد برخی از کارها را به جا بیاورند دستوراتی مانند:
 
*وفای به عهد.<ref>سوره بقره، آیه ۴۵.</ref>
 
*ترس از خدا.<ref>سوره بقره، آیه ۴۰.</ref>
 
*ایمان به [[وحی]].<ref>سوره بقره، آیه ۴۱.</ref>
 
*عدم خلط [[حق]] و [[باطل]] و کتمان [[حق]].<ref>سوره بقره، آیه ۴۲.</ref>
 
*اقامه [[نماز]] و ادای [[زکات]].<ref>سوره بقره، آیه ۴۳.</ref>
 
*عبادت [[خدا]]، احسان به [[والدین]] و دست گیری از [[یتیمان]] و [[بینوایان]].<ref>سوره بقره، آیه ۸۳.</ref>
 
*گفتار نیکو.<ref>سوره بقره، آیه ۸۳.</ref>
 
*پرهیز از زیاده‌روی.<ref>سوره طه، آیه ۸۱</ref>
 
==مذمّت بنی اسرائیل==
بنی‌اسرائیل در آیات متعددی مذمت شده‌اند و در این آیات به عذاب‌هایی مانند لعن، کوردلی و رسوایی در [[دنیا]] و [[آخرت]] اشاره و این عذاب را به دلیل گناهان این قوم می‌داند.<ref>روحی، «سیمای بنی‌اسرائیل در قرآن و عهدین»، ۱۳۸۴ ش، ص ۶۰.</ref> از جمله:
 
*گمراهی با وجود آیات فراوان.<ref>سوره بقره، آیه ۲۱۱.</ref>
 
*نافرمانی [[پیامبران]].<ref>سوره بقره، آیه ۲۴۶.</ref>
 
*انکار نبوّت [[پیامبر اکرم]] (ص).<ref>سوره شعراء، آیه ۱۹۷</ref>
 
*عمل‌نکردن به [[کتاب آسمانی]].<ref>سوره بقره، آیه ۸۵</ref>
 
*[[اسراف]].<ref>سوره مائده، آیه ۳۲.</ref>
 
*[[شرک]].<ref>سوره مائده، آیه ۷۲.</ref>
 
*آسیب‌رسانی به [[پیامبران]] و انکار آنان.<ref>سوره مائده، آیه ۱۱۰.</ref>
 
*تفرقه و اختلاف با وجود نعمت‌های الهی.<ref> سوره یونس، آیه ۹۳.</ref>
 
*[[فساد]] در زمین.<ref> سوره اسراء، آیه ۴.</ref>
 
*امر دیگران به نیکی و ترک آن.<ref>سوره بقره،‌ آیه ۴۴.</ref>
 
*]][[گوساله‌پرستی]].<ref> سوره بقره،‌ آیه ۵۱.</ref>
 
*درخواست رؤیت [[خدا]].<ref>سوره بقره،‌ آیه ۵۵.</ref>
 
*بهانه‌گیری.<ref>سوره بقره،‌ آیه ۶۱.</ref>
 
*پول‌دوستی و فخرفروشی.<ref>سوره بقره،‌ آیه ۲۴۷.</ref>
 
*خون‌ریزی.<ref>سوره بقره،‌ آیه ۸۴ و ۸۵.</ref> <ref>[http://masirebaz.ir/?p=352 قوم بنی اسرائیل]</ref>
 
==پانویس==
{{پانویس رنگی}}
{{پانویس|2}}
<references />
</div>
 
===منابع:===
 
*ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال، ترجمه فهری، تهران، علمیه اسلامیه، چاپ اول، بی‌تا.
 
*اسدی، علی، مدخل «اسباط»، دائرة المعارف قرآن کریم، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۸۲ ش.
 
*العروسی الحویزی، عبد علی بن جمعة، تفسیر نور الثقلین، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم، ۱۴۱۵ ق.
 
*پژوهشکده تحقیقات اسلامی، فرهنگ شیعه، قم، نشر زمزم هدایت، چاپ دوم، ۱۳۸۶ ش.
 
*توفیقی، حسین، ادیان بزرگ، تهران، نشر وزارت فرهنگ و ارشاد، چپ سیزدهم، ۱۳۸۹ ش.
 
*حسن زاده آملی، حسن، دروس معرفت نفس، قم،‌ انتشارات الف لام میم، چاپ اول، ۱۳۸۱ ش.
 
[[رده: تاریخ یهود]]
 
[[رده: فرزندان یعقوب نبی]]
confirmed، مدیران
۳۶٬۸۳۲

ویرایش