جلالیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:
| عقیده =   
| عقیده =   
}}
}}
'''جلالیه''' ظاهرا «[[صوفیه]]» منتسب به [[جلال‌الدین محمد بلخی]] (مولوی) صاحب کتاب‌مثنوی، یا به نوه‌اش جلال‌الدین‌فریدون مشهور به عارف است که پس از بهاءالدین‌ولد، فرزند مولانا‌جلال‌الدین، بر مسند‌قطبیت نشست و یا شاید این «جلالیه» فرقه‌ای از دراویش خاکسار باشند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 142</ref> <ref> میرزا آقاخان کرمانی، هفتاد و دو ملت، با مقدمه و تعلیقات دکتر محمد جواد مشکور، چاپ تهران، ص 175</ref>
'''جلالیه'''، ظاهرا «[[تصوف|صوفیه]]» منتسب به [[جلال‌الدین محمد بلخی]] (مولوی) صاحب [[کتاب‌مثنوی]]، یا به نوه‌اش جلال‌الدین‌فریدون مشهور به عارف است که پس از بهاءالدین‌ولد، فرزند مولانا‌جلال‌الدین، بر مسند‌قطبیت نشست و یا شاید این «جلالیه» فرقه‌ای از [[دراویش خاکساری]] باشند<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 142</ref .<ref> میرزا آقاخان کرمانی، هفتاد و دو ملت، با مقدمه و تعلیقات دکتر محمد جواد مشکور، چاپ تهران، ص 175</ref>.
در برخی دیگر از منابع نوشته‌اند که جلالیه از صوفیه‌اند و مقصود همان فرقه مولویه منسوب به جلال‌الدین مولوی رومی است و گویا [[ابن‌بطوطه]] جمعی از آنان را دیده است.<ref>ابن‌بطوطه، الرحله، ج1، ص 265</ref>
در برخی دیگر از منابع نوشته‌اند که جلالیه از صوفیه‌اند و مقصود همان فرقه مولویه منسوب به جلال‌الدین مولوی رومی است و گویا [[ابن بطوطه|ابن‌بطوطه]] جمعی از آنان را دیده است<ref>ابن‌بطوطه، الرحله، ج1، ص 265</ref>.


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۹ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۱

جلالیه
نامجلالیه
موسسجلال‌الدین محمد بلخی (مولوی)

جلالیه، ظاهرا «صوفیه» منتسب به جلال‌الدین محمد بلخی (مولوی) صاحب کتاب‌مثنوی، یا به نوه‌اش جلال‌الدین‌فریدون مشهور به عارف است که پس از بهاءالدین‌ولد، فرزند مولانا‌جلال‌الدین، بر مسند‌قطبیت نشست و یا شاید این «جلالیه» فرقه‌ای از دراویش خاکساری باشندخطای یادکرد: برچسب تمام‌کنندهٔ </ref> برای برچسب <ref> پیدا نشد. در برخی دیگر از منابع نوشته‌اند که جلالیه از صوفیه‌اند و مقصود همان فرقه مولویه منسوب به جلال‌الدین مولوی رومی است و گویا ابن‌بطوطه جمعی از آنان را دیده است[۱].

پانویس

  1. ابن‌بطوطه، الرحله، ج1، ص 265