۸۶٬۰۹۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رده:اهل‌بیت' به 'رده:اهل بیت') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''موسی بن جعفر'''، معروف به '''امام موسی کاظم''' (علیه‌السلام) و ملقب به کاظم و باب‌الحوائج، هفتمین امام [[شیعیان]] [[اثنی عشریه|دوازده امامی]] است. ایشان در سال ۱۲۸ قمری، همزمان با انتقال قدرت از [[امویان]] به [[عباسیان]] متولد شد و در سال ۱۴۸ قمری، پس از [[شهادت]] پدرش، [[ | '''موسی بن جعفر'''، معروف به '''امام موسی کاظم''' (علیه‌السلام) و ملقب به کاظم و باب‌الحوائج، هفتمین امام [[شیعیان]] [[اثنی عشریه|دوازده امامی]] است. ایشان در سال ۱۲۸ قمری، همزمان با انتقال قدرت از [[امویان]] به [[عباسیان]] متولد شد و در سال ۱۴۸ قمری، پس از [[شهادت]] پدرش، [[جعفر بن محمد (صادق)]]، به [[امامت]] رسید. دوران ۳۵ ساله [[امامت]] او با خلافت [[منصور عباسی|منصور]]، هادی، مهدی و [[هارون الرشید|هارون عباسی]] همزمان بود. او چندین بار از سوی مهدی و هارون عباسی زندانی شد و در سال ۱۸۳ قمری، در زندان [[سندی بن شاهک]] به شهادت رسید. با شهادت او امامت به فرزندش [[علی بن موسی (رضا)|علی بن موسی (علیه‌السلام)]] منتقل شد. دورۀ امامت امام کاظم (علیه‌السلام) با اوج قدرت خلافت عباسی همزمان بود و او در برابر حکومت وقت [[تقیه]] می‌کرد و شیعیان را نیز به این کار سفارش می‌نمود؛ از این رو موضع‌گیری صریحی از امام هفتم شیعیان در برابر خلفای عباسی و قیام‌های علوی مانند قیام [[شهید فخ]] گزارش نشده است. با وجود این، وی در مناظره و گفتگو با خلفای عباسی و دیگران تلاش می‌کرد از خلافت عباسیان مشروعیت‌زدایی کند. | ||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
موسی‌بن‌جعفر در 20 [[ذی‌الحجه]] سال ۱۲۷ قمری<ref>مسند الامام الکاظم نوشتۀ عزیزالله عطاردی؛ باب الحوائج الامام موسی الکاظم نوشتۀ حسین حاج حسن.</ref> یا ۷ صفر سال ۱۲۸ قمری<ref>الامام موسی‌بن‌جعفر نوشتۀ محمدباقر شریف قرشی، امام الکاظم (علیه‌السلام) عند اهل السنة اثر فارس حسون و سیرة</ref> هنگامی که [[ | موسی‌بن‌جعفر در 20 [[ذی‌الحجه]] سال ۱۲۷ قمری<ref>مسند الامام الکاظم نوشتۀ عزیزالله عطاردی؛ باب الحوائج الامام موسی الکاظم نوشتۀ حسین حاج حسن.</ref> یا ۷ صفر سال ۱۲۸ قمری<ref>الامام موسی‌بن‌جعفر نوشتۀ محمدباقر شریف قرشی، امام الکاظم (علیه‌السلام) عند اهل السنة اثر فارس حسون و سیرة</ref> هنگامی که [[جعفر بن محمد (صادق)]] و همسرش حمیده از [[حج]] بازمی‌گشتند، در منطقه ابواء به دنیا آمد<ref>الامام موسی الکاظم (علیه‌السلام) نوشتۀ عبدالله احمد یوسف.</ref> ولادت او را در سال ۱۲۹ قمری و در [[مدینه]] نیز گفته‌اند<ref>طبری؛ دلائل الإمامة؛ ص 1 و303.</ref> در تقویم [[جمهوری اسلامی ایران]]، ولادت امام هفتم در ۲۰ ذی‌الحجه ثبت شده است<ref>طبرسی؛ اعلام الوری؛ ج ۲، ص 2 و6.</ref> برخی منابع از علاقه فراوان امام صادق (علیه‌السلام) به او خبر داده‌اند<ref>مسعودی؛ اثبات الوصیة؛ ص ۳۵۷-۳۵۶.</ref> بنا بر روایت احمد برقی، امام صادق (علیه‌السلام) پس از ولادت فرزندش موسی، سه روز مردم را اِطعام کرد<ref>بغدادی؛ تاریخ بغداد؛ ج ۱۳، ص 4 و 29.</ref>. | ||
== نسب و القاب == | == نسب و القاب == | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
== امامت == | == امامت == | ||
موسی‌بن‌جعفر، پس از شهادت امام صادق (علیه‌السلام) در سال ۱۴۸ قمری. در ۲۰ سالگی به امامت رسید.<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۱۵.28</ref>دوران امامت او با خلافت چهار تن از خلفای عباسی همزمان بود.<ref>شوشتری، رساله فی تواریخ النبی و الآل، ص۷۵.29</ref> حدود ۱۰ سال از امامت او در خلافت منصور (حکومت ۱۳۶-۱۵۸ ق)، ۱۱ سال در خلافت مهدی عباسی (حکومت ۱۵۸-۱۶۹ ق)، یک سال در خلافت هادی عباسی (حکومت ۱۶۹-۱۷۰ ق) و ۱۳ سال در خلافت هارون (حکومت ۱۷۰-۱۹۳ ق) سپری شد.<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۴۴.30</ref> مدت امامت موسی‌بن‌جعفر ۳۵ سال بود و با شهادت او در سال ۱۸۳ ق، امامت به فرزندش، [[ | موسی‌بن‌جعفر، پس از شهادت امام صادق (علیه‌السلام) در سال ۱۴۸ قمری. در ۲۰ سالگی به امامت رسید.<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۱۵.28</ref>دوران امامت او با خلافت چهار تن از خلفای عباسی همزمان بود.<ref>شوشتری، رساله فی تواریخ النبی و الآل، ص۷۵.29</ref> حدود ۱۰ سال از امامت او در خلافت منصور (حکومت ۱۳۶-۱۵۸ ق)، ۱۱ سال در خلافت مهدی عباسی (حکومت ۱۵۸-۱۶۹ ق)، یک سال در خلافت هادی عباسی (حکومت ۱۶۹-۱۷۰ ق) و ۱۳ سال در خلافت هارون (حکومت ۱۷۰-۱۹۳ ق) سپری شد.<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۴۴.30</ref> مدت امامت موسی‌بن‌جعفر ۳۵ سال بود و با شهادت او در سال ۱۸۳ ق، امامت به فرزندش، [[علی بن موسی (رضا)|علی بن موسی (رضا) (علیه‌السلام)]] منتقل شد.<ref>سمعانی، الانساب، ج۱۲، ص۴۷۸.31</ref>. | ||
== مناظرات == | == مناظرات == | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
موارد زیر را می‌توان از نمونه‌های تلاش او برای بی‌اعتبار کردن عباسیان برشمرد: | موارد زیر را می‌توان از نمونه‌های تلاش او برای بی‌اعتبار کردن عباسیان برشمرد: | ||
او در مواردی که خلفای عباسی با انتساب خود به | او در مواردی که خلفای عباسی با انتساب خود به پیامبر در صدد مشروعیت‌بخشی به حکومت خود بودند، نسب خود را مطرح می‌کرد و نشان می‌داد که او از عباسیان به پیامبر (صلی‌الله علیه وآله وسلم) نزدیک‌تر است. از جمله در گفت‌وگویی که میان او و هارون عباسی رخ داد، امام کاظم (علیه‌السلام) با تکیه بر آیاتی از قرآن از جمله آیه مباهله، انتساب خود به پیامبر را از طریق مادرش [[فاطمه بنت محمد (زهرا)]](س) اثبات کرد.<ref>کشّی، رجال، ص۴۳۳.95</ref><ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۴۸، ص۱۳۴.96</ref>. | ||
هنگامی‌که مهدی عباسی رد مظالم می‌کرد، امام کاظم (علیه‌السلام) فدک را از او مطالبه کرد.<ref>صدوق، عیون اخبارالرضا، ج۱، ص۷۷.97</ref> مهدی از او خواست تا حدود فدک را مشخص کند و امام مرزهایی را تعیین کرد که با قلمرو حکومت عباسیان برابری می‌کرد.<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۲۷-۲۲۸.98</ref>امام هفتم شیعیان اصحاب خود را به عدم همکاری با عباسیان سفارش می‌کرد، از جمله صفوان جمال را از کرایه دادن شتران خود به هارون منع کرد.<ref>الله‌اکبری، رابطه علویان و عباسیان، ص۲۲-۲۳.99</ref> در عین حال از علی بن یقطین که در حکومت هارون الرشید، عهده‌دار وزارت بود، خواست تا در دربار بماند و به شیعیان خدمت کند.<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص۳۸۵-۳۸۴.100</ref>. | هنگامی‌که مهدی عباسی رد مظالم می‌کرد، امام کاظم (علیه‌السلام) فدک را از او مطالبه کرد.<ref>صدوق، عیون اخبارالرضا، ج۱، ص۷۷.97</ref> مهدی از او خواست تا حدود فدک را مشخص کند و امام مرزهایی را تعیین کرد که با قلمرو حکومت عباسیان برابری می‌کرد.<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۲۷-۲۲۸.98</ref>امام هفتم شیعیان اصحاب خود را به عدم همکاری با عباسیان سفارش می‌کرد، از جمله صفوان جمال را از کرایه دادن شتران خود به هارون منع کرد.<ref>الله‌اکبری، رابطه علویان و عباسیان، ص۲۲-۲۳.99</ref> در عین حال از علی بن یقطین که در حکومت هارون الرشید، عهده‌دار وزارت بود، خواست تا در دربار بماند و به شیعیان خدمت کند.<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص۳۸۵-۳۸۴.100</ref>. | ||