ابراهیم بن خالد مقری كسایی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
ابراهیم بن خالد مقری كساییاز راویان شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. وی احتمالاً در [[کوفه|كوفه]] دیده به جهان گشود و زندگی را در همانجا به سر آورده است. سال تولد و وفات او در دست نیست. [[شیخ صدوق]] در [[أمالی]] با دو واسطه از او نقل [[حدیث]] | ابراهیم بن خالد مقری كساییاز راویان شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. وی احتمالاً در [[کوفه|كوفه]] دیده به جهان گشود و زندگی را در همانجا به سر آورده است. سال تولد و وفات او در دست نیست. [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] در [[أمالی]] با دو واسطه از او نقل [[حدیث]] میكند و این مطلب گویای آن استكه وی با شیخ صدوق، فاصله زمانی زیادی داشته است، بنابراین می‌توان او را از راویان حدیث در اوایل قرن چهارم دانست. در منابع رجالی اشارهای به شرح‌حال او نشده است. وی از [[عبدالله بن داهر رازی]] روایتی در فضیلت كوفه دارد كه این روایت را «محمدبن جعفر» معروف به [[ابن تبان]] از او نقل كرده است. | ||
== لقب == | == لقب == | ||
نسخهٔ ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۰
| ابراهیم بن خالد | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابراهیم بن خالد مقری كسایی |
| اطلاعات شخصی | |
| روز تولد | اوایل قرن چهارم |
| محل تولد | کوفه |
| روز درگذشت | 305 ق |
| دین | اسلام، اهل سنت |
| فعالیت‌ها | روای حدیث |
ابراهیم بن خالد مقری كسایی، از راویان شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. درکوفه بدنیا آمد و همانجا تا پایان عمر زندگی کرد.
معرفی اجمالی
ابراهیم بن خالد مقری كساییاز راویان شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. وی احتمالاً در كوفه دیده به جهان گشود و زندگی را در همانجا به سر آورده است. سال تولد و وفات او در دست نیست. شیخ صدوق در أمالی با دو واسطه از او نقل حدیث میكند و این مطلب گویای آن استكه وی با شیخ صدوق، فاصله زمانی زیادی داشته است، بنابراین می‌توان او را از راویان حدیث در اوایل قرن چهارم دانست. در منابع رجالی اشارهای به شرح‌حال او نشده است. وی از عبدالله بن داهر رازی روایتی در فضیلت كوفه دارد كه این روایت را «محمدبن جعفر» معروف به ابن تبان از او نقل كرده است.
لقب
وی ساكن كوفه بود و در آن‌جا پرورش یافت. در قرائت قرآن دستی داشت و لقب او به عنوان قاری قرآن مشهور بود.
آثار
از او هیچ كتابی معرفی نشده است.
منابع
- أمالي شيخ صدوق، ص298حديث334؛
- طبقات اعلام الشيعه، ج1ص2.