ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شخصیت | عنوان = ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | نام = حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی | نام‌های دیگر = | سال تولد = | تاریخ تولد = | محل تولد = کوفه | سال درگذشت = | تاریخ درگذشت = 337ق. | محل در...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی
| عنوان = ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
| تصویر = عالمان شیعه.jpg
| نام = حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی
| نام = حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی
| نام‌های دیگر =  
| نام‌های دیگر =  
خط ۸: خط ۸:
| محل تولد = [[کوفه]]
| محل تولد = [[کوفه]]
| سال درگذشت =  
| سال درگذشت =  
| تاریخ درگذشت = 337ق.
| تاریخ درگذشت = 337 ق
| محل درگذشت =  
| محل درگذشت = کوفه
| استادان =  
| استادان =  
| شاگردان = شیخ تلعکبری
| شاگردان = شیخ تلعکبری

نسخهٔ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۷

ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی
عالمان شیعه.jpg
نام کاملحسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی
اطلاعات شخصی
محل تولدکوفه
روز درگذشت337 ق
محل درگذشتکوفه
دیناسلام، شیعه
شاگردانشیخ تلعکبری
فعالیت‌هامحدث شیعی

حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی، محدث شیعی. شیخ تلعکبری از او حدیث شنیده است. وی در کوفه مسکن داشت و ظاهراً در همان‌جا نشو و نما پیدا کرده و به حد کمال رسیده است.

معرفی اجمالی

حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی، محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. در سال 337هجری شیخ تلعکبری از او حدیث شنیده، بنابراین وی تا این تاریخ زنده بوده است. از زندگی و چگونگی تحصیلات او اطلاعی در دست نیست. از لقب کوفی بر می‌آید که وی در کوفه مسکن داشت و ظاهراً در همان‌جا نشو و نما پیدا کرده و به حد کمال رسیده است. چنان‌که از لقب «خزاز» نیز چنین بر می‌آید که وی یا یکی از پدران او به تجارت پوست خز اشتغال داشته‌اند.

وی در کوفه از محدثان بزرگ و از شیوخ اجازه(بالاترین مرتبه در علم حدیث) بود و همین باعث شد تا صاحب‌نظران، احادیث و شنیده‌های او را درست و قابل قبول تلقی نمایند. تلعکبری که تنها شاگرد شناخته‌شده او در منابع است، ضمن این‌که از او حدیث شنیده، او را ستایش کرده است و این مطلب، دلیل دیگری بر راست‌گویی و وثاقت اوست. اکنون به دلیل این‌که احادیث و روایات او از بین رفته و در منابع، اثری از آنها نیست، شناسایی اساتید و شاگردان متعددی که او داشته ممکن نمی‌باشد. هم‌چنین از او کتاب یا رساله‌ای نیز معرفی نشده است.

منابع

  1. تهذیب الاحکام، ج10ص21؛
  2. رجال طوسی، ص423 شماره6100؛
  3. جامع الرواه، ج1ص188؛
  4. لسان المیزان، ج2ص192 شماره‌های 872 و873؛
  5. معجم رجال الحدیث، ج5ص259 شماره2680.