ابراهیم بن علی بن عيسی رازی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
ابراهیم بن علی بن عیسی رازی، [[محدث]] و شیخ [[شیعه]] در اواخر قرن چهارم. ولادت و وفات او در دست نیست، ولی این اندازه روشن است كه وی معاصر [[محمدبن علی بن بابویه]] معروف به [[شیخ صدوق]](م381ق) بوده و هر دو دارای استاد مشتركی بودهاند. بنابراین میتوان وی را از هم بحثان «شیخ صدوق» به شمار می‌رود. از لقب «رازی» و | ابراهیم بن علی بن عیسی رازی، [[محدّث|محدث]] و شیخ [[مذهب شیعه|شیعه]] در اواخر قرن چهارم. ولادت و وفات او در دست نیست، ولی این اندازه روشن است كه وی معاصر [[محمد بن علی بن بابویه قمی|محمدبن علی بن بابویه]] معروف به [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]](م381ق) بوده و هر دو دارای استاد مشتركی بودهاند. بنابراین میتوان وی را از هم بحثان «شیخ صدوق» به شمار می‌رود. از لقب «رازی» و همچنین از استاد او كه ساكن [[قم]] بوده است. بر میآید كه وی در [[ری]] و [[قم]] پرورش یافته و در این دو شهر تحصیلات خود را تكمیل نموده است. | ||
== لقب == | == لقب == | ||
نسخهٔ ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۵
| ابراهیم بن علی بن عيسی رازی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابراهیم بن علی بن عیسی رازی |
| نام‌های دیگر | شیخ شیعه، رازی |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | قم |
| سال درگذشت | 381 ق، ۳۷۰ ش، ۹۹۱ م |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | احمد بن محمد بن یحیی عطار |
| شاگردان |
|
| فعالیت‌ها | |
ابراهیم بن علی بن عیسی رازی، محدث و شیخ شیعه در اواخر قرن چهارم. از هم بحثان شیخ صدوق به شمار می‌رود. استاد او «احمد بن محمد بن یحیی عطار»(م. ب356ق) است كه در قم نزد او حدیث شنیده است. از شاگردان او میتوان «ابوالفتح عبیدالله بن موسی بن احمد حسینی» و «جعفربن محمد بونسی» را نام برد. از او كتاب یا رسالهای معرفی نشده است.
معرفی اجمالی
ابراهیم بن علی بن عیسی رازی، محدث و شیخ شیعه در اواخر قرن چهارم. ولادت و وفات او در دست نیست، ولی این اندازه روشن است كه وی معاصر محمدبن علی بن بابویه معروف به شیخ صدوق(م381ق) بوده و هر دو دارای استاد مشتركی بودهاند. بنابراین میتوان وی را از هم بحثان «شیخ صدوق» به شمار می‌رود. از لقب «رازی» و همچنین از استاد او كه ساكن قم بوده است. بر میآید كه وی در ری و قم پرورش یافته و در این دو شهر تحصیلات خود را تكمیل نموده است.
لقب
ابن حجر در لسانالمیزان او را «شیخ شیعه» معرفی كرده و این مطلب حاكی از آن است كه وی از نظر علمی دارای مقام بلندی بوده و شاگردانی داشته است.
استادان
استاد او احمد بن محمد بن یحیی عطار(م. ب356ق) است كه در قم نزد او حدیث شنیده است.
شاگردان
از شاگردان او میتوان «ابوالفتح عبیدالله بن موسی بن احمد حسینی» و «جعفربن محمد بونسی» را نام برد. از او كتاب یا رسالهای معرفی نشده است.
منابع
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص3؛
- فهرست منتجب الدین، ص12؛
- لسان المیزان، ج1ص85 شماره 242.