خالد مقری تمار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار، از [[محدّث|محدثان]] [[شیعه]] است. کنیه او در منابع ذکر نشده است. وی از نظر زمانی، در ردیف استادان [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] قرار دارد زیرا شیخ صدوق با یک واسطه از استاد او [[ابوعمرو احمد بن حازم غفاری كوفی|ابوعمرو احمد بن حازم غفاری کوفی]] نقل حدیث میکند. بنابراین وفات او میبایست در اواسط | اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار، از [[محدّث|محدثان]] [[شیعه]] است. کنیه او در منابع ذکر نشده است. وی از نظر زمانی، در ردیف استادان [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]] قرار دارد زیرا شیخ صدوق با یک واسطه از استاد او [[ابوعمرو احمد بن حازم غفاری كوفی|ابوعمرو احمد بن حازم غفاری کوفی]] نقل حدیث میکند. بنابراین وفات او میبایست در اواسط قرن چهارم یا اندکی پیش از آن، روی داده باشد. همچنین درباره ولادت او با توجه به اینکه استاد او در 276 هجری وفات یافت، پس وی میبایست از سن کافی (حدود 20سال) برخوردار بوده باشد تا امکان نقل [[حدیث]] از این استادش را داشته باشد. در اینکه وی کجا درس خوانده و از چه خانوادهای برخاسته است، اطلاعی در دست نیست، اما ظاهراً مدت زیادی در کوفه اقامت تحصیلی داشته و از اساتید آنجا بهره برده است. | ||
از لقب «مقری» استفاده میشود که وی در قرائت [[قرآن]] دست داشته و نسبت به اختلافاتی که در ضبط کلمات قرآنی وجود داشت، آشنا بوده است. چنان‌که از لقب «تمار» نیز برمیآید که وی در ضمن تحصیل و تدریس، به کار خرمافروشی نیز مشغول بوده است. از شاگردان او تنها «احمد بن علی بن نوح سیرافی» را میشناسیم که خود از اساتید [[نجاشی]] و [[محمد بن حسن طوسی|شیخ طوسی]] بوده است. از معاصران او [[ابوجعفر محمد بن علی شیبانی]] (استاد [[حاكم نیشابوری|حاکم نیشابوری]]) و [[محمد بن سلیمان كوفی|محمد بن سلیمان کوفی]] (صاحب کتاب مناقب) هستند که مشترکا از [[ابن حازم غفاری]] روایت دارند. در منابع حدیثی تنها یک حدیث از او باقی‌مانده که درباره فضیلت [[اهل بیت|اهلبیت (علیه السلام)]] به ویژه [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن]] و [[حسین بن علی (سید الشهدا)|امام حسین]] (علیهماالسلام) است و در انتهای حدیث یادشده، وجود مقدس [[حجت بن حسن (مهدی)|امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه)]] به عنوان نهمین فرزند امام حسین ذکر شده است. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
# رجال طوسی، ص413 شماره 5986؛ | # رجال طوسی، ص413 شماره 5986؛ | ||
نسخهٔ ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۹
| خالد مقری تمار | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | 256 ق، ۲۴۹ ش، ۸۷۰ م |
| سال درگذشت | 340 ق، ۳۳۰ ش، ۹۵۱ م |
| دین | اسلام، شیعه |
| شاگردان | احمد بن علی بن نوح سیرافی |
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار، محدث شیعی. مدت زیادی در کوفه اقامت تحصیلی داشته و از اساتید آنجا بهره برده است. چنان‌که از لقب «تمار» نیز برمیآید که وی در ضمن تحصیل و تدریس، به کار خرمافروشی نیز مشغول بوده است.
معرفی اجمالی
اسحاق بن محمد بن علی بن خالد مقری تمار، از محدثان شیعه است. کنیه او در منابع ذکر نشده است. وی از نظر زمانی، در ردیف استادان شیخ صدوق قرار دارد زیرا شیخ صدوق با یک واسطه از استاد او ابوعمرو احمد بن حازم غفاری کوفی نقل حدیث میکند. بنابراین وفات او میبایست در اواسط قرن چهارم یا اندکی پیش از آن، روی داده باشد. همچنین درباره ولادت او با توجه به اینکه استاد او در 276 هجری وفات یافت، پس وی میبایست از سن کافی (حدود 20سال) برخوردار بوده باشد تا امکان نقل حدیث از این استادش را داشته باشد. در اینکه وی کجا درس خوانده و از چه خانوادهای برخاسته است، اطلاعی در دست نیست، اما ظاهراً مدت زیادی در کوفه اقامت تحصیلی داشته و از اساتید آنجا بهره برده است.
از لقب «مقری» استفاده میشود که وی در قرائت قرآن دست داشته و نسبت به اختلافاتی که در ضبط کلمات قرآنی وجود داشت، آشنا بوده است. چنان‌که از لقب «تمار» نیز برمیآید که وی در ضمن تحصیل و تدریس، به کار خرمافروشی نیز مشغول بوده است. از شاگردان او تنها «احمد بن علی بن نوح سیرافی» را میشناسیم که خود از اساتید نجاشی و شیخ طوسی بوده است. از معاصران او ابوجعفر محمد بن علی شیبانی (استاد حاکم نیشابوری) و محمد بن سلیمان کوفی (صاحب کتاب مناقب) هستند که مشترکا از ابن حازم غفاری روایت دارند. در منابع حدیثی تنها یک حدیث از او باقی‌مانده که درباره فضیلت اهلبیت (علیه السلام) به ویژه امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام) است و در انتهای حدیث یادشده، وجود مقدس امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه) به عنوان نهمین فرزند امام حسین ذکر شده است.
منابع
- رجال طوسی، ص413 شماره 5986؛
- تنقیح المقال(حجری)، ج1ص121 شماره 713؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص61.