ابراهیم بن عمروس همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
خط ۳۲: خط ۳۲:
از شاگردان شیعی او می‏‌توان «ابوالحسن علی بن بابویه قمی» (پدر [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]]) را نام برد. از او اثر تألیفی برجای نمانده است.
از شاگردان شیعی او می‏‌توان «ابوالحسن علی بن بابویه قمی» (پدر [[محمد بن علی بن بابویه قمی|شیخ صدوق]]) را نام برد. از او اثر تألیفی برجای نمانده است.


== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
== منابع ==
* خصال شیخ صدوق، ص515؛  
* خصال شیخ صدوق، ص515؛  

نسخهٔ ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۱

ابراهیم بن عمروس همدانی
عالمان شیعه.jpg
نام کاملابراهیم بن عمروس همدانی
نام‌های دیگرابواسحاق هَمْدان‏ فسطاطی
اطلاعات شخصی
روز درگذشت321 ق
دیناسلام، شیعه
استادان
  • ابوعلی حسن بن اسماعیل قحطبی
  • احمدبن بدیل بن قریش
شاگردانابوالحسن علی بن بابویه قمی
فعالیت‌هافقیه، محدث شیعی

ابراهیم بن عمروس هَمْدان‏ی، فقیه و محدث شیعی. به گفته ذهبی وفات او در 321هجری اتفاق افتاده است. ذکر این لقب گویای آن است‌‏که وی مدتی در فسطاط، یکی از شهرهای مهم مصر زندگی می‏‌کرده است.

معرفی اجمالی

ابراهیم بن عمروس هَمْدان‏ی، فقیه و محدث شیعی. سال ولادت او در دست نیست اما وفات او در اوایل قرن چهارم هجری و احتمالاً در هَمْدان‏ اتفاق افتاده است زیرا وی استاد ابوالحسن علی بن بابویه قمی بود و ابن بابویه در هَمْدان‏ در اواخر عمر او از او نقل حدیث کرده است. به گفته ذهبی وفات او در 321هجری اتفاق افتاده است. برخی از روایات او در امالی و خصال شیخ صدوق درباره فضیلت علی ذکر شده است. از دوران کودکی و محل پرورش او اطلاعی در دست نیست. قرائن نشان می‌‏دهند که وی در علم و دانش به حد کمال رسیده بود و علاوه بر عالمان شیعی، بسیاری از محدثان اهل‌سنت نیز از او نقل حدیث کرده‏‌اند.

لقب

ذهبی با اشاره به این‌که وی امام و پیشوای هَمْدان‏ بود، از او با لقب «فسطاطی» یاد می‌‏کند. ذکر این لقب گویای آن است‌‏که وی مدتی در فسطاط، یکی از شهرهای مهم مصر زندگی می‏‌کرده است.

استادان

استاد او «ابوعلی حسن بن اسماعیل قحطبی» است. وی هم‌چنین از علمای اهل‏‌سنت مانند احمدبن بدیل بن قریش (قاضی هَمْدان‏) نیز روایت دارد.

شاگردان

از شاگردان شیعی او می‏‌توان «ابوالحسن علی بن بابویه قمی» (پدر شیخ صدوق) را نام برد. از او اثر تألیفی برجای نمانده است.

جستارهای وابسته

منابع

  • خصال شیخ صدوق، ص515؛
  • امالی شیخ صدوق، ص57 حدیث 14؛
  • تهذیب الکمال، ابوالحجاج یوسف مزی، ج1ص270 شماره13؛
  • سیر اعلام النبلاء، ج14ص550 شماره 315؛
  • طبقات اعلام الشیعه، ج1ص4.