ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴: خط ۲۴:


== استادان ==
== استادان ==
وی نزد بسیاری از اساتید [[اهل سنت و جماعت|سنی]] و [[مذهب شیعه|شیعی]] تلمذ کرده است. از جمله آنها «ابوخلیفه فضل بن حباب»، «محمدبن عثمان بن ابی شیبه»، «حسین بن عبدالله» و «سالم بن سالم» هستند.
ایشان نزد بسیاری از اساتید [[اهل سنت و جماعت|سنی]] و [[مذهب شیعه|شیعی]] تلمذ کرده است. از جمله آنها «ابوخلیفه فضل بن حباب»، «محمدبن عثمان بن ابی شیبه»، «حسین بن عبدالله» و «سالم بن سالم» هستند.


== شاگردان ==
== شاگردان ==

نسخهٔ ‏۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۳

ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره
عالمان شیعه.jpg
نام کاملابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره
نام‌های دیگرحافظ
اطلاعات شخصی
روز تولد273ق.
محل تولداصفهان
سال درگذشت353 ق، ۳۴۳ ش‌، ۹۶۴ م
روز درگذشتهفتم رمضان
محل درگذشتكوفه
دیناسلام، شیعه
استادان
  • ابوخلیفه فضل بن حباب
  • محمدبن عثمان بن ابی شیبه
  • حسین بن عبدالله
  • سالم بن سالم
شاگردانمحمدبن بابویه معروف به شیخ صدوق
فعالیت‌ها

ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره، ابواسحاق اصفهانی کوفی. حافظ و محدث شیعی بود و چنان به فراگیری علوم حدیث و حفظ آنها اهتمام ورزید که او را حافظ لقب داده‏‌اند.

معرفی اجمالی

ابراهیم بن محمد بن حمزه بن عماره، ابواسحاق اصفهانی کوفی. حافظ و محدث شیعی. در سال 273هجری در اصفهان دیده به جهان گشود و در هفتم ماه رمضان 353هجری در سن هشتاد سالگی در کوفه زندگی را وداع گفت. پدرش محمدبن حمزه بن عماره از فقهاء ومحدثین اصفهان بود که گرایش سنی داشت. جد او حمزه بن عماره بربری از شیعیان کیسانیه (کسانی که روح پیامبر را در محمد بن حنفیه متجلی می‏‌دانند) بود که در زمان امام باقر (علیه‌السلام) زندگی می‏‌کرد و یارانی در مدینه و کوفه گرد آورد و پس از آن مورد لعن آن حضرت قرار گرفت. وی خود در اصفهان پرورش یافت و پس از دوره مقدماتی به کوفه آمد و مسافرت‏‌هایی به بغداد و بصره داشت و چندان به فراگیری علوم حدیث و حفظ آنها اهتمام ورزید که او را «حافظ» لقب داده‌‏اند. ابن عقده کوفی (م333ق) که خود در ضبط حدیث بی‌‏نظیر بود درباره او می‏‌گوید: «وی حافظ حدیث است و من برخی از احادیث اهل‌‏بیت را از او می‏‌شنوم و نظیر او را ندیده‏‌ام». از او کتاب یا رساله‌‏ای برجای نمانده است.

استادان

ایشان نزد بسیاری از اساتید سنی و شیعی تلمذ کرده است. از جمله آنها «ابوخلیفه فضل بن حباب»، «محمدبن عثمان بن ابی شیبه»، «حسین بن عبدالله» و «سالم بن سالم» هستند.

شاگردان

از شاگردان شیعی او محمدبن بابویه معروف به شیخ صدوق (م381ق) است که به‏ صورت مکاتبه با او ارتباط داشته و برخی از راویات او را در کتاب خصال نقل کرده است.

منابع

  1. اختیار معرفه الرجال، طوسی، ج2ص593 شماره 548؛
  2. بحارالانوار، ج69ص214؛
  3. تذکره الحفاظ، ج3ص910؛
  4. جزء ترجمه الطبرانی، ابن منده اصفهانی، ص12؛
  5. خصال شیخ صدوق، ص410 حدیث11، و ص417 حدیث10؛
  6. سیر اعلام النبلاء، ج16ص83 شماره 68؛
  7. طبقات المحدثین باصبهان، ج3ص361 شماره 41، و ج4ص230 شماره 631.