احمد بن علی بن حسین بن رنجویه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
| محل تولد = [[قم]]
| محل تولد = [[قم]]
| سال درگذشت =  
| سال درگذشت =  
| تاریخ درگذشت = 381ق.
| تاریخ درگذشت = 381 ق
| محل درگذشت =  
| محل درگذشت =  
| استادان = ابوالقاسم حمزه بن قاسم علوی
| استادان = ابوالقاسم حمزه بن قاسم علوی
خط ۱۷: خط ۱۷:
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
'''احمد بن علی بن حسین بن رنجویه'''، [[محدث]] شیعی.   
'''احمد بن علی بن حسین بن رنجویه'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]وی ایرانی است ولی بخشی از حیات علمی خود را در [[عراق]] به انجام رسانده است.
از معاصران [[شیخ صدوق]] است و ظاهراً مدتی در [[قم]] اقامت داشته.


== معرفی اجمالی ==
== معرفی اجمالی ==

نسخهٔ ‏۱۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۷

احمد بن علی بن حسین بن رنجویه
عالمان شیعه.jpg
نام کاملاحمد بن علی بن حسین بن رنجویه
اطلاعات شخصی
محل تولدقم
روز درگذشت381 ق
دیناسلام، شیعه
استادانابوالقاسم حمزه بن قاسم علوی
شاگردان

احمد بن علی بن حسین بن رنجویه، محدث شیعی. وی ایرانی است ولی بخشی از حیات علمی خود را در عراق به انجام رسانده است. از معاصران شیخ صدوق است و ظاهراً مدتی در قم اقامت داشته.

معرفی اجمالی

احمد بن علی بن حسین بن رنجویه، محدث شیعی است. کنیه او در منابع نیامده و اطلاعات کاملی از او گزارش نشده است. ظاهراً چنانکه از نام «رنجویه» پیداست وی اصالتاً ایرانی است اما تحقیقات نشان می‌‏دهد که وی بخشی از حیات علمی خود را در عراق به انجام رسانده است. وی از معاصران «شیخ صدوق» است و ظاهراً مدتی در قم اقامت داشت ولی از ارتباط آن‌دو با یکدیگر گزارشی در دست نیست. هم‌چنین وی زمانی در بغداد بوده است و شیخ مفید که در آن‌جا اقامت داشته است از او روایت شنیده است. از معاصران او ابوعبدالله حسین بن احمد علوی محمدی است که هر دو باهم نزد ابوالقاسم حمزه بن قاسم علوی حدیث شنیده‏‌اند. وی در حدیثی، اندوه امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) نسبت به قتل محمدبن حنفیه (فرماندار مصر) و جانشینی «مالک اشتر» را گزارش کرده است. از شاگردان او غیر از شیخ مفید می‏‌توان به «ابوعلی احمد بن حسین بن احمد» اشاره نمود. از او اثرتألیفی معرفی نشده است.

استادان

ابوالقاسم حمزه بن قاسم علوی از اساتید معروف وی می‌باشد.

شاگردان

شیخ مفید و ابوعلی احمد بن حسین بن احمد از شاگردان شناخته شده ایشان هستند.

منابع

  1. الاختصاص، شیخ مفید، ص79؛
  2. بحار الانوار، ج33ص589؛
  3. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص33.